Αυξάνονται και πληθύνονται οι υποψήφιοι για πρόεδροι του ΚΙΝΑΛ

Αυξάνονται και πληθύνονται οι υποψήφιοι για πρόεδροι του ΚΙΝΑΛ

Ευφορία υποψηφίων προέδρων στο ΚΙΝΑΛ. Με τη στεγνότητα ψηφοφόρων υπάρχει ένα… θεματάκι.

Με τον στίχο του Μαγιακόφσκι «δεν θα περάσω από τη χώρα μου σαν τη βροχή που προσπερνά λοξή και σβήνει», προανήγγειλε εμμέσως την πρόθεσή του να διεκδικήσει την ηγεσία ο Χάρης Καστανίδης. Αυτό απάντησε στην ερώτηση της freesunday: «Εχετε διατελέσει υπουργός, βουλευτής, και στέλεχος του χώρου σε όλη την πολιτική σας διαδρομή. Αποκλείεται το ενδεχόμενο να διεκδικήσετε την ηγεσία του κόμματος;».

Στη συνέχεια στο ieidiseis.gr και την ίδια ερώτηση άλλαξε εποχή και ποιητική σχολή, απαντώντας με τον στίχο του Σαίξπηρ «αν μπορείτε σεις να ιδείτε μες στου καιρού τον σπόρο».

Ίσως, τον εκπροσωπούσε και ο Βάρναλης «εγώ είμαι ώριμο τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής», αφού όπως δηλώνει «ο χρόνος είναι αμείλικτος για όλους». Άλλωστε συνηγορεί η πολιτική ταυτότητα του πρώην υπουργού, η οποία του προσδίδει ροπή σε στρατηγική συνεργασία των «προοδευτικών δυνάμεων» - όπου προοδευτική δύναμη θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ!

Κάθετα αντιδεξιός, που έλεγε η παλιά γλώσσα ΠΑΣΟΚ, δηλώνει: «Για το καλό της χώρας η πολιτική ηγεμονία της Δεξιάς παράταξης πρέπει να τερματιστεί το συντομότερο δυνατό».

Η νέα υποψηφιότητα, εάν τελικώς επισημοποιηθεί, δεν αφορά μόνο το πρόσωπο και το όποιο ειδικό βάρος του πρώην υπουργού. Ο Θεσσαλονικιός βουλευτής είναι του κλίματος Παπανδρέου, οπότε το ερώτημα παραπέμπει στη στάση που θα κρατήσει ο πρώην πρωθυπουργός. Ο ΓΑΠ δεν είναι μικρό μέγεθος… στο μικρό μέγεθος του ΚΙΝΑΛ.

Πέραν του ονόματος και του αεί θεσμικού του τίτλου ως πρώην προέδρου και πρωθυπουργού, προσήλθε στο ΚΙΝΑΛ ως αρχηγός της συγκροτημένης δύναμης ΚΙΔΗΣΟ (ένα λάθος της Φώφης, αφού διέσπασε το κόμμα του, που του είχε προσφέρει τα ανωτέρω αξιώματα, κατέβηκε στις εκλογές ενάντια σε αυτό, και τη συνέχεια ηττημένος εισήλθε ως οργανωμένη συνιστώσα στο ΚΙΝΑΛ).

Ο ίδιος φαίνεται να απορρίπτει εισηγήσεις να θέσει υποψηφιότητα, και λογικώς κάνει. Όσα ήταν να πετύχει τα πέτυχε… πετυχημένα ή μη. Τι παραπάνω θα του έδινε η προεδρία ενός μικρού κόμματος; Το ζητούμενο πλέον είναι αν θα μείνει αμέτοχος ή θα στηρίξει κάποιον εκ των υποψηφίων, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους υπέρ του.

Στον Παπανδρέου «χρεώνεται», δικαίως ή όχι, και ο Παύλος Γερουλάνος, αν και ο τελευταίος δεν το είχε ακολουθήσει στο ΚΙΔΗΣΟ. Ο αστικός πασοκικός μύθος θέλει τον Γερουλάνο να επέσειε την προσοχή στον Γιώργο να μη διασπάσει το ΠΑΣΟΚ, και έκτοτε οι σχέσεις τους δεν είναι ιδιαίτερα θερμές.

Πάντως, στελέχη περί την Γεννηματά αρνούνται να σχολιάσουν το ενδεχόμενο να πάρει θέση, ενώ μεσαία στελέχη του κόμματος δεν θεωρούν ότι έχει λόγο να εκτεθεί, ειδικά όταν με… πέντε υποψηφίους προέδρους, το αποτέλεσμα είναι αμφίβολο.

Επίσης, θεωρούν ότι η υποψηφιότητα Καστανίδη αδυνατίζει την Φώφη και ευνοεί τον Λοβέρδο, καθότι ο τελευταίος είναι στο δικό του «κλίμα», ενώ οι υπόλοιποι υποψήφιοι θα απευθυνθούν σε πιο ομοιογενή κεντροαριστερή βάση.

Υποψήφιοι πρόεδροι είναι (προς το παρόν πάντα, γιατί με το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν ξέρεις) οι δύο που έχουν ανακοινώσει ημιεπισήμως την υποψηφιότητά τους, η Φώφη Γεννηματά και ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο Χάρης Καστανίδης που την ανακοίνωσε... ποιητικώ τω τρόπω, ο ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης η υποψηφιότητα του οποίου θεωρείται δεδομένη, και απλώς αναμένει να περάσει η μπόρα του κορονοϊού για να την ανακοινώσει, και η αναμενόμενη του Παύλου Γερουλάνου.

Κάποιοι εκ των υποψηφίων έχουν οργανώσει ήδη από καιρό τα επιτελεία τους, και οι τηλεσυσκέψεις με στελέχη του κλίματός τους στην επαρχία πυκνώνουν.

Η εκλογική διαδικασία θα ξεκινήσει το Σεπτέμβριο και το μητρώο θα είναι ανοιχτό, θα μπορούν δηλαδή να εγγράφονται και να ψηφίζουν την ημέρα των εκλογών. Η προσέλευση συγκριτικά με την προηγούμενη του 2017 όπου συμμετείχαν περισσότεροι από 210.000 πολίτες, θα είναι βαρόμετρο κατά πόσο το ΚΙΝΑΛ εξακολουθεί να ενδιαφέρει την κοινωνία.

Ως τώρα πάντως, και παρά την κάπως σοβαρή κοινοβουλευτική δουλειά που έχει κάνει, ελάχιστα κεντρίζει το ενδιαφέρον. Και δεν φταίνε γι’ αυτό τα μέσα ενημέρωσης που το παραγνωρίζουν, όπως καταγγέλλει. Εάν είχε «γκελ» στον κόσμο, τα μέσα ενημέρωσης θα το παρουσίαζαν, έστω επικριτικά, έστω και πολεμικά. Πάντως, θα το παρουσίαζαν.