Έβλεπα προχθές μια λαλίστατη και πολύ δραστήρια βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, να στάζει σχεδόν μέλι για τον Ανδρουλάκη, λέγοντας «όπως είπε και ο πρόεδρός μας, εμείς θέλουμε να είμαστε πρώτο κόμμα…».
Στο μεταξύ, ένα χρόνο πριν, η ίδια του έσερνε τα εξ αμάξης. Παραλίγο μάλιστα να διαγραφεί καθώς στήριξε τότε τα μη κρατικά ΑΕΙ, σε αντίθεση με τη θέση του προέδρου, που ήταν υπέρ ενός «σκανδιναβικού μοντέλου», άσχετα αν δεν κατάλαβε σχεδόν κανείς τι εννοούσε.
Παρέμεινε τελικά χάρη στη μεγαλοψυχία του προέδρου, κατεβαίνοντας μάλιστα και υποψήφια πρόεδρος του Κινήματος, απέναντί του.
Ατύχησε μεν αλλά στο δεύτερο γύρο στήριξε αναφανδόν τον Δούκα. Άσχετα αν ο Δούκας είχε ταχθεί εναντίον των μη κρατικών ΑΕΙ και υπέρ των καταλήψεων βεβαίως.
Μερικούς μήνες πριν, ο Γερουλάνος ρωτήθηκε αν σε ένα «προοδευτικό μέτωπο», θα χώραγαν και οι Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκης και Κασσελάκης.
«Όλοι χωράνε!», απάντησε κατηγορηματικά.
Πρόσφατα, ο ίδιος άνθρωπος εξέφρασε ανησυχία λέγοντας ότι «αν η βελόνα δεν κουνήσει τους επόμενους δύο μήνες, τότε θα έχουμε πρόβλημα».
Φόβισε δηλαδή τότε ο ίδιος τους κεντρώους και τους νοικοκυραίους με το «όλοι χωράνε», τους απομάκρυνε, αλλά τώρα ανησυχεί για τη βελόνα.
Μερικές μέρες πιο πριν, ο Δούκας απαίτησε να συγκληθεί συνέδριο που μεταξύ άλλων να αποφασίσει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα συγκυβερνήσει ποτέ με τη ΝΔ.
Καμιά αντίρρηση, Δούκας είν’αυτός, κάτι παραπάνω θα ξέρει.
Αλλά, όταν αποκλείεις κάτι, τότε πρέπει και να προτείνεις. Και αν ο δήμαρχος έχει στο μυαλό του κανένα «προοδευτικό σχήμα», φοβάμαι ότι με το τρέχον 5% του Σύριζα, το 12% του ΠΑΣΟΚ και το 1,5% της Νέας Αριστεράς, ο λογαριασμός δεν βγαίνει ούτε για πασατέμπο. Πόσο μάλλον για να κυβερνηθεί η χώρα.
Λεπτομέρειες θα μου πείτε. Ναι, αλλά είναι απ' αυτές τις λεπτομέρειες που δεν περνάνε απαρατήρητες. Και που κάνουν τη διαφορά.
Και αν αναρωτηθεί κανείς τι έχουν τα έρημα και ψοφάνε και το ΠΑΣΟΚ μένει κολλημένο δημοσκοπικά, αυτό ακριβώς έχουν τα έρημα.
Την ακαταστασία σκέψης, τη θολούρα, τα αμφίσημα μηνύματα, την οχλαγωγία.
Οι ίδιοι βέβαια στο ΠΑΣΟΚ, λένε ότι θα επιδιώξουν τη νίκη, «έστω και με μία ψήφο διαφορά».
Η αισιοδοξία δεν είναι κακό πράγμα, αντιθέτως.
Αλλά δεν ξέρω κανέναν που να κέρδισε εκλογές όντας μόνο αισιόδοξος.
Χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα που δεν φαίνεται καν να διαθέτουν.
Και ο χρόνος λιγοστεύει απελπιστικά. Και η βελόνα δεν φαίνεται καθόλου να κουνάει και παραμένει πεισματικά στη θέση της. Αλλά έτσι συνήθως συμβαίνει όταν κάνεις τα ίδια πράγματα και περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα.
Μένεις μετεξεταστέος κι έρχεσαι τον Σεπτέμβριο με τον κηδεμόνα σου.
