Ο Α. Τσίπρας με την «Ιθάκη» του συνεισέφερε σε δύο ζητήματα: Πρώτον, απομυθοποίησε και ευτέλισε με τα ίδια τα λόγια του την «πρώτη φορά Αριστερά», αν και αυτό ήταν κοινή συνείδηση στη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Απλώς ο Α. Τσίπρας, έβαλε με το βιβλίο του την ταφόπλακα. Δεύτερον, απομυθοποίησε το «ξανθό γένος» και τους ημέτερους ρωσόφιλους. Τους άφησε σύξυλους γράφοντας πως ο Πούτιν προτιμούσε να ενισχύσει ένα ορφανοτροφείο, παρά την Ελλάδα διότι θα ήταν σαν να πετούσε τα λεφτά του σε έναν σκουπιδοτενεκέ. Με απλά λόγια ο Α. Τσίπρας, είπε στους πουτινόφιλους πως το ίνδαλμά τους, τους θεωρούσε σαν σκουπίδια.
Τώρα θα μου πείτε ποιοι είναι οι ρωσόφιλοι και οι πουτινόφιλοι. Είναι τρεις κατηγορίες, όπως τις περιέγραψε εδώ στο Liberal. Gr ο Κώστας Στούπας μόλις προχθές. 1. Το ΚΚΕ και οι διάφορες αριστερές σέκτες, 2. Η άκρα Δεξιά - εδώ σηκώνει πολλή ανάλυση και πολύ γέλιο και 3. Οι θιασώτες της αυταρχικής, ολοκληρωτικής διακυβέρνησης. Εγώ θα προσέθετα και μια τέταρτη κατηγορία: αυτούς που υποστηρίζουν τον Πούτιν, διότι ο Μητσοτάκης υποστηρίζει τον Ζελένσκι. Αν ο Μητσοτάκης στήριζε Πούτιν, όλοι αυτοί θα υποστήριζαν τον Ζελένσκι. Ανίατες περιπτώσεις που χρήζουν ειδικών εξετάσεων.
Τώρα όλοι αυτοί έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, αν και το «αφεντικό» τούς είχε στείλει τα μηνύματά του πολύ νωρίτερα. Τότε στο μακρινό 2010, όταν είχε κυκλοφορήσει η είδηση από ρωσόφιλο ολιγάρχη πως η Ρωσία προτίθετο να δώσει ένα μεγάλο δάνειο στην Ελλάδα, αλλά ο Γιώργος Παπανδρέου το αρνήθηκε. Όμως ο τότε πρωθυπουργός της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, είχε δηλώσει στο Reuters μετά τη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό: «Μόλις συνάντησα τον Έλληνα πρωθυπουργό και του συνέστησα να στραφεί στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα ώστε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της χώρας του».
Και οφείλω να υπενθυμίσω και τη συνέχεια. Το 2015 ο Βλαντιμίρ Πούτιν ενημέρωσε το Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, για το αίτημα του Α. Τσίπρα, για χορήγηση δανείου 5 δισεκατομμυρίων.
Ήταν προφανές πως το «ξανθό γένος», είτε στη σοβιετική μορφή του είτε στη ρωσική, δεν είχε κυριαρχικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα. Την έβλεπε σαν ένα πιόνι - ούτε καν αξιωματικό - στη μεγάλη παγκόσμια σκακιέρα, που ανήκε στο δυτικό στρατόπεδο.
Αρκούσε στους Σοβιετικούς και σήμερα στους Ρώσους να συντηρούν κάποια δίκτυα επιρροής για να κάνουν τα ναζιάρικα παιχνίδια τους στη Δύση. Κάπως έτσι οι χρήσιμοι ηλίθιοι όλων των κατηγοριών που προανέφερα, πίστεψαν στις θαυματουργές ιδιότητες του «ξανθού γένους», κάτι σαν το νερό του Καματερού, για τους παλιότερους.
Τώρα, αν με ρωτάτε γιατί «έδωσε» έτσι στεγνά ο Α. Τσίπρας τον Βλαντιμίρ Πούτιν, θα σας πω ότι το έκανε για δύο λόγους. Πρώτον, για να ξεμπροστιάσει τους παλιούς του συντρόφους και δεύτερον, για να στείλει μήνυμα - στο πλαίσιο του rebranding - πως οι φιλορωσικές παιδικές ασθένειες του πήραν τέλος.
Και τα έρμα ορφανά του Πούτιν, τώρα ψάχνουν να βρουν ένα νέο αφήγημα. Εκτός από αυτούς που υποστηρίζουν Πούτιν διότι ο Κυριάκος υποστηρίζει Ζελένσκι, οι οποίοι εξακολουθούν, μέσα στη μακαριότητά τους, να ζουν τον μύθο τους, περιμένοντας την οσονούπω πτώση του Κούλη.
