Του Γιάννη Σ. Καλαντζάκη*
Φυσικά δεν θα πάω να ψηφίσω σήμερα στις επαναληπτικές εκλογές για το νέο φορέα (ΝΦ). Οι εκλογές έτσι κι αλλιώς είναι για την ανάδειξη του ηγέτη "της κεντροαριστεράς". Για μένα η τελευταία ευκαιρία της ανασύστασης ενός ανοικτού στην κοινωνία, μεταρρυθμιστικού και προοδευτικού κέντρου δόθηκε την περασμένη Κυριακή με την εκλογή ηγέτη απ' ευθείας από ενεργούς πολίτες. Ένας φιλελεύθερος δεν μπορεί να χαρεί με τις “αντίστροφες” διαδικασίες, με πελατειακού τύπου προσπάθειες αποκλεισμού μέρους των πολιτών (η ηλεκτρονική ψηφοφορία) και για ταμπέλες (“κεντροαριστερά”). Χρειάζεται να αποδείξει τι δουλειά έχει να συνδιαλέγεται με υποστηρικτές κρατικίστικων αντιλήψεων που ευνοούν το πελατειακό κράτος. Πρέπει να μιλάει για το δάσος και να αποφύγει τα δένδρα που προβάλλουν το θυμικό και κρύβουν τη λογική.
Έγραφα παλιότερα ότι το πρόβλημα της χώρας είναι τόσο μεγάλο σήμερα και οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει ακόμα να γίνουν τόσο ριζικές, που δεν υπάρχει ελπίδα να επιτευχθούν χωρίς μια στρατηγική συνεργασία των διαφορετικών πολιτικών και ιδεολογικών παραδόσεων. Η σύνθεση, η συμμαχία αυτή θα πρέπει να βασιστεί στα ακόλουθα 3 βασικά χαρακτηριστικά:
1. Να είναι απέναντι. Να είναι δηλαδή καθαρά και χωρίς συμβιβασμούς τοποθετημένη ενάντια στο σύστημα εξουσίας που μας οδήγησε εδώ (αυτό το σύστημα δεν ήταν μόνο τα πολιτικά κόμματα).
2. Να είναι αντι-ιδεοληπτική. Αντί να τσακωνόμαστε ο ένας με τον άλλο (η συνήθης ελληνική πολιτική πραγματικότητα) να επιχειρήσουμε να συνθέσουμε τις διαφορετικές μας πολιτικές παραδόσεις. Τελικό κριτήριο η πολιτική και μεταρρυθμιστική αποτελεσματικότητα.
3. Να είναι ειλικρινής και κοντά στον κόσμο. Προπαντός κοντά στους παραγωγικούς Έλληνες, όπου κι αν βρίσκονται, στον ιδιωτικό ή το δημόσιο τομέα, ή ακόμα και στην ανεργία, ή στην κοινωνική οικονομία. Πολίτες που κατεξοχήν δεν εκπροσωπούνται από το σημερινό πολιτικό σύστημα.
Δυστυχώς οι 2 διεκδικητές δεν μίλησαν για θέσεις για την κοινωνία (τουλάχιστον εγώ δεν τις είδα), αλλά μόνο για το πως βλέπουν το σχεδιασμό του Νέου Φορέα με βάση το ΠΑΣΟΚ. Ο δικός μου υποψήφιος (Σταύρος Θεοδωράκης) παρουσίασε 21 θέσεις για την κοινωνία και μίλησε ακριβώς γι αυτή τη σύνθεση όλων των μεταρρυθμιστικών και προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων στο χώρο του Κέντρου. Άλλο πάντως να ψηφίζεις για ένα νέο φορέα κι άλλο για αρχηγό του ΠΑΣΟΚ με νέο όνομα. Έτσι με αποκλείουν από το δεύτερο γύρο των εκλογών. Επίσης, ως μέλος του ΠΟΤΑΜΙΟΥ δεν με αφορά να ανήκω σε μια τάση σε ένα "ΠΑΣΟΚ like" ΝΦ.
Τέλος με ενοχλεί η συζήτηση για τη μη διεξαγωγή της συμφωνημένης εκλογικής διαδικασίας για το δεύτερο γύρο ελέω της όποιας ενότητας, διασφαλίζοντας (υποτίθεται) το μήνυμα της αθρόας συμμετοχής πολιτών στις εκλογές της περασμένης Κυριακής. Με χαλάει η μη διεξαγωγή τηλεμαχίας μεταξύ των 2 finalist (λόγω εθνικού πένθους) προωθώντας έτσι την υποψηφιότητα Γεννηματά. Η ευθύνη είναι στην ανεξάρτητη αρχή διεξαγωγής αυτών των εκλογών.
Στο δια ταύτα, μου προκαλεί αποτροπή ότι το "νέο" θα εκπροσωπηθεί από τους 2 finalists χωρίς ιδιαίτερη εργασιακή εμπειρία: μιας πρόωρα συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου σε κρατική τράπεζα και το γόνο οικογενειακής διαδοχής σε κόμμα κι επιχείρηση.
Ο κατακερματισμός φιλελεύθερων φωνών συνθλίβει τις όποιες επιλογές μεταξύ της μεταρρυθμιστικής ατζέντας της συντηρητικής ΝΔ (με την ένεση της ΔΡΑΣΗΣ), όπου υποστηρίζεται ο οικονομικός φιλελευθερισμός αλλά υστερώντας στον πολιτικό φιλελευθερισμό και των ανέντακτων φιλελευθέρων στο ΠΟΤΑΜΙ, το οποίο δεν μπορεί να διεκδικήσει την ψήφο τους στις επόμενες εκλογές, λόγω της εκλογικής συμμετοχής στο ΝΦ.
Καταληκτικά, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην άποψη του καθηγητή Aristides Hatzis (όπως εκφράστηκε σε άρθρο του στην Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - Επίσημη σελίδα (http://www.kathimerini.gr/901139/opinion/epikairothta/politikh/eisai-sigoyros-oti-eisai-fileley8eros) και την οποία ασπάζομαι ότι: "Αλλά ο φιλελευθερισμός είναι ενιαίος. Ο «οικονομικά φιλελεύθερος» με συντηρητικές αντιλήψεις στα ζητήματα των δικαιωμάτων και της πολυπολιτισμικότητας, και ο «πολιτικά φιλελεύθερος» που δεν καταλαβαίνει ότι η οικονομική ελευθερία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ελευθερίας επιλογής δεν αντιλαμβάνονται ότι ο φιλελευθερισμός είναι αδιαίρετος. 'Οπως και η ελευθερία.”
*Ο Γιάννης Σ. Καλαντζάκης είναι entrepreneur υπηρεσιών υγείας, μέλος της ΜΕΣΥΑ (κεντρικής επιτροπής) στο ΠΟΤΑΜΙ.
