Το ΠΑΣΟΚ επιμένει να πολιτικοποιεί στο έπακρο το δυστύχημα των Τεμπών θέλοντας να αξιοποιήσει τον συγκινησιακό φόρτο που φέρει η εθνική αυτή τραγωδία και ανεπούλωτη πληγή και να μην υστερήσει ως προς τους νέους φίλους και συνοδοιπόρους εξ αριστερών που ζητούν επί πίνακι την κεφαλή του Π/Θ και όλης της κυβέρνησης. Υπέβαλε (19/5) Πρόταση για τη σύσταση «Προανακριτικής Επιτροπής» η οποία θα διερευνήσει τυχόν ποινικές ευθύνες του πρώην Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Κώστα Αχ. Καραμανλή και 3 Υφυπουργών. Ο κ. Καραμανλής αισθάνεται ότι δεν είναι ένοχος και μπορεί να μην είναι. Ωστόσο, θα έπρεπε να περιμένει την τελεσίδικη απόφαση της Δικαιοσύνης για το δυστύχημα των Τεμπών και τον καταλογισμό των ευθυνών πριν αποφασίσει να επανέλθει στην πολιτική σκηνή.
Σημειωτέον, ότι το ΠΑΣΟΚ, όπως εκ των πραγμάτων προκύπτει, είχε εκ των προτέρων αποφασίσει, πριν δηλαδή αναγνώσει την ογκωδέστατη Δικογραφία των 70.000 σελίδων που ο Εφέτης Ανακριτής για το δυστύχημα των Τεμπών απέστειλε στη Βουλή ως όφειλε, ότι οι ευθύνες αυτές είναι κακουργηματικού χαρακτήρα.
Η Πρότασή του εκ 62 σελίδων προσπαθεί να τεκμηριώσει με νομικές ακροβασίες και διάφορες αναφορές έναν τέτοιο ισχυρισμό που δε φαίνεται καθόλου πειστικός. Στην όλη υπόθεση ρίχνεται και λίγο αλατοπίπερο για τις ανάλογες ευθύνες της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (2015-2019). Ρίχνει στάχτη στα μάτια των αδαών, διότι, τα αδικήματα που αποδίδονται στον τότε Υπουργό Μεταφορών Χρήστο Σπίρτζη, που επικρίνεται διότι «υπέγραψε αδικαιολόγητα» 6 παρατάσεις της διαβόητης Σύμβασης 717/2014, καθώς και σε 3 Υφυπουργούς του, έχουν δεόντως παραγραφεί σύμφωνα με τη διάταξη του Συντάγματος που ίσχυε τότε αλλά όχι πλέον μετά την πρόσφατη αναθεώρηση επί κυβερνήσεων ΝΔ.
Η πρόταση του ΠΑΣΟΚ προσφεύγει στον Ποινικό Κώδικα (άρθρο 291) και στον ορισμό του ενδεχόμενου δόλου (dolus ventualis) για να προσδέσει τους κατηγορούμενους. Προσπαθεί να στριμώξει στο εύρος των διατάξεψν αυτών «γεγονότα» με αξιολογήσεις ότι εν γνώσει τους οι «κατηγορούμενοι» επέτρεψαν τη λειτουργία μιας ανασφαλούς λειτουργίας των σιδηροδρόμων κι άλλα παρεμφερή για να στηρίξει την άποψη ότι επρόκειτο για μια «τραγωδία προδιαγεγραμμένη και προαναγγελθείσα». Όλη δε η συρραφή των γεγονότων που επικαλείται συνοψίζεται α) στην έλλειψη επαρκούς χρηματοδότησης των σιδηροδρόμων εκ μέρους του κράτους και β) στην έλλειψη προσωπικού.
Η Πρόταση αναφέρεται εκτενώς σε απόφαση της Δικαιοσύνης (την οποία επιλεκτικά εμπιστεύεται) και συγκεκριμένα στην Απόφαση 966/2024 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που επιδίκασε αποζημιώσεις σε συγγενείς θυμάτων του δυστυχήματος με σκεπτικό την «αιτιώδη συνάφεια» μεταξύ της έλλειψης κατάλληλου τεχνολογικού εξοπλισμού και του τραγικού δυστυχήματος. Εάν, δηλαδή, ο τεχνολογικός αυτός εξοπλισμός είχε τοποθετηθεί και λειτουργούσε θα είχε αποτρέψει το δυστύχημα. Η Πρόταση του ΠΑΣΟΚ υιοθετεί τη λογική αυτή «διαπιστώνοντας» για τους ίδιους λόγους «άμεσο αντικειμενικό αιτιώδη σύνδεσμο» (σελ.41), λογική βασιζόμενη στα δυο ανωτέρω ΕΑΝ.
