Το πρόβλημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς –η ορθόδοξη δεν έχει τέτοιες ανησυχίες– είναι πως έπαψε πανηγυρικά να είναι κυβερνώσα. Και, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, ουδέποτε θα ξαναγίνει. Συνεπώς, θα πρέπει να ανατραπεί αυτή η συνήθης πορεία. Μεγάλη αναταραχή, σπουδαία κατάσταση και «η κανονικότητα δε μας βολεύει», όπως είχε δηλώσει επιφανές στέλεχός της.
Όμως δεν έχουν και κόσμο για να κάνουν νταβαντούρι. Είναι σε όλες τις συγκεντρώσεις τρεις κι ο κούκος. Το αδιέξοδο είναι πλήρες. Έτσι, ξαναμπήκαν στη λογική των κινηματικών συμπεριφορών. Όπου βλέπουν φως μπαίνουν. Και δεν αντιλαμβάνονται ότι πλέον δουλεύουν για άλλους. Δουλεύουν για την κυρία, η οποία τους δουλεύει κανονικά. Αυτοί κάνουν τη χαμαλοδουλειά και η ίδια θα εισπράξει τα κέρδη. Κάποιοι, με περισσότερο μυαλό το έχουν καταλάβει, προειδοποιούν και αποστασιοποιούνται.
Βλέπουν πως το κόμμα των Τεμπών, αν τελικά ιδρυθεί, πρωτίστως θα σαρώσει τον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε όλες τις εκφράσεις της και μέρος της ψεκασμένης Δεξιάς. Αυτό θα είναι το κοινό του. Θα συρρικνώσει και τον χώρο στον οποίον θέλει να κινηθεί ο Τσίπρας, που θα αντιμετωπίσει αυτό το πρόσθετο εμπόδιο. Ήδη, και μόνον μια τέτοια προοπτική πιθανόν να ανατρέψει τους σχεδιασμούς του.
Και το «καθεστώς Μητσοτάκη»; Μα το αίτημα του νέου κόμματος θα είναι να πέσει η Βαστίλη, να δικαστεί ο ίδιος ο Μητσοτάκης και όλο το σινάφι του. Το λένε. Θα ζητήσουν μια νέα Μεταπολίτευση της οποίας το νόημα θα δώσει ο αγνός λαός. Συνεπώς, όσοι μιλούν για καθεστώς Μητσοτάκη και νέα Μεταπολίτευση, ας έχουν υπόψη πως, χωρίς να το θέλουν, γίνονται οι πιονέροι της κυρίας.
Η Μεταπολίτευσή μας είναι η απρόσκοπτη δημοκρατική συνέχεια, η ομαλή εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Ακόμα και την περίοδο της πρωτοφανούς διαφθοράς της περιόδου 1989 –δεν θα πρέπει να λησμονούμε πως βρέθηκε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ να έχει ενθυλακώσει 2.000.000 δολάρια– ο Μητσοτάκης και οι Φλωράκης - Κύρκος δεν μίλησαν για την ανάγκη μιας νέας Μεταπολίτευσης. Προχώρησαν συντεταγμένα, σεβόμενοι τις διαδικασίες και τελικά όλοι κρίθηκαν από τους πολίτες και τη Δικαιοσύνη. Και ο Κώστας Καραμανλής, διαδεχόμενος μια κυβέρνηση με πολλά στοιχεία διαφθοράς και διαπλοκής, δεν μίλησε για νέα Μεταπολίτευση. Μίλησε για επανίδρυση του Κράτους. Ακόμα και ο Τσίπρας, που θα είχε κάθε λόγο να εμφανιστεί ως ο ηγέτης της νέας Μεταπολίτευσης, αρκέστηκε στο να σκίσει τα μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο.
Τη Μεταπολίτευση, με τα γνωστά προβλήματα που παρουσιάζουν όλες οι δημοκρατίες, θα πρέπει να τη διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού διότι εκφράζει τη δημοκρατική ομαλότητα. Όσες και όσοι θέλουν να την «τελειώσουν», επιδιώκουν την εκτροπή ή αποτελούν τους χρήσιμους ηλίθιους αυτού του σχεδιασμού. Απογοητευμένοι από το ότι οι εξελίξεις δεν κινούνται προς την κατεύθυνση που αυτοί θέλουν, μέσα από νεφελώδη συνθήματα και ιδεολογήματα περασμένων και ξεχασμένων δεκαετιών, επαγγέλλονται τη διακοπή της δημοκρατικής συνέχειας μισού αιώνα. Τα συλλογικά και προσωπικά υπαρξιακά αδιέξοδα οδηγούν σε αναλύσεις επιπέδου φοιτητικών παρατάξεων.
Σε όσους δεν αρέσουν τα αποτελέσματα των εκλογών, ας φωνάξουν «λαέ ντροπή σου για την εκλογή σου», όμως ας αφήσουν ήσυχη τη Μεταπολίτευσή μας.
