Στις 7 Φεβρουαρίου ο αρχιεπίσκοπος συμπληρώνει 16 χρόνια στο τιμόνι της Ελλαδικής εκκλησίας. Και στο διάστημα αυτό έχει «συνυπηρετήσει» με πέντε εκλεγμένους πρωθυπουργούς, τους Κώστα Καραμανλή, Γιώργο Παπανδρέου, Αντώνη Σαμαρά, Αλέξη Τσίπρα και τώρα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εχει διαχειριστεί με αξιοθαύμαστη μαεστρία τις εκκλησιαστικές υποθέσεις, τις κρίσεις με την Πολιτεία και το δικό του «υπουργικό συμβούλιο» δηλαδή την εκκλησιαστική ιεραρχία.
Δεν θα αποτελούσε βλασφημία να πει κανείς ότι η ιεροσύνη του συναγωνίζεται με την αξιοσύνη του στη διοίκηση ενός κραταιού Οργανισμού, που μετράει πίσω του χιλιάδες χρόνια λειτουργίας. Ο κ. Ιερώνυμος είναι ρεαλιστής και αυτό του προσδίδει προοδευτικότητα, καθώς γνωρίζει ότι δεν μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη και τις αλλαγές στη ζωή και στην κοινωνία. Ακόμη κι αν αυτή η εξέλιξη έχει χαρακτηριστικά, «καταστροφής του νόμου του Θεού», σύμφωνα με τη θέση που είχε διατυπώσει επισήμως η Διαρκής Ιεράς Συνόδου όταν η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα το 2016 έφερε στη Βουλή τη νομική αναγνώριση του φύλου.
Ο αρχιεπίσκοπος δεν σήκωσε τη ρομφέα, ούτε όταν μερικά χρόνια νωρίτερα επί συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, ψηφίστηκε το σύμφωνο συμβίωσης, ούτε όταν επεκτάθηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ στα ομόφυλα ζευγάρια. Η εκκλησία, υπό την ηγεσία του μεταβόλισε τις εκτροπές από τον οικογενειακό θεσμό, όπως χαρακτηρίζονταν ανά δεκαετία, ο πολιτικός γάμος, η μονογονεϊκή οικογένεια, η ελεύθερη συμβίωση κλπ.
Το ίδιο μοτίβο ακολουθείται ως προς το γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια αλλά και το πιο επίμαχο ζήτημα της τεκνοθεσίας.
Δεν είναι μόνο ο χαρακτήρας και ο μοντέλο ηγεσίας του κ. Ιερώνυμου, που διευκολύνει τη σχέση της εκκλησίας με την Πολιτεία και την εκάστοτε κυβέρνηση. Είναι και το γεγονός ότι έχει αλλάξει σημαντικά και η σύνθεση στην ιεραρχία της εκκλησίας. «Αποχώρησαν» οι σκληροπυρηνικές μορφές που υποδαύλιζαν, πρωτοστατούσαν και συμβόλιζαν τον πόλεμο των ράσων και οι μητροπολίτες της επόμενης γενιάς ξέρουν πως ο «δαρβινισμός» αφορά και το πλήρωμα της εκκλησίας.
Ο Ιερώνυμος ήταν πολύ καθαρός στο μήνυμα που έστειλε μετά και την κατ΄ιδίαν συνάντηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη: η εκκλησία δεν θα πάρει τα όπλα. Δεν θέλει και δεν δύναται. Και η εκτίμηση του ότι θα μπορούσε να γίνει δημοψήφισμα για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ειπώθηκε απλώς για έχει ειπωθεί.
Στη μόνη μάχη που μπήκε η εκκλησία τα τελευταία χρόνια και την κέρδισε κατά κράτος, ήταν όταν ο Νίκος Φίλης ως υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιδίωξε να βάλει χέρι στο μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία. Σε εκείνη την «ιερή μάχη» είχε εμπλακεί προσωπικά ο αρχιεπίσκοπος, με αλλεπάλληλες επισκέψεις και συσκέψεις στο Μέγαρο Μαξίμου. Ηταν Οκτώβριος του 2016 όταν ο κ. Ιερώνυμος με τη συνοδεία του έφτασε στο Μαξίμου, σε σύσκεψη με τον πρωθυπουργό Τσίπρα και τον Υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη, προκειμένου να βρεθεί λύση. Παρών και καταλύτης ο Πάνος Καμμένος που μέσα σε… λυγμούς έκανε την πρωτοφανή προσφορά στον Ιερώνυμο λέγοντας χωρίς ποτέ να διαψευστεί: «Μακαριότατε, αν εσείς μου ζητήσετε να ρίξω την κυβέρνηση, να ξέρετε ότι θα το κάνω. Να ξέρετε όμως ότι αυτό δεν είναι υπέρ του Έθνους. Ο μόνος που θα ωφεληθεί θα είναι η Τουρκία».
Ο αρχιεπίσκοπος αποχώρησε ικανοποιημένος από τις δεσμεύσεις Τσίπρα - Καμμένου. Πλην όμως ο Νίκος Φίλης δεν πειθάρχησε στα συμφωνημένα για τα θρησκευτικά και θυσιάστηκε μεγαλοπρεπώς. Ο διάδοχός του, Κ.Γαβρόγλου ως υπουργός, με τοποτηρητή εκ μέρους των ΑΝΕΛ τον Κώστα Ζουράρι, πρόσφεραν όσα θέλησε η εκκλησία και μαζί την περιφανή νίκη της.
Για τη νυν ηγεσία της εκκλησίας αλλά και την κάθε επόμενη μια είναι η μητέρα των μαχών στην οποία θα εξαντλήσει την ισχύ της: ο διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους, που εσχάτως θυμήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ με το νέο αρχηγό του.