Ατεκμηρίωτη και νομικά αβάσιμη χαρακτήρισε η κυβέρνηση την Πρόταση του ΠΑΣΟΚ που δε φαίνεται να απέχει πολύ από μια λογική τοποθέτηση επί του ζητήματος. Αναμένεται η η Πρόταση της ΝΔ. Προφανώς θα εμπεριέχει την άποψη περί πλημμελήματος κι όχι κακουργήματος και μάλλον προοιωνίζει ορισμένες πολιτικές και διαδικαστικές κινήσεις στη Βουλή στα χνάρια της υπόθεσης του Υφυπουργού Χρήστου Τριαντόπουλου. Με την ψήφο της πλειοψηφίας η Βουλή τον παρέπεμψε (11/4/25) στο Δικαστικό Συμβούλιο για πλημμέλημα, για «παράβαση καθήκοντος» στο θέμα «της αλλοίωσης του χώρου του σιδηροδρομικού δυστυχήματος».
Έχω υποστηρίξει σε ανύποπτο χρόνο (22/4/25) από τις φιλόξενες στήλες εδώ ότι πέρα από τα νομικά επιχειρήματα η επίκληση της «αιτιώδους συνάφειας» είναι έωλη και πολιτικά άκρως επικίνδυνη καθόσον απειλεί να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή και να καταστήσει τη Βουλή ένα απέραντο και συνεχές Δικαστήριο τη δε λήψη πολιτικών αποφάσεων για τη διακυβέρνηση της χώρας προβληματική λόγω του φόβου της «συνάφειας».
Κατ’ αρχάς καμιά τεχνολογία δεν μπορεί να αποκλείσει το ανθρώπινο λάθος. Για παράδειγμα, πρόσφατα (10/3/25) πλοίο στη Βόρεια Θάλασσα έπεσε πάνω σε αγκυροβολημένο ενώ διέθετε και ραντάρ και τεχνολογία αναγνώρισης πλοίου (AIS) εμβέλειας 74 χλμ!! Τα παραδείγματα βρίθουν.
Έγραφα:
«Το επιχείρημα της ‘αιτιώδους συνάφειας’ από πολιτική άποψη είναι άστοχο και άκρως επικίνδυνο. Οδηγεί σε ολισθηρό δρόμο …….Διότι, το ΕΑΝ, το τι θα συνέβαινε ΕΑΝ…, δεν υφίσταται ως γεγονός και γενεσιουργός αιτία. Αποτελεί απλώς υπόθεση.
Επί παραδείγματι, σχετικά με την τραγωδία στο Μάτι στις 23/7/2018 με 104 νεκρούς που βρήκαν τραγικό θάνατο και δεκάδες τραυματιών μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι η απουσία του 112 οδήγησε σε τόσα πολλά θύματα….. Δεν υπήρχε όμως το 112 και το κακό έγινε από ανθρώπινα λάθη κι όχι από εξωγήινους».
Στην εθνική τραγωδία των Τεμπών, το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη δυστυχώς επέλεξε να συνταχτεί από την πρώτη στιγμή με τις θεωρίες συνομωσίας τις οποίες και υιοθέτησε σε μεγάλο βαθμό. Ο κ. Ανδρουλάκης έχει υποβάλει δυο προτάσεις δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης. Και στις δυο έσπασε τα μούτρα του. Κατέληξαν σε φιάσκο.
