Διακριτή ως προς τον λεκτικό τραμπουκισμό προσωπικότητα ο Παύλος Πολάκης, κατόρθωσε να αποτελεί αναγνωρίσιμο πόλο στο συριζαϊκό στρατόπεδο. Περσόνα ινφλουένσερ στα σόσιαλ μίντια, με μεταμεσονύκτια φωνακλάδικη γραφή και μπρουτάλ εκφραστική, αναδείχτηκε ο ηγέτης της αυριανικής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ.
Απέκτησε φανατικούς οπαδούς που τον προέτρεπαν «να πάρει το κόμμα στα χέρια του», γιατί ο Τσίπρας τους φαινόταν πολύ light, πολύ λίγος, και δεν ασκούσε σκληρή αντιπολίτευση «στη χούντα Κούλη».
Και ο Τσίπρας τον φοβόταν! Όχι μήπως του πάρει το κόμμα αλλά μήπως αποσκιρτήσει δημιουργώντας δικό του, και χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα ζωτικό τμήμα του εκλογικού του ακροατηρίου. Ο Αλέξης είχε την ευθυκρισία (άλλωστε τόσοι του το επεσήμαιναν) να γνωρίζει ότι ο Πολάκης έδιωχνε κόσμο και δικαίωνε το αντι- ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.
Αλλά δεν ρίσκαρε να τον διώξει, γιατί ακόμη δεν πίστευε στα ποσοστά των δημοσκοπήσεων. Θεωρούσε ότι το παιγνίδι της νίκης είναι ανοιχτό και η απομάκρυνση Πολάκη περιττή πολυτέλεια για ένα κόμμα που θα «χτυπούσε την εξουσία». Άφηνε απλώς να εκδηλωθεί η δυσαρέσκειά του μέσω διαρροών, σύμφωνα με τις οποίες «ο Πρόεδρος είπε κάποιος να του πάρει το πληκτρολόγιο».
Τα μάθαινε ο Πολάκης, αλλά μάλλον τροφοδοτούσαν την αυταρέσκειά του. Δεν άφηνε από τα χέρια του το πληκτρολόγιο, και ο Τσίπρας δεν είχε το τσαγανό να του το αρπάξει. Πέρυσι την Άνοιξη προ των εκλογών έδωσε την εντύπωση ότι επέρχεται ρήξη και ο Πολάκης να χάνει τη θέση του στα ψηφοδέλτια.
Γι' αυτό κοινή συνεννοήσει ο βουλευτής με επιστολή του στον Τσίπρα, στην οποία του απευθυνόταν στον πληθυντικό, έλεγε: «δεν είχα πρόθεση να σας αμφισβητήσω». Τοιουτοτρόπως «μάσησε» την ανάρτηση που είχε κάνει (με την οποία στοχοποιούσε δημοσιογράφους, δικαστικούς και τραπεζικά στελέχη), και επανεντάχθη στα ψηφοδέλτια.
Το τσαγανό που δεν έδειξε ο Τσίπρας το δείχνει ο Κασσελάκης. Παρότι ο πρώην υπουργός ήταν βασικός μοχλός ανόδου του Στέφανου στην ηγεσία, ο τελευταίος δεν δείχνει να μασάει στις ταρζανιές του. Η πρώτη κόντρα αφορούσε τον γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Ο Πολάκης έκανε δεύτερες σκέψεις αφού σε όποιο χωριό πήγαινε «πάνω από τα 300 μέτρα» οι πολίτες του εξέφραζαν τη δυσαρέσκειά τους για το νομοσχέδιο.
Ο Στέφανος έδειξε στόφα αρχηγού, σε σημείο πρόκλησης, λέγοντας στην Κ.Ε. «Όποιος διαφωνεί, να σηκωθεί όρθιος»!!! και ο Παύλος που διαφωνούσε παρέμεινε πειθήνιος στη θέση του. Γιατί είναι άλλο η Κ.Ε. που μπορεί να έπεφτε και διαγραφή, και άλλο το ξεσπάθωμα στο Facebook, σε προστατευμένο περιβάλλον πιστών οπαδών.
