Επειδή η Ιστορία, όπως και το Κάρμα εκδικούνται, αυτή τη στιγμή να είστε σίγουροι ότι είναι κάπου και ξεκαρδίζεται στα γέλια με αυτούς που βρίσκονται σε κάποια λιμάνια σε κάποιο ελληνικό νησί και διαδηλώνουν, αγνοώντας ότι το Ισραήλ οφείλει σε μεγάλο βαθμό την ύπαρξή του στον πατερούλη Στάλιν και στα κράτη του ανατολικού μπλοκ.
Η πολιτική υποστήριξη
Στις 17 Μαΐου 1948, η κομμουνιστική ΕΣΣΔ ήταν το πρώτο κράτος παγκοσμίως που αναγνωρίζει το κράτος του Ισραήλ, τρεις ημέρες μετά την ανακήρυξή του.
Οι πρώτες κινήσεις για αυτό το αποτέλεσμα ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα, στο Λονδίνο, στις αρχές του 1941, χωρίς να εμποδίζει τους Σιωνιστές το γεγονός ότι η ΕΣΣΔ ήταν σύμμαχος των Ναζί.
Ο Στάλιν πίστευε ότι το νέο κράτος δεν θα έβλαπτε τα σοβιετικά συμφέροντα, καθώς θα έμπαινε σφήνα, στα συμφέροντα των Βρετανών στην περιοχή, χωρίς να τον νοιάζει ούτε τα συμφέροντα, ούτε τα δικαιώματα των Αράβων και των Παλαιστινίων, οι οποίοι βρίσκονταν υπό βρετανική κυριαρχία και άρα ήταν εχθροί.
Ας μην ξεχνάμε ότι υπήρξε περίοδος κατά την οποία το 1/3 των μελών του πολιτ μπιρό της ΕΣΣΔ ήταν Εβραίοι.
Το Ισραήλ έγινε κράτος κυρίως λόγω της ψήφου της ΕΣΣΔ, όλων των κομμουνιστικών κρατών-δορυφόρων της ΕΣΣΔ και αρκετών αφρικανικών κρατών, στον ΟΗΕ. Ξαναξεκαρδίζεται η Ιστορία!
Η δημογραφική υποστήριξη
Πέρα από αυτό όμως, η ΕΣΣΔ δίνει στο νεοσύστατο κράτος το φιλί της ζωής, του εμφυσήει τη ζωή με την ίδια του την ανάσα.
Προσφέρει, λοιπόν απλόχερα στο Ισραήλ τις δύο απαραίτητες προϋποθέσεις για να σταθεί στα πόδια του: ετοιμοπόλεμο ενήλικο πληθυσμό, προκειμένου να αλλάξει αμέσως τη δημογραφία της περιοχής. Η δημογραφία είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία του σχεδίου των σιωνιστών ηγετών.
Το 1946 οι Εβραίοι στην Παλαιστίνη είναι 600.000 άνθρωποι, δηλαδή το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού. Πρέπει, πάση θυσία, να αλλάξουν τη δημογραφία της περιοχής προς όφελός τους. Η ΕΣΣΔ θα συμβάλει αποφασιστικά.
Το 1946 επιτρέπει σε περισσότερους από 150.000 Πολωνούς Εβραίους να εγκατασταθούν στην Παλαιστίνη. Επιβάλλει παράλληλα, την εγκατάσταση των Εβραίων της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας στην Παλαιστίνη. Τα δύο τρίτα των Εβραίων που φθάνουν στην Παλαιστίνη μεταξύ 1946 και 1948 προέρχονται από τις δύο αυτές χώρες.
Μεταξύ 1948 και 1951, η ΕΣΣΔ συμμετέχει ενεργά στην άφιξη στο Ισραήλ πάνω από 300.000 Εβραίων από όλη την ανατολική Ευρώπη, την οποία ελέγχει, πάνω δηλαδή από το 50% των Εβραίων μεταναστών προς το Ισραήλ, εκείνης της περιόδου.
Η Μόσχα παράλληλα, υποστηρίζει θερμά το νεοσύστατο εβραϊκό κράτος και στον εκτοπισμό περισσότερων από 700.000 Αράβων Παλαιστινίων, καταψηφίζοντας το 1948 την απόφαση 194 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, η οποία προέβλεπε την ενδεχόμενη επιστροφής τους. Εδώ κι αν ξαναξεκαρδίζεται η Ιστορία!
Η στρατιωτική υποστήριξη
Εκεί όμως που ο Ιωσήφ Στάλιν και οι κομμουνιστές έδωσαν ρεσιτάλ ισραηλοφιλίας (sic), ήταν στην παροχή στρατιωτικού υλικού και όπλων, πριν καν από την ίδρυση του Ισραήλ.
Η Τσεχοσλοβακία με ακμάζουσα αυτοκινητοβιομηχανία και βιομηχανία όπλων, κατ' εντολή του Στάλιν, «πνίγει» το νεαρό κράτος με βαρύ και ελαφρύ οπλισμό, αποσυναρμολογημένα τεθωρακισμένα και αεροπλάνα.
Ολόκληρα τρένα κατάφορτα με πολεμικό υλικό, φεύγουν από την Τσεχοσλοβακία, μέσω Γιουγκοσλαβίας φτάνουν στην Αδριατική και από εκεί φορτώνονται σε σοβιετικά καράβια με καλαμπόκι ως κάλυμμα με προορισμό το Ισραήλ, για να χρησιμοποιηθούν κατά των Αράβων και των Παλαιστινίων.
Το 1968 ο Μπεν Γκουριόν θα αποκαλύψει ότι τα συγκεκριμένα όπλα «έσωσαν τη χώρα. Αποτέλεσαν την πιο σημαντική βοήθεια που είχαμε. Χωρίς αυτά, πολύ αμφιβάλλω, εάν θα είχαμε επιβιώσει τον πρώτο μήνα».
Και η Ιστορία συνεχίζει να ξεκαρδίζεται με κάποιους, σε κάποιο λιμάνι, κάποιου ελληνικού νησιού...
*Ο Σπύρος Γόγολος είναι ιστορικός - συγγραφέας.