Η πρώτη, στις 26/3/25 ήταν εμφανώς ευτελής. Στηρίχτηκε σε ένα αναμασημένο δημοσίευμα προ έτους κυριακάτικης εφημερίδας περί «μονταζέριας», μοντάζ, δηλαδή, σε ηχητικά ντοκουμέντα του δυστυχήματος μολονότι το ΕΜΠ απεφάνθη ότι αυτά παραδόθηκαν αναλλοίωτα στον Εφέτη Ανακριτή. Αλλά, μήπως και τον «δεν έχω οξυγόνο» μοντάζ δεν ήταν; Ή όχι;
Η δεύτερη, υποβλήθηκε στις 5/3/25 σε συνεργασία με όλα τα δήθεν «προοδευτικά» κόμματα της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένου και του προσωπικού κόμματος της κας Ζωής, που δε χρειαζόταν για τη συγκέντρωση της απαιτούμενης πλειοψηφίας, στη βάση κάποιας φανταστικής «συγκάλυψης» και «μπαζώματος» στο χώρο του δυστυχήματος. Κατέληξε κι αυτή σε ένα μεγαλοπρεπές φιάσκο.
Όσο κι αν θέλει να το ξεχνάει το ΠΑΣΟΚ, το κείμενο της Πρότασης αναφέρεται σε «δυστύχημα - έγκλημα», «χαλκευμένη θεωρία του ανθρώπινου λάθους», «βίντεο αμφιβόλου προελεύσεως και περιεχομένου», «αποδεικνυόμενη μεταφορά του καταγεγραμμένου και εύφλεκτου υλικού, το οποίο στοιχειοθετείται εργαστηριακά λόγω της έκρηξης-ανάφλεξης» κι άλλα πολλά, ωραία και φαντασιακά.
Περιττό να επισημάνω ότι οι θεωρίες αυτές, αποκυήματα της φαντασίας των αριστερών και δεξιών συνωμοσιολόγων αλλά και κτήμα της αυτο-αποκαλούμενης «προοδευτικής παράταξης», αποτέλεσαν συστατικά στοιχεία της πολιτικής απάτης για την αποσταθεροποίηση της χώρας, την ανατροπή του Π/Θ και της κυβέρνησης βοηθούντων και των εσωκομματικών τριβών της ΝΔ. Στο παιγνίδι αυτό συμμετείχε το ΠΑΣΟΚ χωρίς να αισθανθεί την ανάγκη να παραδεχτεί, έστω εκ των υστέρων, ότι ενδεχομένως να έσφαλε ή ότι δεν αξιολόγησε σωστά τα στοιχεία κ.τ.λ. όταν όλα αυτά μαζί με το μύθευμα της κατασκευασμένης «συγκάλυψης» κατέρρευσαν με πάταγο.
Κανείς δεν πρότεινε στον κ. Ανδρουλάκη να γίνει δεκανίκι της ΝΔ κι ορθώς επιμένει στην αυτόνομη πορεία του κόμματος. Έγινε, όμως, πανεύκολα και
εκουσίως δεκανίκι των λαϊκιστικών και της κας Ζωής. Συντάχτηκε και συναγελάστηκε με τους χθεσινούς υβριστές και διώκτες του κόμματος, που έφεραν τη χώρα στην Άκρη του Γκρεμού. Πρόκειται για ασυγχώρητο και δαπανηρό πολιτικά σφάλμα.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο κ. Ανδρουλάκης και το επιτελείο του κατασκευάζουν τη δική τους πραγματικότητα που δεν έχει σχέση με τη σημερινή Ελλάδα. Εκτός από τον εξαιρετέο κ. Δουδωνή που θέλησε να μας αφυπνίσει δηλώνοντας ότι μας κυβερνά η Ακροδεξιά, ο κ. Ανδρουλάκης το έκανε πιο συγκεκριμένο. Δήλωσε (17/5/25) ότι η χώρα «ουγγαροποιείται» (και ικανός γλωσσοπλάστης) κι ότι η κυβέρνηση ελέγχει τη Δικαιοσύνη και τα ΜΜΕ κι ας οδύρεται ο κ. Δ. Καμπουράκης από αυτές τις στήλες ότι φιλοκυβερνητική σχετικά στάση είναι ζήτημα αν έχει το 20% των τηλεοπτικών σταθμών, το υπόλοιπο 80% είναι σαφώς εχθρικό. Αλλά, έτσι το απαιτεί ο μύθος της «διαπλοκής».
