Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε και διαβάζουμε τα οικονομικά προγράμματα και τις θέσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Το περιεχόμενο των περισσοτέρων προγραμμάτων ακόμα και αυτών που χαρακτηρίζονται ως κυβερνητικά, είναι είτε γενικόλογα, είτε μοιάζουν με ευχολόγια, είτε είναι πλήρως ατεκμηρίωτα.
Και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το γεγονός ότι στην κριτική που ασκούν οι αντιπολιτευτικοί κύκλοι στα νέα μέτρα της κυβέρνησης, δεν εστιάζουν στο οικονομικό αποτύπωμα που αφήνουν στην εθνική οικονομία, αλλά στο κοινωνικό αποτέλεσμα το οποίο θεωρούν ανύπαρκτο έως μηδαμινό. Εθισμένοι στις πολιτικές των επιδομάτων που διαχέονταν για δεκαετίες δίχως μέτρο και προγραμματισμό, με οριζόντιο τρόπο, απαξιώνουν από την πρώτη στιγμή την διαφορετική φιλοσοφία της κυβέρνησης. Η οποία προσφέρει φορολογικές ελαφρύνσεις, αντί για επιδόματα. Προσφέρει στήριξη των πολιτών, αντί για εξάρτηση από το κράτος. Και μόνιμη εφαρμογή, αντί για περιστασιακή και πολλές φορές προεκλογική αντιμετώπιση.
Έτσι διαβάσαμε σε ανακοινώσεις κομμάτων της αντιπολίτευσης ότι ορισμένα από τα μέτρα σχετικά με την μείωση των φορολογικών συντελεστών που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, αφορούν ελάχιστους πολίτες και ότι κάποια άλλα μέτρα ουσιαστικά δεν αφορούν κανέναν.
Την οριζόντια και μόνιμη μείωση των φορολογικών συντελεστών κατά -2% σε κάθε κλιμάκιο εισοδήματος από 10.000 έως και 40.000, την προέβαλαν σχεδόν ως μη γενόμενη.
Παράλληλα απαξίωσαν τις αποφάσεις της κυβέρνησης για τα νοικοκυριά με παιδιά. Είναι άραγε ελάχιστοι οι 142.000 τρίτεκνοι και οι 25.000 πολύτεκνοι οι οποίοι θα ωφεληθούν από την μείωση των συντελεστών; Είναι άνευ αξίας το κέρδος των 1.650 ευρώ ετησίως για έναν εργαζόμενο με τρίτεκνη οικογένεια που έχει καθαρό μισθό 1.500 ευρώ το μήνα;
Ή το κέρδος περίπου 4.100 ευρώ για έναν εργαζόμενο με πολύτεκνη οικογένεια με καθαρό μηνιαίο μισθό της τάξης των 1.800 ευρώ; Ή μήπως είναι αμελητέα τα ποσά για ένα ζευγάρι γονέων με πολλά παιδιά όπου οι ελαφρύνσεις ισχύουν και για τους δύο, με αποτέλεσμα να διπλασιάζονται;
H αντιπολίτευση σήκωσε ψηλά το θέμα της δυσφορίας της κοινότητας των Ρομά, καθώς οι φορολογικές ελαφρύνσεις για τις οικογένειες με παιδιά, δεν μπορούν να τους αφορούν. Αφού στην πλειονότητα τους, οι Ρομά δεν καταθέτουν φορολογικές δηλώσεις.
Σε αντίθεση με άλλες περιόδους, όταν οι κυβερνήσεις ασκούσαν επιδοματικές πολιτικές οπότε οι Ρομά ήταν αποδέκτες των συγκεκριμένων επιδομάτων. Σήμερα τα μέτρα που ανακοινώθηκαν στην ΔΕΘ αφορούν μόνο όσους καταθέτουν φορολογική δήλωση. Οπότε αφού οι απολαβές της πλειοψηφίας των Ρομά δεν εμφανίζονται στην εφορία, είναι λογικό να μην υπάρχει γι’ αυτούς όφελος από τη μείωση των φορολογικών συντελεστών.
