Τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα Νεποτισμού που διέπει το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς.
Ο συνεργάτη του Γιώργος Μητράκος είναι απλώς… τριπλοθεσίτης, καθότι είναι:
– Ειδικός σύμβουλος του ΥΠΕΞ
– Γενικός Διευθυντής του ΔΙΚΕΜΕΠ – της παρευξείνιας συνεργασίας (think tank, υποτίθεται που επιδοτείται από ΥΠΕΞ) με μισθό χιλιάδων ευρώ το μήνα,
– Εμπειρογνώμονας- επικοινωνιολόγος (!) πλέον στο ΥΠΕΞ. Μόνιμη θέση με εξέλιξη μέχρι τον βαθμό του πρέσβη.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα τελευταίου Διαγωνισμού ΕΜΠ.
Το ότι ο εν λόγω είναι σύντροφος της κόρης του κ. Κοτζιά, είναι προφανώς… συμπτωματικό.
Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρωτοτυπεί. Ο νεποτισμός διακρίνει το πολιτικό μας σύστημα από καταβολής ελληνικού κράτους. Χαρακτηριστικό είναι ότι τρεις φορές στην ιστορία μας έχουμε πρωθυπουργούς τριών γενιών, παππού, γιο, εγγονό (οικογένειες Ζαΐμη, Ράλλη, Παπανδρέου). Φυσικά οι περιπτώσεις πρωθυπουργού πατέρα και γιου πολλαπλασιάζονται, ενώ οι γιοι βουλευτών στους οποίους κληρονομείται η έδρα, είναι έργο ειδικής ερευνητικής ομάδας!
Δυστυχώς η κρίση δεν μας απάλλαξε από τις παθογένειες, δεν επέφερε την αξιοκρατία. Από την «κοινωνία των κολλητών» επί ΠΑΣΟΚ περάσαμε στους «κουμπάρους» επί καραμανλικής ΝΔ και στους συγγενείς, συντρόφους και αγαπημένους, επί ΣΥΡΙΖΑ.
Σε μια πρόσφατη παρουσίαση των Νέων αναφέρθηκαν 28 τέτοιες περιπτώσεις με χαρακτηριστικές αυτής του Γιώργου Τσίπρα, εξαδέλφου του πρωθυπουργού, που χωρίς ανάλογες σπουδές έγινε Γραμματέας Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων στο ΥΠΕΞ, και τώρα διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού. Η της κας Πέρκα, συντρόφου του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Βίτσα, στη θέση της Γενικής Γραμματέως Δημόσιας περιουσίας, ενώ πριν υπήρξε Γενική Γραμματέας του υπουργείου Μεταφορών. Η ανιψιά του Νίκου Τόσκα ειδική σύμβουλος στον υπουργείο Εσωτερικών ενώ η σύζυγος του Νίκου Παρασκευόπουλου στη θέση του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και ο σύζυγος της βουλευτού Χαράς Καφαντάρη, Διευθύνων Σύμβουλος στη Δημόσια Επιχείρηση Ενεργειακών Επενδύσεων κλπ.
Εν δεικτικά τα ανωτέρω. Οι πιο αθώες περιπτώσεις είναι τα απλά ρουσφέτια προς εξεύρεση εργασίας, που αδίκως «ποινικοποιήθηκαν». Όπως αυτή της ανιψιάς του Παναγιώτη Κουρουμπλή που προσελήφθη ως μετακλητή υπάλληλος στο γραφείο του θείου της. Μια δουλειά μετακλητής, όταν αυτή είναι πρόσωπο εμπιστοσύνης για έναν υπουργό, σαφώς δεν είναι προς καταγγελία. Η τουλάχιστον δεν έχει την ηθική απαξία της πράξης του Βύρωνα Πολύδωρα, που πρόεδρος της Βουλής για μία ημέρα, πρόλαβε να κάνει το μοναδικό του έργο, την πρόσληψη της κόρης του!
Και όλα αυτά στην Ελλάδα φαίνονται φυσιολογικά, ενώ στη Γαλλία είχε ξεσπάσει σάλος όταν αποκαλύφθηκε ότι ο υποψήφιος Πρόεδρος της Κεντροδεξιάς Φρανσουά Φιγιόν είχε βολέψει την σύζυγό του. Αυτό του στοίχισε σε ψήφους το α' γύρο των εκλογών και αναγκάστηκε να παραιτηθεί, ενώ ο κόσμος τον γιούχαρε στο δρόμο.
Προφανώς μιλάμε για άλλες κοινωνίες που απαιτούν αξίες και αρχές από τους πολιτικούς. Εδώ όταν σχολιάζεται ο… ριζοσπαστικός νεποτισμός του ΣΥΡΙΖΑ, ουδείς ενοχλείται. Το πολύ πολύ να εισπράξεις το επιχείρημα και οι άλλο ίδια έκαναν.
Τα έκαναν αλλά ποτέ τόσο πολύ. Και στο κάτω κάτω, τότε δεν υπήρχε κρίση η οποία επιβάλει να επιστρατευθούν οι καλύτεροι και όχι συγγενείς, σύντροφοι, αγαπημένοι.
Γ. Σ.
