Πενήντα χρόνια αγροτική... φαγούρα. Τις πρώτες κινητοποιήσεις άρχισαν το 1975-76 ζητώντας χαμηλότερη φορολογία και εγγυημένες τιμές, αλλά το κλείσιμο των εθνικών οδών ως… ύψιστη αγωνιστική πρακτική ξεκίνησε αργότερα.
Στα 90’s άρχισε η ετήσια εθιμική κινητοποίηση, Ιανουάριο ή Φεβρουάριο, όπου οι κλιματικές συνθήκες επέβαλαν την αγρανάπαυση, ενώ ελάχιστες φορές έγιναν τον Δεκέμβριο ενόψει της συζήτησης του Προϋπολογισμού.
Τα αιτήματα σχεδόν τα ίδια, επαναλαμβάνονται με μια θαυμαστή κανονικότητα. Κάθε χρόνος είναι αντιγραφή του προηγούμενου: Αναπλήρωση χαμένου εισοδήματος, μείωση του κόστους παραγωγής, αφορολόγητο πετρέλαιο στην αντλία, επιδότηση και κατάργηση ΦΠΑ σε λιπάσματα, φυτοφάρμακα, κ.λπ. Παράλληλα κατώτερες εγγυημένες τιμές για τα προϊόντα που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να εξασφαλίζουν βιώσιμο εισόδημα.
Εφέτος σε μια φορτισμένη ατμόσφαιρα λόγω του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, ζητούν εξόφληση όλων των οφειλών, καταβολή της προκαταβολής των ΠΑΑ (Προγράμματα Αγροτικής Ανάπτυξης, που εστιάζουν στη βιώσιμη αγροτική ανάπτυξη, την καινοτομία, την προστασία του περιβάλλοντος, οικολογικά προγράμματα )κ.α.
Σύνηθες αίτημα και η ριζική αλλαγή της αγροτικής παραγωγής. Δεν εννοούν όμως με αυτό σωστούς συνεταιρισμούς (όχι σαν τους αλήστου μνήμης του ΠΑΣΟΚ των 80’s) με συνένωση γεωργικών εκμεταλλεύσεων ώστε να μειωθεί το κόστος παραγωγής. Ούτε ουσιαστικότερη διαχείριση των υδάτων που στη Θεσσαλία στερεύουν επικίνδυνα, ή αναπροσανατολισμό σε τυποποιημένα προϊόντα ετικέτας, διδασκαλία σύγχρονων επιστημονικών μεθόδων καλλιέργειας, κ.λπ.
Με τη ριζική αλλαγή αγροτικής πολιτικής εννοούν μεγαλύτερη οικονομική στήριξη στον πρωτογενή τομέα, διαφάνεια στις επιδοτήσεις και προστασία από εισαγωγές που ρίχνουν τις τιμές. Δηλαδή πάλι επιδοτήσεις.
Στο τελευταίο, την προστασία από εισαγωγές, σαφώς έχουν απόλυτο δίκιο, εάν αναφέρονται σε εισαγωγές από κράτη εκτός ΕΕ. Η Ένωση είναι κέρβερος όσον αφορά την υγεία των κατοίκων της, ασκεί αυστηρούς ελέγχους στις ζωοτροφές, στα φυτοφάρμακα και γενικώς στα προϊόντα που χρησιμοποιούνται στον αγρο-κτηνοτροφικό τομέα, (πρόσφατο παράδειγμα η απαγόρευση του μη πιστοποιημένου εμβολίου για την ευλογιά των κοπαδιών).
Επιτρέπει όμως την εισαγωγή γεωργικών προϊόντων από τρίτες χώρες, στις οποίες δεν μπορεί να ελέγχει την ποιότητα των λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων και φαρμάκων για το ζωικό κεφάλαιο. Επιτρέπει δηλαδή τον αθέμιτο ανταγωνισμό που ασκούν στα ευρωπαϊκά προϊόντα τα αντίστοιχα φτηνά και ανεξέλεγκτα που παράγονται σε τρίτες χώρες.
Αν όλα τα παραπάνω, και πολλά περισσότερα που γνωρίζουν οι ειδικοί, δεν λυθούν σε μακροπρόθεσμη βάση (κάτι μάλλον είναι αδιανόητο για την Ελλάδα) και θα συνεχίζουν οι Φάμελλοι του μέλλοντος να καταγγέλλουν ότι η ύπαιθρος ερημώνει.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι φέτος οι επιδοτήσεις, με μια καθυστέρηση περίπου ενός μηνός, δίνει περισσότερα χρήματα ακόμη και από τις προηγούμενες χρονιές. Η πλήρης εξόφληση, σύμφωνα και με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Κ. Τσιάρα, θα γίνει εντός του Δεκεμβρίου. Με μια διαδικασία η οποία στο τέλος του χρόνου θα δώσει περισσότερα σε αυτούς που αξίζουν, σε αντίθεση με αυτό που γινόταν τα τελευταία χρόνια.
Υπενθύμισε ότι είναι η κυβέρνηση που έχει μειώσει φόρους για αγρότες όσο καμιά άλλη στο παρελθόν: ΦΠΑ στα λιπάσματα, στα αγροτικά μηχανήματα, στις ζωοτροφές, ενώ έχει δώσει μόνιμη λύση για την επιστροφή του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο και λύση για φτηνό αγροτικό ρεύμα σε βάθος δεκαετίας. Διαβεβαίωσε για μια ακόμη φορά ότι οι δρόμοι θα μείνουν ανοιχτοί.
Πρώτη φορά πάντως διαπιστώνεται τέτοια δυσανεξία από τους πολίτες στο μπλοκάρισμα των δρόμων. Στα κοινωνικά δίκτυα πρώτη φορά τόσο πολλοί, τους χαρακτηρίζουν με αγανάκτηση ως δημοσίους υπαλλήλους.
Πρώτη φορά τόσο μαζικά οι πολίτες διερωτώνται με ποιο δικαίωμα κλείνουν τους δρόμους στους πολίτες οι οποίοι με τους φόρους τους χρηματοδοτούν τις επιδοτήσεις τους. Γιατί τα χρήματα δεν είναι μόνο από την ΕΕ (που και αυτά χρήματα των φορολογουμένων είναι) αλλά και από ελληνικό κράτος.
Αυτή την κοινωνία τη χρειάζονται μαζί τους, και δεν θα την έχουν εάν κόψουν τους δρόμους. Ούτε θα την έχουν με χουλιγκανισμούς τους οποίους η αντιπολίτευση υποστηρίζει, αφού ανεξαρτήτως ποιος αρχίζει τα επεισόδια, το μόνιμο μοτίβο είναι η καταγγελία της αστυνομικής βίας.
