Μπορεί ο πρωθυπουργός να διαβεβαιώνει ότι οι εκλογές θα διεξαχθούν στο τέλος της δεύτερης τετραετίας του, αλλά τόσο η κυβέρνηση όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης φαίνεται να έχουν βάλει μπροστά τις προεκλογικές τους μηχανές.
Συμβάλλει σ’ αυτό το γεγονός ότι από την 1/6/27 η Ελλάδα αναλαμβάνει την Προεδρία της ΕΕ καθώς και το ότι, όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις και τις δηλώσεις πολιτικών στελεχών, μπορεί να χρειαστούν περισσότερες από μια φορά να στηθούν οι κάλπες.
Οι σχετικές προετοιμασίες έχουν επιταχυνθεί τόσο ως προς τη χάραξη των στρατηγικών γραμμών όσο και ως προς την οργανωτική κινητοποίηση των επιτελείων. Παίρνοντας υπ’ όψη και το εκρηκτικό γεωπολιτικό περιβάλλον, οι ερχόμενες εκλογές έχουν ιδιαίτερη κρισιμότητα για τη χώρα.
Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχει καθορίσει ήδη από το προηγούμενο συνέδριό του την πολιτική του στόχευση. Ακολουθώντας αυτόνομη πορεία θα διεκδικήσει τη νίκη με στόχο να έρθει πρώτο στις εκλογές. Στη βάση αυτής της πολιτικής θέσης κατάφερε να ξεπεράσει την εσωστρέφεια και, κυρίως, να υπερβεί το πιεστικό ερώτημα «με ποιον θα πάτε».
Η ανάδειξή του ΠΑΣΟΚ, έστω και εξ αιτίας της πολυδιάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ, στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης δικαίωσε την επιμονή στην αυτόνομη παρουσία του και έδωσε μεγαλύτερη ώθηση για την υλοποίηση του στόχου του. Επιδιώκει, όπως κάθε αξιωματική αντιπολίτευση στα δημοκρατικά συστήματα, το αυτονόητο. Να κερδίσει τις εκλογές και να κυβερνήσει τη χώρα.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Νίκος Ανδρουλάκης παρουσίασε στη Θεσσαλονίκη ένα πρόγραμμα με πέντε βασικές προτεραιότητες - κατευθύνσεις οι οποίες θα βάλουν τις βάσεις για την πολιτική αλλαγή. Επανέλαβε επίσης τη δέσμευσή του να μην συνεργαστεί μετεκλογικά με τη ΝΔ για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Γίνεται αντιληπτό από τον καθένα ότι η πολιτική αλλαγή την οποία προτείνει το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να γίνει σε συνεργασία με το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία επί δύο τετραετίες. Πρόκειται για δύο κόμματα εξουσίας, με εντελώς διαφορετικές ιδεολογίες και αντιλήψεις για τη διακυβέρνηση της χώρας, τα οποία διεκδικούν την ψήφο των πολιτών για να τις εφαρμόσουν. Άλλωστε, και η ΝΔ αρνείται κάθε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, επιμένοντας στη στρατηγική της αυτοδυναμίας.
Από την άποψη αυτή, η δημόσια εκφρασθείσα απαίτηση του Χάρη Δούκα να αποκλειστεί, με απόφαση του ερχόμενου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, κάθε πιθανότητα συνεργασίας με τη ΝΔ φανερώνει καχυποψία και ηττοπάθεια. Καχυποψία γιατί θεωρεί ότι εξυφαίνεται συνωμοσία των στελεχών της «μιας ψυχής» του ΠΑΣΟΚ - την «άλλη» την εκπροσωπεί ο ίδιος όπως διατείνεται - για δήθεν συνεργασία με τη ΝΔ με αποτέλεσμα να διχάζονται προεκλογικά τα μέλη του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Ηττοπάθεια γιατί θεωρεί, περίπου δεδομένο, ότι το ΠΑΣΟΚ θα χάσει τις εκλογές και το μόνο που θέλει να διασφαλιστεί είναι ότι δεν θα συνεργαστεί μετεκλογικά με τη ΝΔ, «όσες κάλπες κι αν χρειαστούν» ώσπου να ξανακερδίσει την αυτοδυναμία της. Ο προοδευτικός χώρος, όπως και η χώρα, έχουν ταλαιπωρηθεί διαχρονικά από τη συνωμοσιολογία και τον λαϊκισμό.