Η νέα κόντρα, που ποτέ δεν τόλμησε ο Τσίπρας, ίσως και γιατί συμφωνούσε κατά βάθος (όπως και όλος ο ΣΥΡΙΖΑ) με τον εχθροπαθή λόγο του Πολάκη εναντίον των ανθρώπων του Τύπου. Αφορμή ένα σκίτσο του Ηλία Μακρή στην Καθημερινή που έδειχνε τον Πολάκη σαν μαντρόσκυλο (να πούμε ότι εκ φύσεως η γελοιογραφία είναι υπερβολική στον σχολιασμό της).
Με τη γνωστή του ευγένεια και λεπτότητα ο Παύλος απάντησε: «Εκτός από τα σιχάματα της ''δημοσιογραφίας'' υπάρχουν και τα βοθρολύματα της ''γελοιογραφίας''. Μάλλον ζητάει αύξηση και δείχνει χαρακτήρα εναντίον μου αυτό το βδέλυγμα ! Ηλίας Μακρής γελοιογράφος, λέει, της «σοβαρής» Καθημερινής! Τράβα στο Μακελειό λυξόνταρμα, εκεί θα έχεις πέραση»!
Και ω του θαύματος, ο ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη εδώ και τουλάχιστον 13 χρόνια, δεν έπασχε από κώφωση! Το γραφείο Τύπου διαμήνυσε: «Επουδενί εκφράζουν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τέτοιες αντιδράσεις ακόμη κι αν έρχονται ως απάντηση σε προσβλητικές αναφορές ή περιγραφές του Τύπου»! Ήταν σαν να φωτίστηκε με πολιτικό πολιτισμό το σκηνικό!
Τώρα δημοσιεύθηκε νέα κόντρα, την οποία ο Πολάκης χαρακτήρισε «ιστορία επιστημονικής φαντασίας», και ο δημοσιογράφος που την απεκάλυψε «διεκδικεί μάλλον το Όσκαρ ηλιθιότητας».
Σύμφωνα με αυτό, στη συνεδρίαση του Προεδρείου της Κ.Ο. ο Κασσελάκης είπε στον Πολάκη (ο οποίος δυσανασχέτησε για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στα F-35): «Παύλο, αν δεν σου αρέσει, φύγε». Και η στιχομυθία να μην έγινε, πάντως ο Πολάκης αποχώρησε πριν τη λήξη της συνεδρίασης. Άλλωστε και χθες ο ίδιος άφησε αιχμές κατά του ναυάρχου Αποστολάκη, λέγοντας «Κάποιοι το παίζουν στρατηλάτες».
Το πρόβλημα του Κασσελάκη είναι ότι βρίσκεται σε λάθος κόμμα. Πολλοί ερμηνεύουν με συνωμοσιολογικά κριτήρια την ήπια στάση του στα εξοπλιστικά, αλλά και την προσωνυμία της «πατριωτικής Αριστεράς» που χρησιμοποιεί.
Ίσως έχουν δίκιο. Ίσως ο γράφων υπολείπεται ευθυκρισία και υπερβάλει σε αφέλεια. Πάντως, πιστεύουμε ότι στα εξοπλιστικά ο Στέφανος διέπεται από την κοινή λογική και τη φιλοπατρία του απόδημου, απαλλαγμένος από τις δογματικές στρεβλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Για τη νοοτροπία του «όλου ΣΥΡΙΖΑ», τα όπλα είναι απλώς αφορμή για μίζες, λεφτά πεταμένα που στερούν κοινωνικές δαπάνες, έκφραση μιλιταρισμού και εκδήλωση σοβινισμού, ενώ ευνοούν τον διαχωρισμό των λαών που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους!
Τα ίδια και η «Νέα Αριστερά», η οποία έχει ανυψώσει σε φετίχ τον διάλογο με την Τουρκία, τασσόμενη κατά του «σπιράλ των εξοπλισμών» (την Τουρκία δεν τη ρώτησαν).
