Η πατρίδα μας βρίσκεται αυτή την εβδομάδα στο επίκεντρο σημαντικών εξελίξεων γύρω από ενεργειακά ζητήματα, που αποδεικνύουν πόσο ενισχυμένος είναι ο ρόλος της στη γεωπολιτική σκακιέρα. Είτε με Μπάιντεν είτε με Τραμπ τα δεδομένα δεν αλλάζουν και αυτά τα δεδομένα φέρνουν τη σφραγίδα Μητσοτάκη. Ξέρω, κάποιοι «πατριώτες» πονούν, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Οι σεσημασμένοι καταστροφολόγοι, μαζί με τη ρωσόφιλη Δεξιά, έχουν πέσει τραγικά έξω στις εκτιμήσεις τους. Η Ελλάδα προχωρεί και για τον λόγο αυτόν οι τουρκικές ελίτ εξεμάνησαν. Ο τουρκικός Τύπος στάζει χολή.
Και τα καλύτερα έρχονται, κάτι που ανατρέπει τους σχεδιασμούς όλων των παράκεντρων εξουσίας. Η πολυαναμενόμενη άφιξη της πρέσβεως των ΗΠΑ δεν συνοδεύτηκε από την εν κινήσει αλλαγή πρωθυπουργού. Όσοι πόνταραν σε αυτό το χαρτί, έπαιξαν και έχασαν. Ο Μητσοτάκης βγαίνει πανίσχυρος από όλο αυτό το σκηνικό των ενεργειακών deals.
Όμως όλα αυτά δεν αρκούν! Το πολιτικό παιχνίδι - όχι μόνον στην Ελλάδα - παίζεται στο πεδίο της τσέπης του πολίτη. Μια αύξηση στις συντάξεις και στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων ισοδυναμεί, πολιτικά, με δέκα τέτοια deals. «Μα, και όλες αυτές οι συμφωνίες θα έχουν σημαντικά οικονομικά οφέλη για την πατρίδα μας», θα πει ο αναγνώστης. Ναι, θα έχουν, αλλά πότε; Μετά από 10 ή 15 χρόνια. «Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι». Μέχρι τις εκλογές τι μπορεί να δώσει η κυβέρνηση; Και όχι μόνον αυτό, αλλά και πώς θα το επικοινωνήσει στους πολίτες!
Αυτή είναι μια απαισιόδοξη ματιά, αλλά δυστυχώς βλέπω πως βρίσκεται πιο κοντά στην πραγματικότητα. Αναμφίβολα υπάρχουν και οι πολίτες που στην κρίσιμη στιγμή της κάλπης θα συνεκτιμήσουν και αυτά τα ενεργειακά deals και θα δουν τη μεγάλη εικόνα πριν ψηφίσουν, όμως αποτελούν τη μειοψηφία. Το λαϊκιστικό ερώτημα «και τι θα κερδίσω εγώ από τις γεωτρήσεις στο Ιόνιο ή στα νότια της Κρήτης» δεν αντέχει σε καμιά απάντηση, διότι αυτός που το θέτει δεν θέλει να πειστεί. Ακολουθεί την ίδια βλακώδη λογική με όσους μετατρέπουν τα κονδύλια για τις φρεγάτες και τα F-35 σε σχολεία και νοσοκομεία.
Να δεχθώ πως ένα μέρος των πολιτών διακατέχεται από μια τέτοια νοοτροπία. Το κόμμα όμως της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ένα θεσμικό κόμμα, δεν θα έπρεπε να χαιρετίσει αυτές τις συμφωνίες; Αντί να ασχολείται με τον Μαμντάνι θα ήταν καλύτερο να πει και μια καλή κουβέντα όχι για την κυβέρνηση, αλλά για την Ελλάδα. Διότι, πραγματικά δεν θυμάμαι άλλοτε η πατρίδα μας να διαδραμάτιζε τόσο σημαντικό ρόλο στην περιοχή. Από την τραγική επιλογή του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, σήμερα, με αντίστροφη διαδρομή, το υγροποιημένο φυσικό αέριο από την Αλεξανδρούπολη θα τροφοδοτεί την Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη.
Προσωπικά δεν έχω την απαίτηση από τον πολίτη - ο οποίος βρίσκεται χαμένος μέσα στα εικονίδια καθημερινότητάς του - να είναι σε θέση να βλέπει τη μεγάλη εικόνα. Αυτήν οφείλει να την παρουσιάζει η κυβέρνηση ώστε στο τέλος της θητείας της να κριθεί εφ΄όλης της ύλης.
