Στη χώρα μας παράγουμε, περισσότερη «παραπολιτική» απ’ αυτή που επιτρέπεται να καταναλώνει ένας λαός. Περισσότερο δε, ένας λαός με τα δικά μας χαρακτηριστικά. Εθισμένος στην καφενειακή συζήτηση, στην υπερ-απλούστευση, στο μηδενισμό και στο προσωρινό.
Την παραπολιτική βεβαίως διακινεί ένα σημαντικό κομμάτι του πολιτικού προσωπικού της χώρας, μαζί με μερίδα του Τύπου που αδυνατεί ή δεν θέλει να κάνει τις σταθμίσεις και τις προσαρμογές εκείνες, ώστε τα ευπώλητα να μην κερδίζουν συστηματικά τα σημαντικά.
Υπό αυτό το πρίσμα η ατάκα της Δώρας Αυγέρη, που παρομοίασε ως «πεθαμένο λικέρ» τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την αποχώρηση Τσίπρα και πριν από την έλευση Κασσελάκη, «απαγορεύεται» να κερδίζει χρόνο και χώρο προβολής έναντι του σχεδίου του υπουργείου Υγείας για την Άνοια και το Alzheimer, ή της ενίσχυσης του προγράμματος «Νταντάδες της γειτονιάς».
Προγράμματα και σχεδιασμοί που ακουμπούν δύσκολες παραμέτρους και πτυχές της σύγχρονης ζωής, της υγείας, της καθημερινότητας χιλιάδων οικογενειών και μεμονωμένων ανθρώπων. Με ορίζοντα μέλλοντος και πέρα από το βίο όποιου κυβερνητικού σχήματος.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει να αντιλαμβάνεται πως, η μάχη της καθημερινότητας μπορεί να ξεκινάει από τη γραφειοκρατία, τις τιμές στα σούπερ μάρκετ και την αισχροκέρδεια, τα ενοίκια και τη στέγαση των νέων, το κυκλοφοριακό και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά δεν τελειώνει εκεί.
Εκτείνεται μέχρι το πλαίσιο δράσης για την Άνοια και τη νόσο Alzheimer που πέρασε χθες από το υπουργικό συμβούλιο. Η άνοια παγκοσμίως χαρακτηρίζεται ως πανδημία, που προκαλεί τεράστια ιατρικά, κοινωνικά αλλά και δημοσιονομικά προβλήματα, με την Ελλάδα πολλαπλώς εκτεθειμένη, λόγω και της μεγάλης γήρανσης του πληθυσμού της.
Ήδη αυτή τη στιγμή πάνω 450.000 Έλληνες και Ελληνίδες πάσχουν από Άνοια και τις Σχετικές Διαταραχές. Η μακροχρόνια φροντίδα ενός μόνο ασθενή, απαιτεί την ενασχόληση δύο με τριών μελών της οικογένειάς του για διάστημα από 5 έως 15 χρόνια. Για να κατανοηθεί η σημασία που έχει να υλοποιηθεί επιτυχώς το σχέδιο αξίζει να έχουμε υπόψη, ότι αφορά περίπου το 10% των Ελλήνων που είναι, είτε πάσχοντες είτε φροντιστές. Εάν στο τέλος του 2028 η Ελλάδα καταφέρει να γίνει χώρα - πρότυπο, φιλική προς τους πάσχοντες και τους φροντιστές τους, έχοντας επενδύσει στην έρευνα και στην περίθαλψη για αντιμετώπιση και θεραπεία, θα έχει αποφύγει, συν τοις άλλοις και έναν ένα βαρύ δημοσιονομικό λογαριασμό που προκαλεί η απόσυρση από την εργασία αλλά και την κοινωνία, χιλιάδων ανθρώπων.
Αν πετύχει το πρόγραμμα «νταντάδες της γειτονιάς» το οποίο ενισχύθηκε περαιτέρω, περισσότεροι εργαζόμενοι θα μπορούν να διασφαλίσουν την ισορροπία μεταξύ δουλειάς και οικογένειας και περισσότεροι άνεργοι θα μπορούν να ψάξουν για δουλειά.
Η κυριαρχία και η πολιτική ισχύς της κυβέρνησης Μητσοτάκη θα εδραιώνεται, όσο περισσότερο και καλύτερα επιτυγχάνει την αποτελεσματική διαχείριση του σήμερα, χτίζοντας άμυνες και προνοώντας για τις προδιαγεγραμμένες προκλήσεις και δυσκολίες του αύριο.
