Κάθε φθινόπωρο τα ράφια γεμίζουν με νέες φωνές, παλιές επιστροφές, κλασικούς που ανανεώνονται και εκπλήξεις που δεν περιμέναμε. Η μεταφρασμένη λογοτεχνία είναι σαν χάρτης: άλλος δείχνει το παρόν, άλλος το παρελθόν, κι άλλος τις πιθανές διαδρομές του μέλλοντος. Στα βιβλία που έρχονται τώρα στα ελληνικά, βρίσκουμε όλη την παλέτα: από το ψιθύρισμα μιας οικογενειακής ιστορίας μέχρι τον ήχο μιας επικής μάχης.
Σύγχρονη πεζογραφία
Colm Tóibín – Long Island (Ίκαρος)
Η Έιλις του Brooklyn επιστρέφει. Είναι άνοιξη του ’76, το Λονγκ Άιλαντ ανασαίνει ακόμη το αμερικανικό όνειρο, κι ένα μυστικό φιλί έξω από τον γάμο αρκεί για να τινάξει στον αέρα μια ολόκληρη ζωή. Ο Τομπίν στήνει την πλοκή του πάνω σε όσα δεν λέγονται — κι εκεί, στο κενό, γεννιέται η μεγαλύτερη ένταση.
Sally Rooney – Ιντερμέτζο (Πατάκη)
Η Ρούνεϊ ξέρει να πιάνει το μικροσήμα των σχέσεων: βλέμματα, χειρονομίες, η στιγμή που μια φράση αλλάζει τη φορά ενός δεσμού. Στο Ιντερμέτζο όλα μοιάζουν μικρά — μέχρι να συνειδητοποιήσεις πόσο βαριά είναι τα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από τις σιωπές.
Holly Brickley – Κρυφά διαμάντια (Μεταίχμιο)
Μπρούκλιν και Σαν Φρανσίσκο, soundtrack των 00s, πρόβες και παρασκήνια. Μια νεανική γενιά που δοκιμάζει τα όριά της στη μουσική, στις σχέσεις, στις παραχωρήσεις που κάνει για να αντέξει. Γράμμα αγάπης στη μιλένιαλ κουλτούρα — τρυφερό, ειρωνικό, κολλητικό.
László Krasznahorkai – Πάει και το Φραντζολάκι & Patrick Modiano – Η χορεύτρια (Πόλις)
Δύο αντίθετες θερμοκρασίες πρόζας στο ίδιο ράφι: η σκοτεινή, σπειροειδής εμμονή του Κρασναχορκάι, και η ομιχλώδης, αργόσυρτη μνήμη του Μοντιανό. Δύο τρόποι να χαθείς μέσα στις λέξεις.
Tayeb Salih – Η εποχή της μετανάστευσης στον βορρά (Σάλτο)
Ένας Σουδανός επιστρέφει από την Ευρώπη στην πατρίδα του. Το κλασικό πλέον μυθιστόρημα του αποικιοκρατικού τραύματος κοιτά κατάματα τις σχέσεις Ανατολής και Δύσης χωρίς εξωραϊσμούς. Σκληρό, γυμνό, αληθινό.
Alan Hollinghurst – Υπόθεση Σπάρσολτ (Καστανιώτη)
Πατέρες και γιοι, ταυτότητες που δεν χωρούν σε ένα κουτί, επιθυμίες που αλλάζουν πρόσωπο μέσα στον χρόνο. Ο Χόλινγκχερστ βυθίζει τη βρετανική κοινωνία σε έναν καθρέφτη που δείχνει και το παρόν και το παρελθόν της.
Joseph Ponthus – Στη γραμμή (Αίολος)
Η γραμμή παραγωγής γίνεται ποίηση. Ο Ποντύς γράφει για τη χειρωναξία, την εξάντληση, την αξιοπρέπεια του εργάτη με ρυθμό που μοιάζει με μηχανή, αλλά κρύβει καρδιά.
Andrés Montero – Η χρονιά που μιλήσαμε με τη θάλασσα (Διόπτρα)
Μετά τη βροχή, έρχεται το κύμα. Μια παραβολική ιστορία για την απώλεια, την ελπίδα, την τρυφερότητα που επιμένει ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν να γκρεμίζονται.
John Banville – Μοναδικότητες (Καστανιώτη)
Ο Μπάνβιλ ξαναμαζεύει ήρωες από το σύμπαν του, τους βάζει να συνομιλήσουν, και το κάνει με την ίδια, κρυστάλλινη πρόζα που τον έχει καθιερώσει. Ένα παιχνίδι μνήμης και ύφους.
