Σε κάθε της συνέντευξη γίνεται και πιο σαφής. Προχθές απέκλεισε κάθε συνεργασία με Σαμαρά και Τσίπρα καθώς και οι δύο είναι μέρος ενός πολιτικού συστήματος που δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει τον θάνατο της κόρης της. Έφερε η κυρία Καρυστιανού στα μέτρα της προσωπικής της τραγωδίας την πολιτική της στόχευση. Και δε θα μπορούσε να κάνει αλλιώς, καθώς οι τυχόν πολιτικές της φιλοδοξίες εδράζονται στο δυστύχημα των Τεμπών.
Παρατηρώ πως αντιμετωπίζεται η κυρία Καρυστιανού με τρόπο υποτιμητικό και απαξιωτικό από ένα ευμέγεθες κοινό και αυτό είναι λάθος, διότι αν τελικά εισέλθει στην πολιτική σκηνή θα είναι ένας αντίπαλος με απροσδιόριστο το σώμα στο οποίο θα απευθυνθεί. Η ίδια το ορίζει με ασαφή σαφήνεια μιλώντας για όλους αυτούς που δεν είναι ικανοποιημένοι από το υπάρχον σύστημα, το οποίο άλλωστε έχουν υπηρετήσει και οι δύο πρώην πρωθυπουργοί που σκέφτονται να ιδρύσουν δικό τους κόμμα.
Αυτό το κοινό έχει ένα χαρακτηριστικό. Έχει αποστασιοποιηθεί από όλα τα κόμματα. Είναι απογοητευμένο, θυμωμένο και πιστεύει πως επειδή όλοι ίδιοι είναι, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει από τους υπάρχοντες πολιτικούς ηγέτες. Προσδοκούν την έλευση κάτι νέου. Τι θα κομίζει αυτό το νέο είναι το ζητούμενο και η κυρία Καρυστιανού, ούσα εκτός του πολιτικού συστήματος, φιλοδοξεί να το εκφράσει.
Θα μου πει ο αναγνώστης με τι πρόγραμμα θα κατέβει, τι θα μας πει για την ακρίβεια και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Εντελώς λάθος αυτή η θεώρηση. Εκτός θέματος. Ο κόσμος στον οποίον θα απευθυνθεί η κυρία Καρυστιανού - αν τελικά πάρει τη μεγάλη απόφαση - δεν ενδιαφέρεται για τέτοιες λεπτομέρειες. Αυτές αφορούν τους συστημικούς πολίτες. Οι εκτός των τειχών απλώς θα θελήσουν με την ψήφο τους να τιμωρήσουν, να εκδικηθούν και τελικά να ανακουφιστούν, βλέποντας να έρχονται τα πάνω - κάτω. Και αυτοί, οι εκτός των τειχών, είναι πολλοί. Στο δίλημμα
«Μητσοτάκης ή χάος» επιλέγουν, χωρίς δεύτερη, σκέψη το χάος.
Η κυρία Καρυστιανού είναι ένα ευφυές άτομο. Γνωρίζει πως η πολιτική της ατζέντα στη διάρκεια δεν αντέχει. Για τον λόγο αυτό θα επιδιώξει να εμφανιστεί στην κεντρική πολιτική σκηνή στον πλησιέστερο δυνατόν χρόνο προς τις εκλογές. Εξ ου και η προσπάθειά της η δίκη για το τραγικό δυστύχημα να συμπέσει με την προεκλογική περίοδο.
Όλες οι κινήσεις της φανερώνουν πως υπάρχει ένας κεντρικός σχεδιασμός που προσαρμόζεται κάθε φορά στις καταστάσεις, δημιουργώντας συνεχώς νέα δεδομένα. Εκεί που όλοι νομίζαμε ότι η υπόθεση των Τεμπών ουσιαστικά έχει κλείσει, με την επιστράτευση ενός απεργού πείνας, επανήλθε στο προσκήνιο, έστω με πολύ πιο περιορισμένο ακροατήριο. Αλλά επανήλθε και προβληματίζει μια αμήχανη κυβέρνηση.
Εννοείται πως η δημιουργία κόμματος Καρυστιανού θα φέρει γενική αναταραχή σε σύμπασα την αντιπολίτευση. Επ΄αυτού δε χρειάζεται ανάλυση. Απλώς το ΠΑΣΟΚ, το οποίο άκριτα συμπορεύθηκε με την κυρία Κωνσταντοπούλου, θα υποστεί και αυτό τις συνέπειες των επιλογών του ενώ, με μια άλλη πολιτική επί του θέματος, δεν θα υφίστατο τους κραδασμούς από το νέο κόμμα.
Πάντως, καλόν είναι, στον βαθμό που η κυρία Καρυστιανού ξεκαθαρίζει τις προθέσεις της, να αντιμετωπίζεται με προσοχή ως ένας εν δυνάμει πολιτικός αντίπαλος.
