«Προσωπική συντριβή» χαρακτηρίζει στο βιβλίο του «Ιθάκη» την τραγωδία στο Μάτι ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ενώ επιμένει ότι δεν γνώριζε για τους νεκρούς και παράλληλα δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη συγγνώμη.
Για την ακρίβεια, επιμένει ότι δεν υπήρχε εικόνα για νεκρούς στην σύσκεψη που έγινε στο συντονιστικό κέντρο, αλλά μόνο ότι είχαν ζητήσει σάκους για τη μεταφορά σορών.
Ο κ. Τσίπρας, μάλιστα, ισχυρίζεται ότι το πρωί της Δευτέρας 23 Ιουλίου του 2018 είχε ξυπνήσει στο Σούνιο «από τον ήχο των παραθύρων που χτυπούσαν μανιασμένα. Βγήκα στο μπαλκόνι να αγναντέψω τη θάλασσα και την είδα να ανατριχιάζει από έναν σπάνιο για την περιοχή άνεμο. Φυσούσε Δυτικός, πράγμα που όσο ήμουν εκεί δεν είχα ξαναδεί».
Πιο αναλυτικά:
«Το Μάτι υπήρξε η πιο σκοτεινή, η πιο οδυνηρή και τραυματική δοκιμασία της πρωθυπουργικής μου διαδρομής. Μια προσωπική συντριβή (...) Ο Νεκτάριος Σαντορινιός, που ήταν τότε Υφυπουργός Ναυτιλίας, έκανε ό,τι μπορούσε για να σταλούν σκάφη και να τους περισυλλέξουν. Ωστόσο, κανείς εκεί μέσα, στο επιτελείο της επιχείρησης, δεν φαινόταν να έχει ολοκληρωμένη και ξεκάθαρη εικόνα. (...) Λίγο αργότερα, έφτασε η πρώτη διασταυρωμένη πληροφορία για τους νεκρούς. Τα αισθήματα συντριβής στο άκουσμα της τρομερής είδησης δεν μπορούσαν να ακυρώσουν όσα έπρεπε να γίνουν, με όποια ψυχραιμία μπορούσε να επιστρατεύσει κανείς εκείνες τις ώρες. (...) Δεν πρόκειται, σε ό,τι με αφορά, να ακολουθήσω την αλυσίδα των χαρακτηρισμών, των εύκολων καταδικαστικών αποφάσεων, της χωρίς όρια και χωρίς τον αυτονόητο σεβασμό στους νεκρούς πολεμικής, που κινείται ολοφάνερα από την προσπάθεια εκμετάλλευσης της οδύνης και της συντριβής απέναντι στην τραγωδία. (...) Σκοπός μου δεν είναι, ακόμα και σήμερα, να υποβιβάσω μια ανθρώπινη τραγωδία σε αντικείμενο προσωπικής ή κομματικής διαμάχης.
Να σχολιάσω τη διεστραμμένη προπαγάνδα ότι έκρυβα τους νεκρούς, λες και οι νεκροί είναι μολυβένια στρατιωτάκια. Δεν μπορώ όμως να μη σημειώσω την απόσταση που χωρίζει τη δική μου στάση εκείνες τις δύσκολες ώρες από τη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη στα Τέμπη. Κανέναν σταθμάρχη δεν υπέδειξα ως υπεύθυνο. Αντίθετα, υπερασπίστηκα τους πυροσβέστες, τους λιμενικούς, τους αστυνομικούς, τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής. Εκεί ήμουν και δεν είχα σκοπό να αποδράσω από τις ευθύνες μου.
