Ένας ακριβώς χρόνος συμπληρώθηκε από τότε που ο Αντώνης Σαμαράς διαγράφτηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας με αφορμή μια συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ, όπου έκανε σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη με αιχμή κυρίως τα εθνικά θέματα.
Αλλά τα σύννεφα είχαν πυκνώσει αρκετά νωρίτερα με την κριτική του πρώην πρωθυπουργού πότε για το γάμο των ομοφύλων, πότε για την ακρίβεια, πότε για την - κατά τον ίδιο - απώλεια της ιδεολογικής «καθαρότητας» του κυβερνώντος κόμματος.
Και η αλήθεια είναι ότι ο Σαμαράς εκβίασε πέρυσι τη διαγραφή του, αφήνοντας βαρύτατους υπαινιγμούς για τον υπουργό Εξωτερικών, αποκαλώντας τον σχεδόν μειοδότη.
Άσχετα αν ο ίδιος διέγραψε κάποτε την Ντόρα για πολύ πιο ασήμαντη αφορμή, την ψήφιση από τη μεριά της του πρώτου μνημονίου της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου.
Με μια μικρή παύση λόγω του τραγικού γεγονότος της απώλειας του παιδιού του, ο Σαμαράς επανήλθε δριμύτερος και με μια συνέντευξη - ποταμό, έκοψε πλέον κάθε γέφυρα με τον κόμμα που τον τίμησε με το ανώτατο αξίωμα.
Ο χαρακτηρισμός «υβρίδιο του σημιτικού ΠΑΣΟΚ με μπλε χρώμα», για τη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη, οι προσωπικές επιθέσεις σε υπουργούς, βουλευτές και συνεργάτες του πρωθυπουργού, η σφοδρή κριτική για τους χειρισμούς για τα Τέμπη και τον ΟΠΕΚΕΠΕ, οι αναφορές για την «απομόνωση» της χώρας, τοποθετούν πλέον τον Σαμαρά, ξεκάθαρα απέναντι. Ο πρώην πρωθυπουργός, διέβη τον Ρουβίκωνα, σε μια πορεία δίχως επιστροφή.
Κανείς ασφαλώς δεν ισχυρίζεται ότι η πορεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν ανέφελη και δεν υπήρξαν λάθη, ενίοτε σοβαρά. Στα Τέμπη για παράδειγμα, όπου η αδράνεια της πρώτης περιόδου αμέσως μετά το τραγικό δυστύχημα, επέτρεψε να φουντώσουν παρανοϊκές θεωρίες συνωμοσίας που δεν αντικρούστηκαν όταν και όπως έπρεπε. Ή η ακατάλληλη στελέχωση του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, οι ατυχείς δηλώσεις κάποιων υπουργών, βουλευτών και κομματικών αξιωματούχων και η ακόμα πιο ατυχής συνέντευξη του πρωθυπουργού στον Σρόιτερ.
Όπως επίσης και η ιστορία του ΟΠΕΚΕΠΕ που ήταν ανεπίτρεπτη και θάμπωσε πολύ την εικόνα της κυβέρνησης και του λεγόμενου επιτελικού κράτους.
Αλλά η κριτική αυτή γίνεται από εντελώς διαφορετική αφετηρία σε σχέση με την άδικη και εντελώς αναπόδεικτη κριτική του Σαμαρά που προκειμένου για τα Τέμπη έκανε λόγο για «παράνομα φορτία» και για «λείψανα παιδιών που βιαστικά και χωρίς τον πρέποντα έλεγχο, παραδόθηκαν προς ταφή στους γονείς τους». Κι όλα αυτά τη στιγμή που μια σειρά από πορίσματα, όπως αυτά του ΕΜΠ, του Γενικού Χημείου του Κράτους, της Πυροσβεστικής και πολλών ξένων και Ελλήνων ειδικών, απέκλεισαν παντελώς τη θεωρία του παράνομου φορτίου.
Σε ό,τι δε αφορά στο «υβρίδιο του σημιτικού ΠΑΣΟΚ», που είναι δήθεν η σημερινή Νέα Δημοκρατία, η κριτική και ανιστόρητη είναι και ανυπόστατη. Η Νέα Δημοκρατία δεν έχασε την ψυχή της επειδή εμπλουτίστηκε με αξιόλογους ανθρώπους του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς.
Απευθύνθηκε απεναντίας σ’ ένα ευρύτερο ακροατήριο το οποίο και έπεισε τρεις φορές, καταγράφοντας υψηλότατα ποσοστά. Πρώτος εξάλλου διδάξας των διευρύνσεων, υπήρξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τον οποίο ο Σαμαράς πολύ συχνά επικαλείται. Κι ας ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αυτός που στην ουσία απέπεμψε τον Σαμαρά από υπουργό Εξωτερικών το 1993, όταν αντιλήφθηκε ότι εργαλειοποιεί το Μακεδονικό με προσωπικά και ιδιοτελή κίνητρα.
Αλλά κι ο ίδιος ο Σαμαράς, στο βραχύ πολιτικό του εγχείρημα με την Πολιτική Άνοιξη, ενθυλάκωσε τότε ανθρώπους όπως ο Ανδρέας Λεντάκης από την ΕΔΑ και ο Στάθης Γιώτας απ’ το ΠΑΣΟΚ.
Και αφήνουμε τέλος κατά μέρος την κριτική για την «απομόνωση» της χώρας. Η συνέντευξη Σαμαρά δόθηκε βέβαια μια βδομάδα πριν και μεταδόθηκε κονσέρβα. Αλλά αυτό καθόλου δεν αναιρεί το γεγονός ότι μια μόλις βδομάδα μετά η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο των εξελίξεων, με έναν ενεργειακό χάρτη που ξανασχεδιάζεται στην περιοχή και καθιστά τη χώρα μας αναντικατάστατο εταίρο με ό,τι σημαίνει αυτό, γεωπολιτικά. Επομένως, ο πρώην πρωθυπουργός διαψεύστηκε εν τοις πράγμασι και πανηγυρικά.
Το συμπέρασμα είναι ότι ο Σαμαράς αδικεί κατάφωρα τον εαυτό του και την ιστορία του. Όχι βεβαίως αυτήν του 1993-2004 αλλά αυτήν του 2012-2015, όταν και υπήρξε ένας καλός πρωθυπουργός που μαζί με τον Βενιζέλο και τον Στουρνάρα, κράτησαν τη χώρα όρθια.
Κρίμα.
