Το καλοκαίρι του 2027 δεν βρίσκεται πολύ μακριά. Οι κομματικοί συσχετισμοί, όπως καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις, αλλά και οι δηλώσεις των στελεχών των κομμάτων, συνεχίζουν να προβληματίζουν. Αφού τόσο οι αριθμοί δηλαδή τα ποσοστά, όσο και τα πολιτικά αφηγήματα, οδηγούν σε αδιέξοδο.
Ναι, το ξέρουμε ότι οι δημοκρατίες δεν έχουν αδιέξοδα. Ωστόσο, όπως είναι τα πράγματα, δεν βλέπουμε φως. Το 2019, όταν είχε εκλεγεί η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε γίνει πρωθυπουργός, είχε σημάνει μια καινούργια ημέρα, μια καινούργια εποχή. Ορισμένοι υποστήριζαν, ότι τότε ολοκληρωνόταν ο κύκλος της μεταπολίτευσης. Κατά τη γνώμη μας, με τα αποτελέσματα των εκλογών του 2019 έκλεινε ο κύκλος των οραμάτων, των φαντασιώσεων και των παραισθήσεων που κυριαρχούσαν όχι μόνο από το 1974 μέχρι την πτώχευση της χώρας, αλλά μέχρι την κατάρρευση της αριστερής ιδεοληψίας μετά την επαφή της με την κυβερνητική εξουσία, κατά την περίοδο 2015-2019 σε συγκατοίκηση με την Ακροδεξιά.
Ανεξάρτητα από το εάν η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ανταποκρίθηκε ή όχι στις προσδοκίες των ψηφοφόρων και φίλων της, συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα είχαν αρχίσει να επενδύουν στην πτώση της, από την πρώτη κιόλας μέρα. Στην αιχμή του αντιπολιτευτικού τους δόρατος βρισκόταν μέχρι το 2023 ο Αλέξης Τσίπρας. Στην οπλοθήκη του, ο αχαλίνωτος τοξικός λόγος, η προσπάθεια αποτυχίας των μέτρων κατά της πανδημίας, ο μύθος της μικρής Μαρίας στον Έβρο, η διεκδίκηση της αποφυλάκισης του αρχιδολοφόνου της 17Ν, το Predator, τα Τέμπη και άλλα.
Τα αποτελέσματα των εκλογών του 2023, απέδειξαν ότι η επιλογή Τσίπρα, δεν ήταν η ενδεδειγμένη, για το εγχείρημα της πτώσης της κυβέρνησης. Το ερώτημα του ποιος θα μπορούσε να αμφισβητήσει την κυριαρχία Μητσοτάκη, ήταν πλέον διάχυτο στους κύκλους που επιθυμούσαν και επιθυμούν την πτώση της κυβέρνησης.
Και τότε έκανε την εμφάνιση του, «ο ανεψιός από την Αμερική». Από το πουθενά, το δακτυλίδι του Σύριζα και του αντίπαλου δέους απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, δόθηκε στον Στέφανο Κασσελάκη. Ο οποίος πολυδιαφημίστηκε ως «Αντιμητσοτάκης». Διότι γνώριζε αγγλικά, διότι διέθετε πτυχία, διότι εμφάνιζε επαγγελματική και επιχειρηματική εμπειρία. Και κυρίως διότι συνδύαζε αριστερή ψυχή με ένα σύγχρονο λόγο. Η προβολή του από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ήταν πρωτοφανής.
Ωστόσο, και αυτό το πείραμα απέτυχε. Η απόσταση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, παρέμεινε ουρανομήκης. Με αποτέλεσμα, η νέα επιλογή να αποδομείται ταχύτατα, ο Σύριζα να διαμελίζεται σε γραφικά κομμάτια και ο ανεψιός από την Αμερική να βρίσκεται σήμερα στα πολιτικά αζήτητα.
Επόμενη εναλλακτική λύση, ο παλαιός αλλά και ταυτόχρονα νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Ο οποίος είχε αναβαπτιστεί μέσα στην κολυμπήθρα του κομματικού μηχανισμού κερδίζοντας στο ντεμαράζ τον εκπρόσωπο της συμπόρευσης με τον Σύριζα, Χάρη Δούκα. Βασιζόμενος στο «σκάνδαλο» των παρακολουθήσεων και επενδύοντας στα ευφάνταστα και συνομοσιωλογικά σενάρια που είχαν αναπτύξει τα κόμματα Βελόπουλου και Κωνσταντοπούλου, για την τραγωδία των Τεμπών, ο Νίκος Ανδρουλάκης προσπάθησε να πάρει τα πάνω του. Όμως δεν τα κατάφερε. Ο διάχυτος αρνητισμός του, η καταγγελτική του λαιμαργία και η αδυναμία εκφοράς ενός δημιουργικού και θετικού λόγου, τον άφησαν στη μέση της διαδρομής.
Κι έτσι ο «Αντιμητσοτάκης» ακόμα αναζητείται.
Με βάση τη συγκεκριμένη διαπίστωση, το σύστημα αλλάζει τώρα το αφήγημα του. Σύμφωνα με αυτό, ο λαός είναι τόσο δυσαρεστημένος που πιθανότατα θα προτιμήσει το χάος. Το χάος και μάλιστα «δαγκωτό», όπως αναφέρει και στο σχετικό hashtag «#χάος_δαγκωτό» που κυκλοφορεί στα ψηφιακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αφού δεν βρίσκει αντικαταστάτη του Μητσοτάκη, ο λαός είναι έτοιμος να επιλέξει οποιονδήποτε. Αρκεί να τον σώσει από τον Μητσοτάκη που του γκρέμισε όλα τα όνειρα και όλες τις προσδοκίες. Να τον σώσει από τη διαφθορά, τη χούντα, την αντισυνταγματικότητα και τα σκάνδαλα.
Επιλέγει λοιπόν λαός τον οποιονδήποτε. Επιλέγοντας στην ουσία το χάος. Με ένα πολιτικό μέλλον που θα εξαρτάται από τον Βελόπουλο, την Κωνσταντοπούλου, τον Ανδρουλάκη και τον Φάμελλο.
Αυτό το σενάριο μας το πλασάρουν ως υγιές. Αρκεί να απομακρυνθεί η ομάδα Μητσοτάκη από τη διακυβέρνηση της χώρας. Άλλωστε σύμφωνα με τα λεγόμενα όσων πλάθουν αυτήν την ιστορία, δεν πρόκειται να υπάρξει χάος, διότι όλα είναι τακτοποιημένα και νοικοκυρεμένα, όσον αφορά την οικονομία. Οπότε στο μυαλό τους υπάρχουν περιθώρια για πειραματισμούς.
Κούνια που τους κούναγε. Τα ίδια έλεγαν και το 2015 και είδαμε τα αποτελέσματα.
- Τι μπορεί να πάει χειρότερα;
- Τα πάντα!
ΥΓ. Κι αφού μας απειλήσουν με το χάος, θα μας φέρουν ως σωτήριο ώριμο φρούτο τον Αλέξη Τσίπρα. Αλλά αυτό θα το αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο.
