Στην επικαιρότητα κυριαρχούν από χθες δυο ειδήσεις, φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους.
Η αποδοχή του αιτήματος του απεργού πατέρα του Άγνωστου Στρατιώτη, για πλήρεις τοξικολογικές και βιοχημικές εξετάσεις όπως ο ίδιος απαιτούσε, αλλά και η παραίτηση Τσίπρα από το βουλευτικό αξίωμα.
Και ως προς το πρώτο, απομένει τώρα να δούμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση αν και ιδιαίτερη αισιοδοξία δεν δικαιολογείται. Αυτοί που σχεδίασαν όλο αυτό και κατέστησαν τον πονεμένο αυτόν άνθρωπο, υποχείριο, δύσκολα θα κάνουν πίσω με μόνο σκοπό να συνεχίσουν την αναταραχή για να βρίσκονται στο επίκεντρο. Και προς τούτο, έχουν ήδη εγείρει εξωφρενικά νέα αιτήματα, εντελώς προσχηματικά. Και αυτό μάλλον δεν είναι άσχετο από τη δεύτερη είδηση, αυτήν της παραίτησης Τσίπρα και τα σενάρια για ίδρυση νέου κόμματος, στα πλαίσια πάντα ενός ιδιότυπου ανταγωνισμού.
Είναι πάντως ξεκάθαρο ότι στην κατάσταση αυτή πρέπει να δοθεί ένα τέλος γιατί έχει οδηγήσει τη χώρα και την κοινωνία σε παράκρουση, αλλά και τον πονεμένο πατέρα σε αδιέξοδο.
Ως προς την παραίτηση Τσίπρα, για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ήταν απολύτως αναμενόμενη. Όπως αναμενόμενη είναι και η ίδρυση νέου κόμματος.
Rebranding άλλωστε δεν κάνεις για να παραμείνεις απλός βουλευτής ενός κόμματος που έχει υποστεί συντριβή και είναι σε αποδρομή, έστω και με τα προνόμια του πρώην πρωθυπουργού και πρώην αρχηγού του κόμματος αυτού, παρα μόνο αν στοχεύεις σε κάτι πολύ παραπάνω.
Ο Τσίπρας πάντως αντιλήφθηκε πολύ έγκαιρα το κενό ηγεσίας στον ευρύτερο χώρο αριστερά και κεντροαριστεράς. Και η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ πιο χαρισματικός από τον μονίμως κατηφή Ανδρουλάκη και τον άχρωμο Φαμελλο.
Και δούλεψε το rebranding εντατικά την τελευταία διετία με μόνο στόχο την ολική επαναφορά του. Αυτοκριτική για τα πεπραγμένα του απέφυγε πάντως να κάνει εκτός από κάτι ψελλίσματα για την υπόθεση Νοβαρτις και τις τηλεοπτικές άδειες.
Το βέβαιο πάντως είναι ότι ένα κόμμα Τσίπρα, θα αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό συνολικά και ιδιαίτερα στο χώρο που μέχρι τώρα εκπροσωπούν ΠΑΣΟΚ, Σύριζα και οι διάφορες παραφυάδες της αριστερας πλην βεβαίως ΚΚΕ που είναι μια κατηγορία μόνο του.
Το πώς αυτό θα αποκρυσταλλωθεί στο εγγύς μέλλον, μένει να το δείξουν οι μετρήσεις όταν φυσικά το κόμμα Τσίπρα δημιουργηθεί, στελεχωθεί και κάνει γνωστές τις θέσεις του. Και για όλα αυτά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα.
Η πρώτη πάντως εκτίμηση είναι ότι ο Σύριζα είναι σχεδόν αδύνατον να επιβιώσει. Γιατί έπεσε ήδη σε κώμα από το ‘23 και διατηρούταν έκτοτε στη ζωή με τεχνητά μέσα. Και σήμερα, με την παραίτηση Τσίπρα, απλά τραβήχτηκε η πρίζα και γράφεται ο επίλογος μιάς ανορθογραφίας της Μεταπολίτευσης που ταλαιπώρησε τη χώρα και τη βύθισε μέσα σε ένα βούρκο διχασμού, τοξικότητας και ανορθολογισμού. Με αυτήν την έννοια οι εξελίξεις είναι θετικές.
Αναταράξεις όμως αναμένονται και στο ΠΑΣΟΚ καθώς εκτιμάται ότι με τη ρητορική τουλάχιστον των τελευταίων δυο ετών, ο Τσίπρας επιχειρεί και μια στροφή προς το Κέντρο και τη λεγόμενη “πατριωτική αριστερά”, προνομιακό, μέχρι σήμερα πεδίο για το ΠΑΣΟΚ. Το αν και κατά πόσο θα το πετύχει μένει να αποδειχθεί. Από χθες όμως επικρατεί στο ΠΑΣΟΚ μια αμηχανία και μια νευρικότητα που είναι φανερή ακόμα και στους πιο αδαείς. Οι εξελίξεις είχαν πιθανότατα προεξοφληθει, εξου και η αγωνία ηγετικών στελεχών του για τη “βελόνα που πρέπει να κουνήσει τους επόμενους δυο μήνες γιατί αλλιώς θα έχουμε πρόβλημα”.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι είτε η βελόνα κουνήσει, είτε όχι, θα έχουμε έναν πολύ ενδιαφέροντα χειμώνα. Και η εξαΰλωση του Σύριζα μόνο καλά μπορεί να προοιωνίζει για τη χώρα
