Ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν είναι αριστεροί. Η χώρα μπορεί να αγκομαχά, αλλά αυτά είναι τεχνοκρατικά προβλήματα που έχουν να κάνουν με την πεζότητα των αριθμών. Οι άνθρωποι και η ελευθερία τους όμως, είναι πάνω από τους αριθμούς.
Γι' αυτό και 38 από αυτούς ζητούν τη νομιμοποίηση του ελεύθερου κάμπινγκ. Το σκεπτικό τους, πλήρες φυσιολατρίας και αγωνίας για την ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου. Καταγγέλλουν ότι με το νόμο για την απαγόρευση του ελεύθερου κάμπινγκ «επιλέχτηκε να επικρατήσει ως αγαθό, το ατομικό δικαίωμα στην οικονομική ελευθερία και την οικονομική ανάπτυξη του τομέα του τουρισμού, με ταυτόχρονη προβολή των αγαθών της δημόσιας υγείας και του προστατευόμενου περιβάλλοντος, έναντι των δικαιωμάτων ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας του ατόμου, της ισότητας και της απόλαυσης του φυσικού περιβάλλοντος, τα οποία πλήττονται δυσανάλογα… Από τη μια πλευρά οι ελεύθεροι κατασκηνωτές να διεκδικούν τα συνταγματικά τους δικαιώματα, και από την άλλη οι κατά τόπους ιδιοκτήτες τουριστικών καταλυμάτων να τους καταγγέλλουν.
Στον φαντασιακό κόσμο των 38 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, τα αγαθά της δημόσιας υγείας και του προστατευόμενου περιβάλλοντος , είναι απλώς μία «προβολή» στο νόμο, δηλαδή κάτι σαν δικαιολογία, για να νομιμοποιήσει ηθικά την απαγόρευση. Το λένε άλλωστε: «Η διασφάλιση της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος, δεν αποτελούν ισχυρά επιχειρήματα που να οδηγούν στην απαγόρευση της ελεύθερης κατασκήνωσης».
Φαίνεται ότι έχουν περάσει χρόνια, από την εποχή που οι παλιότεροι εξ αυτών, έκαναν ελεύθερο κάμπινγκ στην Ικαρία ή τη Γαύδο. Στην τελευταία τουλάχιστον, συνεχίζεται, είναι παράδοση, αλλά ο κόσμος που την επισκέπτεται είναι διαφορετικής φιλοσοφίας, που δεν συναντάται στον μέσο έλληνα.
Η αντίθεση δεν είναι μεταξύ «των δικαιωμάτων ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας του ατόμου» και των ιδιοκτητών τω τουριστικών καταλυμάτων, όπως θεωρούν ο αφελείς βουλευτές, που πρέπει ως αριστεροί - που δηλώνουν ότι είναι- να κάνουν την επίθεσή τους στο… Κεφάλαιο , δηλαδή τον ντόπιο ιδιοκτήτη οργανωμένου κάμπινγκ.
Είναι προφανές, άλλο αν δεν το καταλαβαίνουν, ότι σε αυτόν επιτίθενται, έστω και αν στο μυαλό τους έχουν τους ιδιοκτήτες των μεγάλων ξενοδοχείων και των αλυσίδων ξενοδοχείων. Οι ένοικοι των ξενοδοχείων δεν θα πήγαιναν καν, ούτε σε οργανωμένο κάμπινγκ, πόσο μάλλον σε ελεύθερο.
Φυσικά - κατά μεταφορά των πρακτικών προηγμένων κρατών - προβλέπουν στην πρότασή τους τη δημιουργία ενός αποδεκτού επιπέδου υποδομών (χώροι υγιεινής, παροχή νερού, χώροι διαχωρισμού και συλλογής απορριμμάτων, σήμανση). Μα αυτά μπορούν να γίνουν και χωρίς να αρθεί η απαγόρευση, αν θέλει και μπορεί η κυβέρνηση (δύσκολο).
Αν αρθεί η απαγόρευση, για να αρθεί «η στέρηση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων», όπως λένε, και οι υποδομές δεν θα γίνουν, και κάθε χώρος ελεύθερου κάμπινγκ, θα γίνει μια μικρή χωματερή. Ακόμη και στις ελεύθερες παραλίες βλέπουμε τι αποτσίγαρο και πλαστική σακούλα αφήνουν πίσω τους οι επισκέπτες. Πλέον με την άρση θα μπορούμε, σε κάθε παραλία, ακόμη και τις πιο δύσβατες, να απολαμβάνουμε, κάθε χρόνο και περισσότερους, διάσπαρτους σκουπιδότοπους, προς τέρψιν οφθαλμών.
Έτσι για «την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου»!
Γιάννης Σιδέρης
ΥΓ: ένα άλλο θέμα που δεν εξετάζουν είναι της επικινδυνότητας –πλέον – που ενέχει το ελεύθερο κάμπινγκ. Αλλά αυτό αποτελεί προσωπική ευθύνη του κάθε θιασώτη αυτού του τρόπου διακοπών.
