Κάνουν ό,τι μπορούν για να δικαιώσουν όσους τους κατηγορούν ότι «σιτίζονται πολιτικά» ρευστοποιώντας την πλούσια πολιτική πρόσοδο που κληρονόμησαν από τους χαρισματικούς γεννήτορες.
Την είδηση δημοσίευσε χθες η «Καθημερινή». Από εκεί την έμαθε και η ενδιαφερόμενη βουλευτής του ΚΙΝΑΛ Χαρά Κεφαλίδου, η οποία παραγκωνίστηκε από την Φώφη Γεννηματά χάριν του Γιώργου Παπανδρέου!
Συγκεκριμένα: Στη «Διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης» μετέχουν συνολικά 4 βουλευτές από τα εθνικά Κοινοβούλια των 27 χωρών. Είθισται να συμμετέχουν τα μέλη των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων εκάστου εθνικού Κοινοβουλίου. Εξ αυτού από την Ελλάδα δικαιωματικά θα συμμετείχαν από τη ΝΔ ο Δημήτρης Καιρίδης και η Μαριέττα Γιαννάκου, από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Γιάννης Μπουρνούς και από το ΚΙΝΑΛ η Χαρά Κεφαλίδου.
Αμ δε! Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι γνωστό ότι νιώθει σαν το ψάρι στο νερό στα διεθνή φόρα. Αναπνέει γι’ αυτά, εκεί βρίσκει την ακτινοβολία του, παρότι σε αυτά συνήθως ακούγονται ωραίες οραματικές και γλυκερές ιδέες «επί θεωρητικού», αλλά σπάνια, ή ελλιπώς υλοποιήσιμες. Δίνουν ωστόσο ευκαιρίες για διεθνείς δημόσιες σχέσεις. Η χαρά και «αυτοδικαίωση» του Γιώργου!
Ετσι, παρότι δεν ήταν μέλος της Επιτροπής, και παρότι ήταν πρώην Πρωθυπουργός, πίεσε «προς όλες τις πλευρές», ώστε να πάρει τελικά τη θέση της Κεφαλίδου, η οποία είναι η εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ στην Επιτροπή. Και δεν υπήρξε καν εκ μέρους του κόμματος η ευγένεια να την ενημερώσει για τον παραγκωνισμό της!
Το ανωτέρω σαφώς δεν αποτελεί θέμα της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Άπτεται των εσωτερικών σχέσεων εξουσίας και λειτουργίας του ΚΙΝΑΛ, και είναι παραπολιτικής υφής. Όμως η μεθόδευση αποπνέει μια αύρα ιδιοκτησίας που μοιάζει να διακατέχει τους δύο απογόνους. Ακόμη κι αν δεν συμβαίνει, την εικόνα η εικόνα αυτή εκπέμπεται.
Σε αυτό το σκηνικό μη συμβατικής εσωκομματικής λειτουργίας, προστίθενται και τα βέλη που εξαπέλυσε χθες ο βουλευτής του κόμματος Χάρης Καστανίδης. Με ανάρτησή του καταγγέλλει σύμπλευση του ΚΙΝΑΛ με τη ΝΔ, σχετικά με τη σύνθεση του ΑΣΕΠ, και αναφέρεται σε αποφάσεις που ελήφθησαν ερήμην των συλλογικών οργάνων του κόμματος.
Γράφει στην ανάρτησή του:«Κάθε κομματική ηγεσία αποφασίζει ενίοτε ερήμην των συλλογικών οργάνων. Αν η απόφαση συνιστά δραματικό πολιτικό λάθος αξιώνεται "σιγή νομιμοφροσύνης". Αν κάποιος αντιδράσει στο λάθος που προσβάλλει το κόμμα, αυτός υπονομεύει την ενότητα και την προοπτική του κόμματος».
Αυτό το μη μιλάτε γιατί υπονομεύεται η ενότητα και η προοπτική του κόμματος, ισχύει βέβαια για όλα τα κόμματα - και πολύ περισσότερο για την Αριστερά η οποία το έχει καθιερώσει με τον περίφημο «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό».
Ούτως ή άλλως το ΚΙΝΑΛ παραμένει ακίνητο σε τέναγος. Αν αντέχει ακόμη - όσο αντέχει - οφείλεται στη συναισθηματική μνήμη κάποιων ηλικιών, και στην αντιπάθεια - έως και απέχθεια - ενός κόσμου της Κεντροαριστεράς προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό το λίμνασμα βλέπουν στο ΚΙΝΑΛ, με αποτέλεσμα όλο και πιο συχνά να ενσωματώνουν στη ρητορική τους τον τίτλο του ΠΑΣΟΚ.
Πρωτοστατεί σε αυτό ο Αντρέας Λοβέρδος. Όμως το ΠΑΣΟΚ όση εκλογική πρόσοδο ήταν να παράσχει την παρέσχε, και εξακολουθεί να την παρέχει. Λειψή πλέον, και όσο περνούν τα χρόνια θα γίνεται λειψότερη. Το ΠΑΣΟΚ είναι το ηρωικό χθες. Εγγυάται ως ένα σημείο την απλή επιβίωση του σήμερα, αλλά δεν προδικάζει την κυριαρχία του αύριο.
Ως εκ τούτου έχει στοιχείο ρεαλισμού η ανακοίνωση που εξέδωσε η πολιτική κίνηση «Ανανεωτική Αριστερά», η οποία αποτελεί οργανικό στοιχείο του ΚΙΝΑΛ, αλλά συγκροτείται από μέλη που δεν προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ.
Στην ανακοίνωση παραδέχεται μεν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι η ατμομηχανή του ΚΙΝΑΛ, αλλά συμπληρώνει (και εδώ εντοπίζουμε το στοιχείο ρεαλισμού): «η εμμονή στο παρελθόν, το άγχος για την ιστορική δικαίωση του ΠΑΣΟΚ, δεν αποτελούν από μόνα τους σχέδιο για το μέλλον. Δεν απευθύνονται στις νέες γενιές και στα δυναμικά στρώματα της κοινωνίας».
Και όπως έχει πει μια σύγχρονη «καταραμένη» ποιήτρια «Οι ρίζες είναι για να βγάζουμε κλαδιά και όχι για να επιστρέφουμε σε αυτές».