Μας ενημέρωσε επίσης με αυτοπεποίθηση ότι ο Μητσοτάκης προσωπικά «διευθετεί ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και ολιγαρχιών της χώρας» (ΟΝΕ, 14/5). Του κάνει, βέβαια, τη χάρη να μην τον παραπέμψει στο Ειδικό Δικαστήριο για τα Τέμπη και του χαρίζει και το γεγονός ότι απέκρυψε και 300 νεκρούς από την καταιγίδα Daniel!. Ενώ ο ίδιος υπόσχεται να τελειώσει «τα ολιγοπώλια των τραπεζών, των ακτοπλοϊκών, της εμπορίας τροφίμων, της ενέργειας και της υγείας» (17/5) και μπράβο του. Τρέμουν από το φόβο τους τα ολιγοπώλια και οι ολιγάρχες.
Αν σταθμίσει κανείς πολιτικά όλα τα ανωτέρω, αβίαστα καταλήγει στη διαπίστωση ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο που το ΠΑΣΟΚ ασθμαίνοντας κι αγχωτικά κυνηγάει πλέον τη 2η θέση στις δημοσκοπήσεις με βάση δε τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα απέχει έτη φωτός και από την πρώτη θέση και ενδεχομένως και από τη δεύτερη. Τις πταίει; Μήπως το κόμμα και ο πρόεδρός του αρμενίζουν στραβά; Μπορούν να αλλάξουν τη φύση του κόμματος; μπορούν να αλλάξουν πορεία και προς πoιά κατεύθυνση;
Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει αξιόπιστη και βιώσιμη πολιτική πρόταση για τη χώρα ούτε στρατηγική για τη στήριξή και επίτευξή της. Κάθε πραγματική εναλλακτική πολιτική-κυβερνητική πρόταση για να έχει αξιοπιστία πρέπει να αποδεικνύει πειστικά τη δυνατότητα εφαρμογής της στην πράξη και κατά συνέπεια πρέπει να έχει ως σημείο εκκίνησης την αναγνώριση της πραγματικότητας, ώστε να οικοδομήσει πάνω στα θετικά κεκτημένα της χώρας. Αλλά ο κ. Ανδρουλάκης και το κόμμα του δεν τολμούν να παραδεχτούν ούτε τα πιο οφθαλμοφανή γεγονότα. Επί παραδείγματι, επιμένει ότι τα πλεονάσματα οφείλονται στην υπερφορολόγηση κι όχι στη σύλληψη της φοροδιαφυγής, πράγμα που διαψεύδεται πανταχόθεν επιστημονικά, ακόμα και από τον υπεράνω πάσης υποψίας κ. Θεόδωρο Λιανό, ομότιμο καθηγητή Οικονομικών του Οικονομικού Πανεπιστημίου (www.protagon.gr , 5/5/25).
Ως προς το κράτος δικαίου μπορεί ο κ. Ανδρουλάκης να μην εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη, της οποίας οι αποφάσεις βεβαίως και υπόκεινται σε κριτική, αλλά δεν παύει, παρά τις αδυναμίες της να ανήκει σε ένα κράτος που με διεθνή κριτήρια χαρακτηρίζεται ως η 25η πλήρης δημοκρατία στον κόσμο. Διότι, αυτή είναι η αλήθεια όσες ατέλειες κι αν υπάρχουν, όσα ελαττώματα κι αν πρέπει να διορθωθούν, όσα λάθη ακόμα και σοβαρά αν έχουν διαπραχθεί ή διαπράττονται.
Η κυβέρνηση, άλλωστε, συνεργάζεται στενά με τον Επίτροπο Michael McGrath στα θέματα βελτίωσης του Κράτους Δικαίου κι έχει ήδη εφαρμόσει τις 2 από τις 6 συστάσεις του. Δεκαοκτώ (18) άλλες χώρες της ΕΕ έχουν να εφαρμόσουν περισσότερες συστάσεις από την Ελλάδα αλλά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν είναι δημοκρατικές ούτε να τις παρομοιάσει με την Ουγγαρία και το καθεστώς της. Οπότε, ο κ. Ανδρουλάκης θα πρέπει να κοπιάσει πολύ για να μας παραπλανήσει ότι οδεύουμε προς Ουγγαρία.