Ταυτόχρονα, ο Δήμαρχος της Αθήνας με τη φράση «οι λογικές του πάση θυσία και χωρίς έρμα κυβερνητισμού ταλαιπώρησαν για πολλά χρόνια τον χώρο μας» επιχειρεί να απαξιώσει τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- ΝΔ στα χρόνια της κρίσης και ειδικά τον τότε Πρόεδρο του Κινήματος Βαγγέλη Βενιζέλο, ο οποίος συνέβαλε αποφασιστικά στη διάσωση της χώρας πληρώνοντας βαρύ προσωπικό πολιτικό κόστος.
Η εξαΰλωση του ΠΑΣΟΚ στη διάρκεια της κρίσης δεν οφείλεται στη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου αλλά στη μη πολιτική στήριξή της καθώς και στη μαζική προσχώρηση στελεχών του ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κρίμα που, στο όνομα προσωπικών φιλοδοξιών, συνεχίζεται η εκ των έσω επιχείρηση αμαύρωσης της υπεύθυνης στάσης του ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της κρίσης.
Το χειρότερο είναι ότι με τις δηλώσεις αυτές άνοιξε ξανά - και όχι με πρωτοβουλία των πολιτικών του αντιπάλων - η συζήτηση για το θέμα των μετεκλογικών συνεργασιών του ΠΑΣΟΚ.
Σχετικά με το ζήτημα αυτό ο Νίκος Ανδρουλάκης είπε στη ΔΕΘ: «Εφ’ όσον κερδίσουμε τις εκλογές, έστω και με μια ψήφο, θα σχηματίσουμε κυβέρνηση προοδευτικής συνεργασίας απέναντι στη ΝΔ με όποιον θα συμφωνήσει με το πρόγραμμά μας στο οποίο είμαστε ανυποχώρητοι».
Ένα σχέδιο που συμπεριλαμβάνει, με βάση τα σημερινά «προοδευτικά» στοιχεία του πολιτικού χάρτη της χώρας και εφ’ όσον εκπροσωπηθούν κοινοβουλευτικά, την Κωνσταντοπούλου, τον Βαρουφάκη, τον Κασσελάκη, τη Νέα Αριστερά, τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ και τον άρτι προσχωρήσαντα στον «δημοκρατικό καπιταλισμό» Αλέξη Τσίπρα.
Η προοδευτική απάντηση στη συντηρητική διακυβέρνηση της ΝΔ δεν μπορεί να είναι η συγκυβέρνηση με τα διασκορπισμένα κομμάτια του ηττημένου και διαλυμένου ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ.
Η συζήτηση που άνοιξε για τις μετεκλογικές συνεργασίες μόνο ζημιά κάνει στη δημοκρατική παράταξη και πρέπει να κλείσει άμεσα. Όπως ζημιά κάνει και η συμμετοχή στελεχών του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στις αποκαλούμενες «διαδικασίες σύγκλισης των προοδευτικών δυνάμεων».
Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να απευθυνθεί στους πολίτες που θέλουν πολιτική αλλαγή και να τους καλέσει να εμπιστευτούν το πρόγραμμά του. Στους προβληματισμένους κεντρώους που νιώθουν να κλονίζεται η εμπιστοσύνη τους στη ΝΔ, στους κεντροαριστερούς που κουράστηκαν από την κοροϊδία και τις αυταπάτες όπως και στους απογοητευμένους απέχοντες που δεν πιστεύουν πια τίποτα και κανέναν.
Το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι μια καλή ευκαιρία για γενναία ανοίγματα χωρίς υστεροβουλίες και δεύτερες σκέψεις.
Πριν συζητήσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θ’ αφήσουμε μετεκλογικά, θα πρέπει να συζητήσουμε το πως θα πάμε μέχρι τις εκλογές, ώστε να έχουμε ελπίδες να νικήσουμε. Αλλιώς δεν θα πάμε καλά.
*Γιάννης Μεϊμάρογλου, εκδότης του metarithmisi.gr, μέλος του ΠΣ του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ
