Ας ελπίσουμε να ξεπεραστούν οι δυσκολίες και να συμφωνηθεί η ανακωχή που θα φέρει την απελευθέρωση των ομήρων και θα οδηγήσει στα επόμενα βήματα για μια μόνιμη και σταθερή ειρήνη σε ολόκληρη την περιοχή. Αναμφίβολα αυτή η διαδρομή είναι δύσκολη, όμως υπάρχει ένας οδικός χάρτης, το σχέδιο Τραμπ, που λειτουργεί σαν ένας οδοστρωτήρας.
Η απάντηση στο ερώτημα του τίτλου του άρθρου είναι σχετικά απλή:
1.Τον Μάρτιο, όταν υπήρξε η ευκαιρία για εκεχειρία, οι απαιτήσεις της Χαμάς δεν μπορούσαν να ικανοποιηθούν από την κυβέρνηση του Ισραήλ. Τότε η τρομοκρατική οργάνωση δεν συζητούσε καν τον αφοπλισμό της, πολύ δε περισσότερο την αποχώρησή της από τη Γάζα. Η συζήτηση αφορούσε μόνον την ανταλλαγή των ομήρων με έναν μεγάλο αριθμό Παλαιστινίων κρατουμένων στις ισραηλινές φυλακές.
2. Κατόπιν αυτού του συνεχιζόμενου αδιεξόδου το Ισραήλ αποφάσισε την κατάληψη της πόλης της Γάζας. Αυτή η απόφαση αποτέλεσε τη θρυαλλίδα των εξελίξεων.
3. Ο πρόεδρος Τραμπ, αφήνοντας τις ανοησίες για τη μετοικεσία 2.000.000 Παλαιστινίων, επεξεργάστηκε και πρότεινε το υπό συζήτηση σχέδιο. Γιατί το έκανε; Διότι επιθυμεί διακαώς το Νόμπελ Ειρήνης και για να βγάλει από τη διεθνή απομόνωση το Ισραήλ. Το σχέδιό του διατυπώθηκε υπό την απειλή της ολοσχερούς καταστροφής της Γάζας με την έγκρισή του. Για τον λόγο αυτόν και οι χορηγοί των τρομοκρατών τους πίεσαν να το αποδεχθούν χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Η Χαμάς βρισκόταν σε ένα καθοριστικό, για την ύπαρξή της, σταυροδρόμι. Ή θα αποδεχόταν το εν λόγω σχέδιο ή θα έβλεπε τα ισραηλινά τανκς να ισοπεδώνουν την πόλη της Γάζας. Η ηγεσία της γνώριζε ότι το Ισραήλ δεν υποκύπτει σε διεθνείς πιέσεις σε ζητήματα τα οποία αφορούν την ασφάλειά του. Οι διαδηλώσεις της ισλαμοαριστεράς στην Ευρώπη δεν ακουμπούν την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ ούτε οι κούφιες αναγνωρίσεις ενός ανύπαρκτου Παλαιστινιακού κράτους.
Συνεπώς η απάντηση στο αρχικό ερώτημα είναι: τον Μάρτιο δεν υπήρχε στο τραπέζι το ισραηλινό σχέδιο για την κατάληψη της Γάζας. Ο Νετανιάχου ξεκίνησε την υλοποίησή του με προσεκτικά βήματα, δίνοντας χρόνο τόσο στον Τραμπ όσο και στη Χαμάς να αντιληφθούν αυτό που θα επακολουθήσει. Το τι θα γίνει στο τέλος της ημέρας δεν το γνωρίζουμε, όμως αυτός που δεν έχει καμιά άλλη επιλογή είναι η Χαμάς. Με απλά λόγια δεν έχει την πολυτέλεια να χαράσσει κόκκινες γραμμές. Και αυτό το γνωρίζει ο Νετανιάχου και λογικά θα το πάει μέχρι τέλους. Θα επιδιώξει να κερδίσει με την ειρήνη αυτά που προσδοκούσε να πάρει με τον πόλεμο. Συνήθως έτσι συμπεριφέρονται οι νικητές προς τους ηττημένους.
