Η «ώρα Μητσοτάκη» στη ΔΕΘ πέρασε, ο απόηχός της θα καταγραφεί στις δημοσκοπήσεις, αν και οι πλέον αντιπροσωπευτικές θα είναι από το νέο έτος, όταν αρχίσει να αυξάνεται το εισόδημα των νοικοκυριών, και εφόσον ως τότε έχει συγκρατηθεί σε παρόντα τουλάχιστον επίπεδα, η αφηνιασμένη ακρίβεια.
Γιατί ναι, η ακρίβεια είναι παγκόσμιο φαινόμενο, ήρθε με τον κόβιντ, την καταστροφή των τροφοδοτικών αλυσίδων, την αναδίπλωση των κρατών στην εσωτερική τους αγορά, στη Δύση επεκτάθηκε με το ενεργειακό κόστος από τον πόλεμο της Ρωσίας, και τώρα επιτείνεται με τη δασμολογική πολιτική Τραμπ.
Ωστόσο, αυτό δεν ενδιαφέρει τον πολίτη. Όταν κοιτά το πορτοφόλι του δεν προβαίνει σε γεωπολιτικές αναλύσεις. Και ίσως η κυβέρνηση θα πρέπει να εφεύρει εργαλεία παρέμβασης, αφού η αόρατη χείρα της αγοράς και ο υγιής ανταγωνισμός των επιχειρήσεων, είναι θεωρητική κατασκευή της εποχής του πρώιμου καπιταλισμού.
Όμως ακόμη και ο προφήτης της Ανταμ Σμίθ, είχε παρατηρήσει να εκδηλώνονται μονοπωλιακές πρακτικές στην εποχή του, τον 18ο αιώνα, και τασσόταν υπέρ της παρέμβασης του κράτους για την αποτροπή τέτοιων πρακτικών!
Οι προβολείς αυτό το Σαββατοκύριακο στη ΔΕΘ θα πέσουν στο «χλωμό πρόσωπο» της πολιτικής σκηνής, το ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη. Ο Ανδρουλάκης ανεβαίνει στη ΔΕΘ με τη φιλοδοξία να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα το οποίο θα πείσει την κοινωνία για την ολιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων της.
Προηγήθηκε την εβδομάδα που πέρασε η παρουσίαση της «Μαύρης Βίβλου» που αναφερόταν στα έργα και τις ημέρες της διακυβέρνησης της ΝΔ. Η «Βίβλος» πέρασε απαρατήρητη από τη θέαση της κοινής γνώμης. Κάποιες εκτιμήσεις απέδωσαν την αδιαφορία του κοινού στο γεγονός ότι σκοπίμως δεν βρήκε ανταπόκριση από τα ΜΜΕ.
Άλλες στην τεχνικώς άνευρη και ανέπνευστη παρουσίαση. Ήτοι στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και όχι σε μια μεγάλη συνέντευξη σε πιο «επίσημους» χώρους.
Ενδεχομένως να ισχύουν και αυτά. Κατά την ταπεινή μας γνώμη οφείλεται σε κάτι άλλο. Στον κορεσμό του κοινού από την υπερβολική δόση τοξικής καταγγελιολογίας στην οποία επιδίδεται η αντιπολίτευση από την πρώτη ημέρα ανόδου του Μητσοτάκη στην εξουσία.
Ο κόσμος αν έχει αντιρρήσεις στη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, τις αντλεί από την καθημερινότητα της ζωής του. Δεν χρειάζεται φωτισμένους καθοδηγητές, στους οποίους εξάλλου αποδίδει κίνητρο ιδίου οφέλους: Την αντικατάστασή της στην εξουσία.
Το πρόβλημα της αντιπολίτευσης δεν είναι η απουσία καταγγελίας εναντίον της κυβέρνησης, η οποία γίνεται εν αφθονία και με οργίλο ύφος. Είναι που δεν εκπέμπει εικόνα κυβερνησιμότητας. Της ικανότητας να συνθέσει ένα συνολικό εχέγγυο πρόγραμμα - και κυρίως να πείσει- ότι με αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάταξη της κοινωνίας και της χώρας.
Το ΠΑΣΟΚ είναι όντως το μοναδικό κόμμα της αντιπολίτευσης που έχει κάνει κάποιες φιλότιμες προσπάθειες να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα που έχει στοιχεία κοστολόγησης. Το αν αυτή είναι τεκμηριωμένη, είναι υπό συζήτηση.
Για παράδειγμα, ζήτησε 13ο μισθό για τους δημοσίους υπαλλήλους. Η κυβέρνηση απαντά ότι αυτό θα στοιχίσει άνω του ενός 1 δισ., και αυτά τα λεφτά δεν υπάρχουν. Το ΠΑΣΟΚ περιορίζει το ποσό στα 750 εκ. Δεν γίνεται πειστικό όμως στο που θα βρει τα χρήματα, και μάλιστα μαζί με την επαναφορά του ΕΚΑΣ που προτείνει. Το Ταμείο Ανάκαμψης έχει ζωή ως τα μέσα του 2026.
Σε κάθε περίπτωση η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ παρότι ασθενής, είναι μια προσπάθεια που θα κριθεί. Και σαφώς πιο σοβαρή από την αστεία πρόταση Τσίπρα να δημιουργηθεί ένα ταμείο από τους πλούσιους που θα δίνουν λεφτά για να τα παίρνουν για να ζούνε οι φτωχοί, και ειδικά οι νέοι.
Ο αριστερός αρχηγός που πίστευε στην πάλη των τάξεων, έγινε άθεος… νεοχριστιανός, που συνιστά την δημιουργία ενός φιλόπτωχου ταμείου το οποίο θα διανέμει χρήματα εν είδει φιλοδωρήματος στους μη έχοντες.
Έτσι δικαιώνεται και το πνεύμα του παλιού υπουργού της ΝΔ Κωνσταντίνου Λάσκαρη ο οποίος με ένα νομοθέτημα τη δεκαετία του ’70 είχε… καταργήσει την πάλη των τάξεων και την -κατά τον Μάρξ - εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο Λάσκαρης το επέβαλε αυταρχικά, ο Αλέξης θα το φέρει μέσα από αισθήματα πανανθρώπινης αγάπης.
Αυτή η απουσία πειστικής λύσης είναι η μεγάλη δύναμη του Μητσοτάκη.
