Όσο θα συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία τόσο θα γίνεται πιο έντονη η διαχωριστική γραμμή που θα τέμνει το πολιτικό μας σύστημα. Από τη μια μεριά όσοι στέκονται δίπλα στην Ουκρανία και τον λαό της και από την άλλη οι, χωρίς κανένα πρόσχημα, υποστηρικτές της Ρωσίας. Ιδεολόγοι και αργυρώνητοι, όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Από τη μια μεριά όσοι συντάσσονται με το δυτικό στρατόπεδο και από την άλλη όσοι γλυκοκοιτάζουν το Κρεμλίνο για έναν και μόνον λόγο: διότι μισούν τον δυτικό τρόπο ζωής και θαυμάζουν τον Πούτιν για το πώς κυβερνά τη χώρα του. Είναι ο ηγέτης—πρότυπο. Διόλου τυχαία αυτή η κατηγορία θαυμάζει και τον Τραμπ. Το σημειώνω, διότι αυτό θα το βρούμε στη συνέχεια μπροστά μας. Όλοι αυτοί, αγνοούν ή κάνουν ότι αγνοούν τη διάκριση θύτης—θύμα, εισβολέας—αμυνόμενος, ισοπεδώνουν αξίες και τις επικαλούνται υποκριτικά κατά το δοκούν.
Υπάρχει όμως και μια άλλη κατηγορία ρωσόφιλων που καλύπτεται από τον μανδύα του «αντικειμενικού» παρατηρητή, ο οποίος όμως μονίμως ανακαλύπτει και προβάλλει δημοσιεύματα αρνητικά για την Ουκρανία, ενώ για τη Ρωσία τηρεί μια ένοχη σιωπή. Μαζί με αυτήν την επίπλαστη αντικειμενικότητα προβάλλει και το αίτημα για την ειρήνη και αποδίδει τη συνέχιση του πολέμου στις ακραίες θέσεις της Ουκρανίας, δηλαδή της παθούσας. Να μην ξεχνούμε κάποιους δικούς μας πολιτικούς που καλούσαν τον Ζελένσκι να αποδεχθεί τα τετελεσμένα για να αποφύγει τα χειρότερα. Ο Ζελένσκι όμως όχι μόνον αντέχει, αλλά και κάνει μια επίδειξη δύναμης, κονιορτοποιώντας στόχους στα βάθη της Ρωσίας.
Και ο Τραμπ τι κάνει; Αφού τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια της Ουκρανίας, τώρα βλέπει τον Ρώσο φίλο του να μετρά τις πληγές του και τους εγχώριους θαυμαστές του να βρίσκονται σε απορία περί του πρακτέου. Περιμένουν να δουν τι θα κάνει ο πρόεδρος τους, ώστε και αυτοί αναλόγως να τοποθετηθούν. Η Διεθνής του Τραμπισμού προς το παρόν, αμήχανη, περιμένει τη «γραμμή».
Από όλο αυτό το σκηνικό να μην παραλείψω και τους ρωσόφιλους ημεδαπούς απόστρατους. Όλους αυτούς που παρήλαυναν μέχρι και προχθές στα κανάλια και μιλούσαν για νίκες των Ρώσων επί του πολεμικού πεδίου. Τελικά, τα ρωσικά στρατεύματα ούτε ένα μικρό χωριό δεν μπόρεσαν να καταλάβουν, ενώ μετρούν απώλειες εκατοντάδων χιλιάδων ενστόλων. Ούτε ένας τους δε βγήκε να μας εξηγήσει πώς οι Ουκρανοί έπληξαν τα υπερσύγχρονα ρωσικά αεροσκάφη αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων. Και να αναλογιστούμε πως όλοι αυτοί οι απόστρατοι υπηρετούσαν σε νατοϊκό στρατό και προδίκαζαν στις 25 Φεβρουαρίου 2022 την πτώση του Κιέβου εντός ολίγων ημερών.
Πριν από λίγο καιρό, από αυτήν εδώ τη στήλη, έγραφα ότι στις επόμενες εκλογές θα αναμετρηθεί η απόλυτη γελοιότητα με μια στοιχειώδη σοβαρότητα. Σήμερα προσθέτω μια ακόμα τομή. Μετά αυτών που υποστηρίζουν την Ουκρανία και αυτών που υποστηρίζουν τον άξονα Πούτιν—Κιμ Τζονγκ Ουν. Είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι.
