Του Γιάννη Σιδέρη
Η ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, «έξω πάμε καλά», έχει γίνει διαχρονική πυξίδα προσανατολισμού των ελλήνων πρωθυπουργών, κάθε που η εσωτερική επικαιρότητα αναδεικνύεται αδυσώπητα δύσκολη στη διαχείρισή της. Άλλωστε οι διεθνείς επαφές προσθέτουν λάμψη και προσφέρονται για εσωτερική κατανάλωση, αφού τα αποτελέσματά τους δεν είναι άμεσα, απτά και ευκόλως μετρήσιμα.
Ήδη στο Μαξίμου επιχειρείται μια επικοινωνιακή ανύψωση του Αλέξη Τσίπρα ως …παγκόσμιας ακτινοβολίας ηγέτη, μετά τις συναντήσεις που είχε, σε σύντομο διάστημα, με τον πρόεδρο της Κίνας Σι Τζινπίνγκ, τον αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα και τον ρώσο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Στις 9 Σεπτεμβρίου αναμένεται να συναντηθεί με τους ηγέτες των χωρών της Νότιας Ευρώπης, τους οποίους κάλεσε στην Αθήνα (Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Μάλτα, Κύπρος). Το μενού της συνάντησης θα είναι το προσφυγικό, το οποίο, εκτός της Πορτογαλίας, αποτελεί καυτό θέμα για τις μεσογειακές χώρες, ενώ θα επιχειρηθεί κάποια προσέγγιση στο θέμα ισλαμική τρομοκρατία.
Ο κ. Τσίπρας επιχειρεί – καλώς - να κτίσει συμμαχίες προκειμένου να διαμορφωθεί ένα μεσογειακό μέτωπο που θα πιέσει για την αναθεώρηση της συνθήκης του «Δουβλίνο II». Αχίλλειος πτέρνα της συνθήκης, την οποία συνυπέγραψε ο Κώστας Σημίτης, είναι οι ζητούντες άσυλο να επαναπροωθούνται στην χώρα από την οποία εισήλθαν στην Ε.Ε. Η θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για αναλογικό και υποχρεωτικό μηχανισμό μετεγκατάστασης προσφύγων στα κράτη της Ε.Ε. δεν καθησυχάζει την Αθήνα, καθώς στην απευκταία περίπτωση που καταρρεύσει η συμφωνία Τουρκίας Ε.Ε. θα υπάρξει τσουνάμι εισροών προσφύγων και μεταναστών.
Το μέτωπο, εφόσον συγκροτηθεί, θα εκφραστεί ως ομάδα πίεσης εντός της Ε.Ε στην Άτυπη Σύνοδο Κορυφής της Μπρατισλάβα, μία εβδομάδα μετά, αλλά θα βρεθεί αντιμέτωπο με την αρνητική στάση των κεντροευρωπαϊκών χωρών επί του θέματος.
Η νέα ηγεσία τη Ε.Ε. συγκροτείται μακράν ημών
Αρχικά είχε διαρρεύσει από το Μαξίμου, ότι την συνάντηση των μεσογειακών χωρών θα απασχολούσε και ο προσανατολισμός της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης, η δημιουργία ενός μετώπου αντίθεσης στις «νεοφιλελεύθερες πολιτικές» για την άρση της λιτότητας, που ως γνωστόν αποτελεί το εμβληματικό σημείο αποτυχίας της ελληνικής κυβέρνησης (τις ωραίες εποχές που φιλοδοξούσε να αλλάξει την Ευρώπη!).
Όμως η επικείμενη συνάντηση Ματέο Ρέντσι, Φρανσουά Ολάντ και Αγκελα Μέρκελ, στις 22 Αυγούστου, στο ιταλικό νησί Βεντοτένε, (μετά από πρωτοβουλία του Ιταλού πρωθυπουργού), προκειμένου οι τρεις να συζητήσουν τον τρόπο με τον οποίο θα προχωρήσει η Ευρώπη μετά την έξοδο της Βρετανίας, καταδεικνύει αφενός ποιες είναι πλέον οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Ε.Ε., αφετέρου το μικρό εύρος παρεμβατικότητας που διαθέτει η χώρα μας.
Το σαφάρι των επαφών του κ. Τσίπρα θα συνεχιστεί στην Νέα Υόρκη, στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, όπου πέραν της ομιλίας του, θα επιδιώξει επαφές - μεταξύ άλλων - με τον γενικό γραμματέα του Οργανισμού Μπαν Κι Μουν, τον Μπαράκ Ομπάμα και τον Ταγίπ Ερντογάν.
Εν τω μεταξύ στις 25 Αυγούστου θα μετάσχει στην αναβληθείσα Σύνοδο Σοσιαλδημοκρατών ηγετών στο Παρίσι, ως παρατηρητής, ενώ στις 10 Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο της ΔΕΘ θα υπάρξουν συναντήσεις με ρώσους κυβερνητικούς παράγοντες, όπως μας ενημερώνει η «Αυγή».
Υπενθυμίζεται ότι τον Οκτώβρη και Νοέμβρη θα γίνουν οι δύο τριμερείς σύνοδοι Ελλάδας - Κύπρου- Ισραήλ με ατζέντα τα ενεργειακά θέματα, ενώ ο κ. Τσίπρας θα απευθύνει ομιλία και στην διάσκεψη των αραβικών funds Αθήνα 3 και 4 Νοεμβρίου.
Αυτή τη διεθνή δραστηριότητα, οικείοι δίαυλοι θα την πλασάρουν ως έχουσα τα χαρακτηριστικά ενός ηγέτη με διεθνές εκτόπισμα!
Ούτως ή άλλως βέβαια, η δραστηριότητα αυτή εκτιμάται ότι αποτελεί έναν ακόμη λόγο που θα αποτρέψει τον πρωθυπουργό να προκηρύξει εκλογές, να τις χάσει και να επιστρέψει στο στενών οριζόντων κτήριο της Κουμουνδούρου.
Εκτός εάν οι δυσμενείς εσωτερικές κοινωνικές συνθήκες γίνουν εκρηκτικές και με την δυναμική τους επιβάλουν διαφορετική ατζέντα - κάτι που ωστόσο δεν διαφαίνεται!
Η εποχή της αγανάκτησης έχει περάσει. Βρισκόμαστε στην εποχή της παραίτησης…
