Όπου… μικρός κι η μοίρα του! Το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται σε διαδικασία ανάδειξης νέου προέδρου αλλά το πολιτικό ενδιαφέρον δεν εστιάζονται σε αυτό καθεαυτό το κόμμα και τις προτάσεις των υποψηφίων για την ανασύνταξή του. Το πολιτικό και δημοσιογραφικό ερώτημα που -φυσιολογικώς- τίθεται, είναι με ποιον θα συνεργαστεί σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας. Δε νομίζουμε ότι αδικεί η ερώτηση το ΚΙΝΑΛ.
Τόσα χρόνια λειτούργησε ως ταμιευτήρας συναισθηματικής συσπείρωσης των παλιών Πασόκων, και ως λύση διεξόδου για όσους κεντροαριστερούς απεχθάνονταν την έλλειψη στοιχειώδους πολιτικής λογικής και αξιακού υποβάθρου στο μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ίδιο το κόμμα, πέραν του να μιμείται τις αντιδράσεις ΣΥΡΙΖΑ στις τρέχουσες κυβερνητικές δράσεις (για να επαναπροσελκύσει τμήμα των παλιών του ψηφοφόρων), δεν εξέπληξε, δεν προβλημάτισε, δεν έδωσε προοπτική με τις θέσεις του ή τις προτάσεις του.
Παρόλα αυτά, παρέμενε μια θαμπή όαση πολιτικής λογικής και μετριοπάθειας σε σχέση με το αλόγιστο, ακατανόητο, και εχθροπαθές του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην ερώτηση της «Καθημερινής» και του Μάριου Δανηλόπουλου «ποια θα είναι η στάση σας απέναντι σε μετεκλογικές συνεργασίες, είτε με τη ΝΔ είτε με το ΣΥΡΙΖΑ, οι τέσσερις υποψήφιοι απάντησαν (ελπίζουμε η αναγκαστική συμπύκνωση να μην αδικεί τις απαντήσεις τους):
Η Φώφη Γεννηματά δήλωσε: «Το ενδεχόμενο κυβερνητικών συνεργασιών μας αφορά μόνο και αποκλειστικά μετά την ανατροπή των συσχετισμών. Με την παράταξη ξανά πρωταγωνιστή (…) κυβερνητική τσόντα με αντάλλαγμα υπουργικές καρέκλες είναι κόντρα στο DNA μας».
Δικαίως ο Α. Λοβέρδος χαρακτηρίζει το ερώτημα «γνωστό και απαξιωτικό» επειδή είναι αιχμάλωτοι σε χαμηλό ποσοστό. «Εμείς στη Β΄ Εθνική δεν θα ξαναπαίξουμε», λέει.
Κατά τον Νίκο Ανδρουλάκη «Το ζητούμενοι είναι η παράταξη να δυναμώσει ξανά, ώστε να μπορεί να καθορίσει την κυβερνητική πολιτική και να μην είναι ένα απλό κυβερνητικό συμπλήρωμα».
Τέλος, ο Χάρης Καστανίδης είπε ότι το ΚΙΝΑΛ «δεν ετεροπροσδιορίζεσαι, αλλά αυτοπροσδιορόιζεσαι ιδεολογικά, προγραμματικά, οργανωτικά. Το ΠΑΣΟΚ συνεργάστηκε στο παρελθόν με τη ΝΔ και το τίμημα που πλήρωσε ήταν η καταστροφή του. Δεν πρόκειται να το ξανακάνει!».
Βέβαια, είναι προς διερεύνηση, γιατί το ΠΑΣΟΚ καταστράφηκε επειδή συνεργάστηκε με τη ΝΔ (αν αυτό νομίζουν ότι φταίει) σε μια ακραία ιστορική στιγμή της χώρας, και δεν καταστράφηκε ο ΣΥΡΙΖΑ που δέχτηκε επί τέσσερα χρόνια να συνεργαστεί με τη δεξιά λαϊκίστικη μάζωξη των ΑΝΕΛ.
Σε κάθε περίπτωση, προϊόντος του χρόνου, καθώς θα πλησιάζουν οι εκλογές το ερώτημα θα τίθεται πιεστικό στον μελλοντικό πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ. Ήδη οι «προξενητάδες» επανέκαμψαν.