Peter Handke – Η μπαλάντα του τελευταίου θαμώνα (Εστία)
Μικρή φόρμα, μεγάλος στοχασμός. Ο Χάντκε καταγράφει λεπτομέρειες που φεύγουν από τη ζωή μας: συνήθειες, τοπία, μικρές τελετουργίες που χάνονται, αλλά αφήνουν πίσω ίχνη.
Georgi Gospodinov – Ο κηπουρός και ο θάνατος (Ίκαρος)
Πορτρέτο ενός πατέρα που ισορροπεί ανάμεσα στη μνήμη και την αποτυχία, σ’ έναν κήπο που γίνεται σωτηρία αλλά και απειλή. Ο Γκοσποντίνοφ ξέρει να συνδυάζει τρυφερότητα και ειρωνεία.
Lisa Ridzen – Οι γερανοί πετούν νότια (Μεταίχμιο)
Σχέση πατέρα και γιου λίγο πριν τον χωρισμό από τον θάνατο. Μικρό σε μέγεθος, μεγάλο σε συναίσθημα — ένα βιβλίο που δεν χρειάζεται πολλά λόγια για να πει τα πάντα.
Ingvild H. Rishøi – Ο δρόμος προς τα αστέρια (Μεταίχμιο)
Δύο παιδιά παλεύουν να σώσουν την οικογένειά τους. Σκληρό και τρυφερό μαζί, ένα feel good χωρίς ίχνος ζάχαρης.
Olga Ravn – Οι υπάλληλοι (Ίκαρος)
Δανέζικη επιστημονική φαντασία σαν αλληγορία γραφείου. Πλήρωμα διαστημοπλοίου, ερωτήσεις για την εργασία και την ταυτότητα. Βραχεία λίστα Booker 2021 — τώρα και στα ελληνικά.
Tom Hanks – Η δημιουργία άλλης μιας αριστουργηματικής ταινίας μεγάλου μήκους (Πατάκη)
Ο Τομ Χανκς αφήνει το πλατό και πιάνει την πένα. Μπορεί η κινηματογραφική του αίσθηση ρυθμού να σταθεί και σε μυθιστόρημα; Το βιβλίο είναι το πείραμα.
Bhanu Mustaq – Το φως της καρδιάς (Καστανιώτη)
Βραβείο International Booker 2025. Ιστορίες γυναικών, οικογένεια μέσα από γυναικεία μάτια, μεγαλοσύνη σε μικρές φόρμες.
Κλασική πεζογραφία
Oscar Wilde – Πένα, πενάκι, δηλητήριο (Στερέωμα)
Ο Ουάιλντ στα καλύτερά του: φαρμακερά σχόλια σε μικρή, απολαυστική δόση. Σαρκασμός που γίνεται στυλ ζωής.
Malcolm Lowry – Ταξίδι στη Λευκή Θάλασσα (Μεταίχμιο)
Ένα χειρόγραφο που όλοι θεωρούσαν χαμένο επανέρχεται. Ο Λόουρι βυθίζεται στον εαυτό του και παραδίδει μια εξομολόγηση που μοιάζει με καταιγίδα.
Tarjei Vesaas – Τα πουλιά (Καστανιώτη)
Από τα πιο τρυφερά μυθιστορήματα για την ανθρώπινη ευαλωτότητα. Ο Βέσος γράφει σαν να πιάνει στο χαρτί το θρόισμα του χιονιού.
D. H. Lawrence – Η μυρωδιά χρυσανθέμων και άλλα διηγήματα (Πατάκη)
Μικρές ιστορίες, μεγάλες εντάσεις. Ο Λόρενς παρατηρεί την καθημερινότητα και ανασύρει από κάτω το πάθος και τη βία.
Joseph Conrad – Η καρδιά του σκότους (Κίχλη)
Η σκοτεινή όψη της αποικιοκρατίας σε νέα μετάφραση, με επίμετρο και αρχειακό υλικό. Ένα βιβλίο που διαβάζεται ξανά και ξανά, σαν καθρέφτης που δεν σε αφήνει ήσυχο.
William Golding – Το Κωδωνοστάσιο & Hermann Hesse – Ροσχάλντε (Διόπτρα)
Δύο κλασικά έργα σε νέες εκδόσεις: ο Γκόλντινγκ με τον υπόγειο μεταπολεμικό του τρόμο, ο Χέσσε με την ήρεμη, υπαρξιακή του αναζήτηση. Διαφορετικές φωνές που εξακολουθούν να αντηχούν.