Το ΠΑΣΟΚ κόμμα συστημικό, με κυβερνητικό παρελθόν και μεγάλη ιστορία και συνεισφορά στον τόπο συμπεριφέρεται σήμερα σαν μια αντιεξουσιαστική και αντισυστημική αριστερή σέχτα. Στο πλαίσιο αυτό έχει παγιδευτεί σε ένα παρωχημένο «αντιδεξιό σύνδρομο» ενώ στο γενικότερο λαϊκιστικό πεδίο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση που έχει επιλέξει είναι εξαιρετικά δύσκολο να συναγωνιστεί με τους αυθεντικούς εκπροσώπους του «χώρου». Γι αυτό βρίσκεται σε στασιμότητα και σε εμφανή πολλαπλά ιδεολογικά και πολιτικά αδιέξοδα που οφείλονται σε πολλούς παράγοντες. Ωστόσο, επιμένει να εθελοτυφλεί και να στρουθοκαμηλίζει.
Θα χρειαστεί, επομένως, να επανέλθουμε επ’ αυτού. Διότι, τον κατακερματισμό και τη ρευστότητα που διακρίνει κανείς ιδιαίτερα στο χώρο της αντιπολίτευσης «αριστερά» του ΠΑΣΟΚ δεν αποκλείεται να επιτείνει και ο ελλοχεύων πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Μηρυκάζει το rebranding του και εκπαιδεύεται σε νέες μεταμφιέσεις και κωλοτούμπες έχοντας εμφανή υποστήριξη από μιντιακά συγκροτήματα, πιστούς κονδυλοφόρους κι ευρύτερη άλλη στήριξη.
Τον θεωρούν ως εφεδρεία. Απλώς καραδοκούν για να τον αξιοποιήσουν την κατάλληλη στιγμή. Διότι, ορθώς πιστεύουν ότι σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης έχει κοντή και ασαφή πολιτική μνήμη, λατρεύει τον Πούτιν και αρέσκεται να τρέφεται με αριστερό πολιτικό σανό.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: το ΚΚΕ, στη δική του Πρόταση για σύσταση «Προανακριτικής Επιτροπής», θυμήθηκε να συμπεριλάβει ως ένοχο και τον Π/Θ της χώρας ως τελική κατάληξη, ως υπεύθυνο για «εκτεταμένη αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος», επειδή προφανώς ο Μητσοτάκης έσπευσε ο ίδιος επί τόπου τα ξημερώματα να μπαζώσει το χώμα, στο οποίο, ποιος ξέρει, μπορεί να υπήρχαν χημικές ουσίες ακόμα και τυχόν πυρηνικά υλικά του ΝΑΤΟ που προορίζονταν για την Ουκρανία.
Ο κ. Δημήτρης Κουτσούμπας, Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, κόμμα που χαίρει καθολικής και άκρας πολιτικής ασυλίας εκ μέρους όλων των πολιτικών δυνάμεων στην περίοδο της Μεταπολίτευσης, δε χάνει την ευκαιρία να καταγγέλλει το «σάπιο καπιταλιστικό σύστημα» και την «αστική δημοκρατία» και να εκγυμνάζει τον κομματικό στρατό για την κατάληψη της εξουσίας, την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου και του σοσιαλισμού, ως ανώριμο στάδιο του κομμουνισμού, όπως αναφέρει στο πρόγραμμά του, όταν ωριμάσουν οι αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες.
Εν αναμονή, λοιπόν, εφόσον το θέμα συντηρείται πάντα ζεστό κι «επίκαιρο» με την κρατική επιδότηση, με τα χρήματα των φορολογουμένων. Το ΚΚΕ επιδοτείται από την «αστική» δημοκρατία για να την καταργήσει.
Το ενδιαφέρον είναι ότι προσφάτως ο ΓΓ χρησιμοποιεί το σύνθημα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», αντιγράφοντας την ομώνυμη πολιτική ομάδα και το περιοδικό (Socialisme où Barbarie), που εξέδιδαν στο Παρίσι (1949) οι τροτκιστικής προέλευσης τότε Κορνήλιος Καστοριάδης και φίλοι του ομοϊδεάτες διανοούμενοι. Αντιγραφή ή άγνοια; Ο Καστοριάδης, βέβαια, αποκάλυψε αργότερα τη βαρβαρότητα του σοβιετικού σοσιαλισμού, αλλά τέτοια εξέλιξη δεν πρέπει μάλλον να περιμένουμε από τον σύντροφο Κουτσούμπα.
