Όποιος διαβάσει την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για τη Marfin θα αντιληφθεί πως σε αυτούς τους ανθρώπους περισσεύει το θράσος. Μεταξύ άλλων υποστηρίζει πως η πυρκαγιά οφείλεται σε «μια μολότοφ σαν και εκείνες που έριχναν κουκουλοφόροι προβοκάτορες ανενόχλητοι από την ΕΛΑΣ δίπλα σε παιδιά και οικογένειες στο ειρηνικό συλλαλητήριο της 28ης Φεβρουαρίου 2025 για τα Τέμπη».
Τι καταλαβαίνει ο αναγνώστης. Πως κουκουλοφόροι προβοκάτορες ευθύνονταν και για το έγκλημα της Marfin. Προβοκάτορες που πάντα δρουν ανενόχλητοι από την ΕΛΑΣ, κάτι που επιβεβαιώνει τον προβοκατόρικο ρόλο τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε επί 54 μήνες. Οι συντάκτες αυτής της ανακοίνωσης ας ρωτήσουν τον κ. Τόσκα και την κυρία Γεροβασίλη—υπουργούς Προστασίας του Πολίτη—αν δρούσαν προβοκάτορες στις διαδηλώσεις επί υπουργίας τους, υπό την έννοια πως η δράση τους κατευθυνόταν από την ΕΛΑΣ. Θα έχουν ενδιαφέρον οι απαντήσεις τους.
Και σαν να μην έφτανε αυτό ήρθε και η προσωπική μαρτυρία της Πασιονάριας των αρχαιολόγων που λίγο—πολύ μας είπε πως κανένα μπλοκ διαδηλωτών δεν εμπόδισε τα πυροσβεστικά οχήματα να προσεγγίσουν τον φλεγόμενο κτίριο της Marfin, αν και υπάρχουν δεκάδες μαρτυρίες περί του αντιθέτου. Μαρτυρίες που κατατέθηκαν την επομένη της δολοφονίας των 4 ανθρώπων.
Τέλος, βγήκαν και άλλα επώνυμα στελέχη του αριστερού χώρου και 15 χρόνια μετά αφήνουν ανοικτό το ζήτημα της ταυτότητας των δραστών, απαλλάσσοντας ουσιαστικά την επαναστατική Αριστερά από τις υποψίες που τη βαραίνουν. Όλα αυτά συμβαίνουν για έναν και μοναδικό λόγο: διότι όλες οι κυβερνήσεις στάθηκαν ανίκανες να εξιχνιάσουν το έγκλημα. Στάθηκαν ανίκανες να συλλάβουν τους δράστες, να βγάλουν τις κουκούλες τους και να μάθουμε την ταυτότητά τους.
Όταν μια υπόθεση την καλύπτει σκοτάδι, τότε ο καθένας υποστηρίζει αυτό που του συμφέρει. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και με την καταδρομική επιχείρηση στο αμφιθέατρο της Νομικής στην εκδήλωση της ΔΑΠ. Όποιος θέλει να δώσει τα «προοδευτικά» διαπιστευτήριά του στην Αριστερά ισχυρίζεται πως οι επιδρομείς δεν ανήκαν σε αυτήν και η γνώμη του είναι απέναντι στη γνώμη όσων υποστηρίζουν το αντίθετο. Έτσι παίζεται το πολιτικό και επικοινωνιακό παιχνίδι όταν δεν γίνεται γνωστή η ταυτότητα των δραστών. Την αδυναμία ή την ανικανότητα των διωκτικών Αρχών την πληροί το θράσος της Αριστεράς η οποία εκμεταλλεύεται το σκοτάδι για να ζητήσει και τα ρέστα.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε όμως το γεγονός ότι πάντα η συστημική Αριστερά αντιμετώπιζε την επαναστατική εκδοχή της με συγκατάβαση, κάτι σαν τα παραστρατημένα παιδιά που θα πρέπει να τα νουθετούμε. Όταν βέβαια με τις βίαιες δράσεις τους έβλαπταν την εικόνα της, τότε τους βάφτιζαν προβοκάτορες. Έτσι, μια χαρά βόλευαν και τις συνειδήσεις τους. Να μην ξεχνάμε τους συνωμοσιολογικούς μύθους που κυκλοφορούσαν για την 17 Νοέμβρη και οι οποίοι κατέρρευσαν ευθύς όταν εξαρθρώθηκε η τρομοκρατική οργάνωση. Δεν ήταν ούτε πράκτορες μυστικών υπηρεσιών ούτε προβοκάτορες. Αριστεροί ήταν.
Συνεπώς, τα παραμύθια της Αριστεράς περί προβοκατόρων διαψεύδονται μόνον όταν βγαίνουν οι κουκούλες. Μέχρι τότε μπορούν να ισχυρίζονται ό,τι θέλουν χωρίς τεκμηριωμένη αντίκρουση.