Ο συνταγματολόγος καθηγητής Γιώργος Σωτηρέλης μιλώντας στην Freesunday και τον Χρήστο Μάτη, θεωρεί ότι το Κέντρο είναι ήδη χαμένο για το ΚΙΝΑΛ, και το κόμμα θα πρέπει να σταματήσει να προσπαθεί να ανταγωνισθεί εκεί τη ΝΔ, και να στραφεί στη μεγάλη δεξαμενή των ψηφοφόρων του που είναι στον ΣΥΡΙΖΑ ή ανένταχτοι.
Είναι μια άποψη που δεν επιδέχεται σχολιασμού φυσικά. Όμως επιδέχεται σχολιασμού η άποψη ότι και τα δύο κόμματα, ΚΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ, ανήκουν στον «προοδευτικό χώρο».
Ο ίδιος «ιχνογραφώντας» τον ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι «παρά τις τεράστιες αλλαγές που παρουσιάζει σε σχέση με το ξεκίνημά του, αφενός μεν εξακολουθεί να ταλανίζεται από παρωχημένες και ανεδαφικές ιδεολογικές εμμονές, αφετέρου δε, αμφιταλαντεύεται αν πρέπει να γίνει ή όχι σοσιαλδημοκρατικό κόμμα- ενώ το μόνο που θα έπρεπε να τον απασχολεί είναι το πως θα γίνει ένα σοβαρό, ώριμο και αξιόπιστο κόμμα της δημοκρατικής Αριστεράς».
Μόνο που αυτό είναι το πρόβλημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γίνει τέτοιο κόμμα. Δεν υπάρχει το αξιακό και -σε πολιτικό υπόβαθρο- ηθικό έρμα. Άλλωστε ποτέ και πουθενά (πέραν του χώρου της θρησκευτικής παράδοσης) υπήρξε παρθενογένεση.
Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος του κειμένου. Είναι υπενθύμιση του ηθικού πολιτικού φορτίου του ΣΥΡΙΖΑ, που προκειμένου να επικρατήσει, επιτέθηκε, σπίλωσε, αμαύρωσε, καταπάτησε, την αξιοπρέπεια αυτών που θεωρούσε αντιπάλους του, ενώ παρέγραψε και τα όποια θετικά τους - την ίδια στιγμή που ο αρχηγός του μιμούταν άτεχνα τον γεννήτορα αρχηγό του κόμματος των γερμανοτσολιάδων, τον Αντρέα!
Αυτή την μη ηθική στάση η αξιωματική αντιπολίτευση δεν την έχει αποβάλει γιατί δεν μπορεί. Είναι αυτός που ήταν όταν μιλούσε για γερμανοτσολιάδες.
Για το κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «αξιόπιστο και δημοκρατικό κόμμα της Αριστεράς», δεν θα ψηλαφήσουμε την πολύπτυχη πορεία του. Θα χρειάζονταν σελίδες. Αρκεί και μόνο η στάση του στο τελευταίο γεγονός μείζονος εθνικής σημασίας: Την ελληνογαλλική συμφωνία.
Ενώ ο ίδιος είχε προσδιορίσει (άρα συναινούσε) σε συνέντευξή το 2020 το τρίπτυχο για τη Γαλλία «Συμμαχία - φρεγάτες - αεροσκάφη», προσήλθε στη Βουλή και με προσχηματικά όσο και ευτελή επιχειρήματα, καταψήφισε. Έψεξε μάλιστα την κυβέρνηση γιατί με τους εξοπλισμούς που κάνει δεν μπορούμε να τα βρούμε με την Τουρκία!
Δεν αναφερόμαστε καν στο θέμα ότι η τελευταία ένστασή του περιγράφει την άποψη μιας «φινλανδοποιημένης» μικρής Ελλάδας έναντι της Τουρκίας. Αυτό έτερο θέμα. Εστιάζουμε στο γεγονός ότι μια εθνική πρωτοβουλία για την οποία εκ των προτέρων και επί της ουσίας συμφωνούσε, την καταψήφισε για ευτελείς μικροκομματικούς λόγους.
Η τελευταία ψηφοφορία έδειξε ακριβώς πόσο «σοβαρό, ώριμο και αξιόπιστο» κόμμα είναι.