Η αντιπολίτευση διακρίνει χαρακτηριστικά αδικίας στη συγκεκριμένη εξαγγελία, ενώ η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Η κυβέρνηση προχωρά σε ελάφρυνση των φορολογικών βαρών στους συνεπείς πολίτες και σε αυτούς που μεγαλώνουν παιδιά.
Στο κεφάλαιο της στήριξης της νέας γενιάς και στην ενίσχυση των νέων, στην είσοδο τους στην αγορά εργασίας, ή στη φάση της ζωής τους που διαθέτουν περιορισμένη επαγγελματική εμπειρία, η αντιπολίτευση θεωρεί ότι ο αριθμός των νέων εργαζομένων με εισόδημα έως 20.000 ευρώ, ηλικίας έως 25 ετών για τους οποίους η φορολογία μηδενίζεται είναι εξαιρετικά μικρός με μηδαμινά αποτελέσματα. Το ίδιο και για τους νέους από 26 έως 30 ετών, για τους οποίους οι συντελεστές για εισοδήματα από 10.000 – 20.000 ευρώ μειώνεται από το 22% στο 9%.
Από την οκνηρία τους και τη μιζέρια τους δεν μπήκαν καν στον κόπο να αναζητήσουν τους αντίστοιχα διαθέσιμα μεγέθη. Σύμφωνα με στοιχεία από την Εργάνη, οι Έλληνες εργαζόμενοι μέχρι 25 ετών είναι περίπου 195.000 και οι εργαζόμενοι από 26 ετών έως 30 ετών είναι περίπου 265.000. Από αυτούς ο συνολικός αριθμός των νέων που ωφελούνται από την εξαγγελθείσα μείωση των φορολογικών συντελεστών, ανέρχεται στις 330.000.
Συγκεκριμένα, επωφελούνται 260.000 νέοι ηλικίας μέχρι 30 ετών, οι οποίοι έχουν εισόδημα πάνω από το αφορολόγητο (δηλαδή πάνω από 10.000 ευρώ) και άλλοι 70.000 νέοι έως 25 ετών με εισόδημα πάνω από το ήδη υφιστάμενο αφορολόγητο και επομένως «δικαιούχοι» του νέου μειωμένου ή μηδενικού ορίου της φορολόγησης.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν μπήκαν καν στον κόπο να επεξεργαστούν στοιχεία που είναι διαθέσιμα σε κάθε απλό πολίτη από την Εργάνη και την ΕΛΣΤΑΤ. Και με βάση αυτά τα δεδομένα να κρίνουν, να αντιπαρατεθούν, να παρουσιάσουν τις ενστάσεις τους και να καταθέσουν τις δικές τους προτάσεις.
Είναι πραγματικά αδιανόητο, πολιτικοί που φιλοδοξούν να κερδίσουν σήμερα τις εκλογές, καλώντας την κυβέρνηση να παραιτηθεί άμεσα, να μην έχουν γνώση των αριθμών και των οικονομικών μεγεθών. Πραγματικά, πως αυτοί οι πολιτικοί συγκροτούν πρoγράμματα, σχεδιάζουν πολιτικές, χωρίς να μελετούν καν τα στοιχεία και τα δεδομένα;
Το πρόσφατο τραγικό παράδειγμα της κοστολόγησης της επαναφοράς του ΕΚΑΣ, από το ΠΑΣΟΚ είναι χαρακτηριστικό. Το Νέο ΕΚΑΣ που προτείνει το ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με την πρώτη δήλωση του Νίκου Ανδρουλάκη κοστίζει 540 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τον Μιχάλη Κατρίνη κοστίζει 650 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τον Μιχάλη Καχριμάκη κάτω από 1 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τη Νάντια Γιαννακοπούλου ή 300 εκατ. ευρώ ή 650 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο 500 εκατ. ευρώ και πάει λέγοντας.
