Γράφει ο Γιάννης Κ. Τρουπής
Απίστευτο και όμως... «ΣΥΡΙΖΑΙΚΟ». Ο υπουργός των Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος εμμέσως πλην σαφώς «έριξε» στο τραπέζι των συζητήσεων με τους θεσμούς το χαρτί του δημοψηφίσματος. Σύμφωνα με απολύτως εξακριβωμένες πληροφορίες ο κ. Τσακαλώτος, φανερά στριμωγμένος, τόνισε στους συνομιλητές του το βράδυ της Τρίτης πως η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει την έγκριση να λάβει τα μέτρα που ζητούν οι δανειστές και ότι σε μία τέτοια περίπτωση θα πρέπει να ρωτηθεί ο ελληνικός λαός. Σύμφωνα με την ίδια πηγή η λέξη «δημοψήφισμα» δεν βγήκε από το στόμα του κ. Τσακαλώτου, όμως όσοι ήταν παρόντες έλαβαν το μήνυμα...
Όλα αυτά την ώρα που η οικονομία παλεύει να κρατηθεί όρθια και το τραπεζικό σύστημα να ορθοποδήσει. Η κίνηση του Έλληνα αξιωματούχου να απειλήσει επί της ουσίας με προσφυγή στο λαό αποδεικνύει την έλλειψη κεντρικού σχεδιασμού ή σύμφωνα με ορισμένους «κακόπιστους» την απόλυτη εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ με την καρέκλα της εξουσίας. Ερώτημα πάντως χωρίς απάντηση θα παραμείνει εάν η τοποθέτηση Τσακαλώτου έγινε μετά από κεντρική εντολή ή ο υπουργός των οικονομικών λειτούργησε μόνος του, στο πλαίσιο της λογικής των «53».
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος θα κάνει καιρό να ξεχάσει το βράδυ της Τρίτης. Λειτουργούσε συνεχώς κάτω από το καθεστώς έντονης πίεσης που είχε ως αποκορύφωμα την αναφορά του «για προσφυγή στον ελληνικό λαό», μη εννοώντας προφανώς εκλογές.
Βεβαίως η κίνηση του κ. Τσακαλώτου «μαζεύτηκε» γρήγορα από τον ίδιο , όμως ήταν αρκετή για να καταδείξει στους συνομιλητές του πως η ελληνική κυβέρνηση δεν το έχει σε τίποτα να δημιουργήσει νέα εστία αντιπαραθέσεων και προστριβής με τους εταίρους , ροκανίζοντας το χρόνο και δίνοντας αφορμή στις ακραίες φωνές της Ευρώπης να πάρουν αέρα.
Πόσο άραγε υπεύθυνο και συνετό είναι κάθε φορά που υπάρχει μία εμπλοκή να βάζουμε στη μέση το λαό; Άραγε οι πολίτες έχουμε πλήρη εικόνα των διαπραγματεύσεων για να πάρουμε την σωστή απόφαση ή μήπως τελικά αυτός είναι ο σκοπός της κυβέρνησης; O απόλυτος αποπροσανατολισμός; Πώς άραγε θα αντιδρούσε το τραπεζικό σύστημα της χώρας σε μία τέτοια περίπτωση;
Είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που εγείρονται μετά την έστω «μισή» κίνηση Τσακαλώτου να απειλήσει με δημοψήφισμα, την ώρα που η ελληνική οικονομία και οι Έλληνες φορολογούμενοι σέρνονται με κατεύθυνση το άγνωστο...
Το χαρτί του δημοψηφίσματος με το οποίο «απείλησε» ο κ. Τσακαλώτος εντάσσεται χωρίς δεύτερη σκέψη στην ξεκάθαρη επιλογή της δραματοποίησης που επιχειρεί η κυβέρνηση. Όπως μας μεταφέρουν στελέχη που έχουν χειριστεί παρόμοια θέματα στο παρελθόν, η συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών δεν έκλεισε το βράδυ της Τρίτης προκειμένου ο πρωθυπουργός να «πουλήσει» στο εσωτερικό του ακροατήριο την λεγόμενη πολιτική διαπραγμάτευση. Να δείξει με άλλα λόγια κυρίως στους βουλευτές του ότι προσπαθεί για το καλύτερο δυνατό, το οποίο θα το πετύχει έστω και αν αυτό τελικά δεν είναι τίποτα άλλο παρά νέες μειώσεις σε συντάξεις. Ο κ. Τσίπρας άλλωστε ειδικεύεται στην τακτική του win-win, στοιχείο που έχει καταφέρει να αναδείξει αυτά τα δυόμιση χρόνια.
Η ερμηνεία αυτή κυριαρχεί και στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης , όπου μιλούν για την απόλυτη δραματοποίηση της διαπραγμάτευσης με σκηνοθέτη τον κ. Τσίπρα. Αναφορικά με τα περί έκτακτης συνόδου κορυφής, δεν τα λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν, αφού όποιος γνωρίζει από ευρωπαϊκές πρακτικές καταλήγει στο συμπέρασμα πως από την μία τέτοιες προτάσεις ενίοτε απορρίπτονται και από την άλλη ακόμα και αν πραγματοποιούνται δύσκολα καταλήγουν σε συμφέρουσες αποφάσεις.
Πάντως έναν μεγάλο και απροσδόκητο σύμμαχο φαίνεται πως βρήκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και δεν είναι άλλος από τον Βασίλη Λεβέντη. Ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων στην κατ' ιδίαν τους συνάντηση είχε μόνο καλά λόγια να πει για τον πρόεδρο της ΝΔ.
Πληροφορίες μάλιστα από το κόμμα του κ. Λεβέντη ήθελαν τους δύο άνδρες να κάνουν εκτιμήσεις μέχρι και για το χρόνο που μπορεί να στηθούν κάλπες.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές ο κ. Μητσοτάκης τις τοποθέτησε χρονικά στα τέλη του 2017 με αρχές του 2018, ενώ ο κ. Λεβέντης εκτίμησε ότι ο Αλέξης Τσίπρας δε θα μπορέσει να φτάσει μέχρι τότε.
(Φωτογραφία: SOOC)
