Οι Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί (ΔΕΚΟ) ήταν δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ και από τους βασικούς συντελεστές των εκλογικών επιτυχιών του. Στην εποχή του εκσυγχρονισμού του Κ. Σημίτη πουλήθηκαν μικρά μερίδια σε επενδυτές όχι για λόγους στρατηγικής, αλλά για να καλυφθούν τα ελλείμματά τους. Η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή προχώρησε σχετικά πιο τολμηρά, χωρίς όμως να θίξει το διοικητικό τους μοντέλο.
Απλώς τα πράσινα στελέχη αντικαταστάθηκαν από τα γαλάζια. Ακόμα και στο μοιραίο 2010 το «βαθύ» ΠΑΣΟΚ αντιδρούσε στις περικοπές των μισθών σε αυτές τις επιχειρήσεις. Ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γιώργος Παπακωνσταντίνου είχε απέναντί του όλες τις φυλές του Κινήματος, οι οποίες το 2012 μετακόμισαν μαζικά στον ΣΥΡΙΖΑ.
Από το 2017 όλες οι ΔΕΚΟ έχουν περάσει στο Υπερταμείο, καθώς ήταν ένας από τους όρους του 3ου μνημονίου που έφερε τη σφραγίδα του Α. Τσίπρα. Ποια ήταν η φιλοσοφία των εταίρων - δανειστών; Όποια δημόσια επιχείρηση παράγει έλλειμμα ή εξυγιαίνεται ή κλείνει ή πωλείται. Το τι θα γίνει το αποφασίζει η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση.
Τα ΕΛΤΑ από το 2014 παράγουν ζημίες. Θα ήταν ανούσιο πλέον να μιλήσω τι στοίχισαν στον Έλληνα φορολογούμενο η Ολυμπιακή Αεροπορία και ο ΟΣΕ και μερικές άλλες ΔΕΚΟ. Τα ΕΛΤΑ προφανώς επειδή οι συνθήκες επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων έχουν αλλάξει ριζικά, δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν σε αυτές. Έτσι, κάτι θα πρέπει να γίνει. Το πρόβλημα δεν είναι λογιστικό, είναι οικονομικό, άρα σε τελική ανάλυση πολιτικό.
Σε μια Ελλάδα που ο κρατισμός είναι η κυρίαρχη ιδεολογία, η κοινωνική διάσταση του λειτουργιών του Κράτους είναι φυσικό να έχει διαποτίσει και τη Νέα Δημοκρατία. Τα επιδοτούμενα ελλείμματα είναι μια προσφιλής πολιτική για να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Βουλευτές, εργαζόμενοι και ένα κομμάτι των πολιτών. Το ότι με αυτή τη λογική φτάσαμε στη χρεοκοπία δεν τους περνά από το μυαλό και γιατί άλλωστε να τους περάσει; Να βγει η τετραετία μας, να επανεκλεγούμε και μετά είναι μεγάλος ο Θεός.
Εννοείται ο πολιτικός που δείχνει κοινωνικό πρόσωπο είναι αγαπητός - και καλά κάνει και είναι - αν αυτό το κοινωνικό πρόσωπο δεν το κτίζει με τις τσέπες όλων των φορολογουμένων. Να ζητά κοινωνική πολιτική λόγω της κερδοφορίας των δημοσίων επιχειρήσεων, αυτό το καταλαβαίνω. Αλλά να υποστηρίζει την κοινωνική πολιτική μέσω των ελλειμμάτων, αυτό λέγεται και λαϊκισμός και γνωρίζουμε πού μας οδήγησε.
Στην περίπτωση των ΕΛΤΑ είναι ορατή η επικοινωνιακή δυσκαμψία της κυβέρνησης. Ένα επιβεβλημένο μέτρο, ο περιορισμός καταστημάτων που παράγουν ζημίες, έγινε πρώτο θέμα καθώς πήγε να γίνει με τρόπο εντελώς άγαρμπο. Αποτέλεσμα: όπισθεν με ελαφρά πηδηματάκια. Το λες και μια μικρή ήττα.
Όμως, τα επικοινωνιακά προβλήματα λύνονται με κάποιον τρόπο. Τα πολιτικά ζητήματα, όπως ο υπαρκτός κρατισμός ενός σημαντικού κομματιού της Νέας Δημοκρατίας πώς αντιμετωπίζεται;
