Πατώντας πάνω στην ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση η Μαρίν Λεπέν έχει υποσχεθεί τα πάντα στους… πάντες εντός της Γαλλίας, ανάγοντας την πλειοδοσία παροχών σε κεντρικό της πολιτικό αφήγημα. Κατάργηση φορολογίας σε νέους κάτω των 30, μείωση ορίων ηλικίας συντάξεων, μείωση ΦΠΑ σε τρόφιμα και καύσιμα, αυξήσεις μισθών και συντάξεων συμπεριλαμβανομένων και επιθέσεων στις αγορές επανέφερε τον λαϊκισμό στο προσκήνιο. Η Ευρώπη μέσα από τη νέα κρίση νιώθει ξανά την ανάσα πολιτικών και κομμάτων που επενδύουν στην ανασφάλεια και τον θυμό.
Ο πρώτος γύρος μπορεί να ανέδειξε νικητή τον Εμανουέλ Μακρόν εν τούτοις στο δρόμο για τον δεύτερο γύρο με την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις της ενεργειακής κρίσης να παραμένουν αισθητές ο φόβος να νικήσει ο λαϊκισμός και να επιβληθούν οι φερόμενοι ως αντισυστημικοί παραμένει στο προσκήνιο με τους Γάλλους να καλούνται να κλείσουν τις σειρήνες στις εύκολες λύσεις, όπως αυτές που οι Έλληνες αναζήτησαν το 2015 και οδήγησαν τη χώρα σε ένα τρίτο μνημόνιο και τους πολίτες να αναζητούν λύσεις για την επιβίωσή τους
Βέβαια, στη Γαλλία οι πολίτες δεν έχουν βιώσει τι σημαίνει λαϊκισμός στην εξουσία, αλλά οι αποφάσεις που καλούνται να λάβουν εν όψει του δεύτερου γύρου θα καθορίσουν εν μέρει και την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όχι διότι η Λεπέν θα κάνει πράξη την παλαιότερη θέση της περί αποχώρησης, αυτή χάθηκε μετά την ήττα του 2017 τουλάχιστον στην προεκλογική της ρητορική, αλλά λόγω του ρόλου της στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα έτσι όπως το έχει διαμορφώσει ο Εμανουέλ Μακρόν.
Οι προτάσεις της Λεπέν βρίσκουν ευήκοα ώτα. Όπως συνέβη και την περίοδο 2011-2014 όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβαινε στο κύμα της αγανάκτησης για να φτάσει το 2015 στην εξουσία. Με υποσχέσεις που ξεκινούσαν από τη διαγραφή χρεών των πολιτών και έφταναν σε αυξήσεις μισθών και έναν αντιελιτισμό που μετατράπηκε σε μια συμπόρευση με στόχο όμως την αφαίμαξη τελικά της μεσαίας τάξης.
Σήμερα η Μαρίν Λεπέν υπόσχεται να αυξήσει μισθούς και συντάξεις, να μειώσει τον ΦΠΑ παντού και οριζόντια, να μειώσει την ανεργία και να αντιμετωπίσει αγορές και επενδυτές ως ένα είδος κατακτητών αλλά και να καταργήσει τη φορολογία στους κάτω των 30. Να μειώσει χρέη και να ανατάξει τη Γαλλία μειώνοντας τη συνεισφορά της στην Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να βρει τους πόρους υλοποίησης του προγράμματός της.
Αν εξαιρέσει κανείς το πρόγραμμά της για τους πρόσφυγες ή τις παλαιότερες δηλώσεις της περί επαναφοράς της θανατικής ποινής, η προσπάθεια να πατήσει πάνω στην ενεργειακή κρίση είναι εμφανής.
Μέχρι και κατάργηση των ΑΠΕ υπόσχεται κυνηγώντας τα αιολικά πάρκα και τις επενδύσεις που γίνονται ή σχεδιάζονται στη Γαλλία. Οι αυξήσεις μισθών και η μείωση των ορίων συνταξιοδότησης αποτελούν την προμετωπίδα του προεκλογικού της αγώνα. Όπως και η πάταξη της… φοροδιαφυγής.
Και αυτό την ώρα που αναλυτές υποστηρίζουν πως για να εφαρμοστεί ένα τέτοιο πρόγραμμα πέραν του γεγονότος ότι θεωρείται ανεφάρμοστο, το κόστος που προκύπτει είναι τουλάχιστον κατά 75% μεγαλύτερο από αυτό που η ίδια αναφέρει.
Στην Ελλάδα της κρίσης, η αξιωματική αντιπολίτευση, αντισυστημική εξ αριστερών και όχι εκ των δεξιών όπως αυτή της Λεπέν οι υποσχέσεις κινούνται στο ίδιο επίπεδο. Οριζόντιες μειώσεις στον ΦΠΑ, διαγραφή μέρους των χρεών της πανδημίας και κλείσιμο του ματιού για αυτά που δημιουργεί η κρίση, αυξήσεις σε μισθούς, 13η και 14η σύνταξη, πάταξη της φοροδιαφυγής μέσα από ένα πρόγραμμα που ουδείς δύναται να κοστολογήσει.
Για τους Γάλλους το πρόβλημα είναι πως ένα τέτοιο πρόγραμμα που εδράζεται στον λαϊκισμό και τις εύκολες υποσχέσεις δεν έχει δοκιμαστεί. Δεν εξελέγη μια κυβέρνηση για να εφαρμόσει αυτά που υπόσχεται η Μαρίν Λεπέν όπως συνέβη στην Ελλάδα όπου η αξιωματική αντιπολίτευση ακόμη και σήμερα προσπαθεί να σβήσει από τη μνήμη την προηγούμενη θητεία της και κυρίως τις αυταπάτες που όπως έχει υποστηρίξει είχε.
Αναδεικνύεται όμως η ταύτιση που υπάρχει μεταξύ άκρων, στις περιπτώσεις που οι κρίσεις λαμβάνουν διεθνείς ή ευρωπαϊκές διαστάσεις και μετατρέπονται σε βασικό κορμό μιας προεκλογικής εκστρατείας αφορώντας όλο και μεγαλύτερες ομάδες πληθυσμού και κατηγορίες επαγγελματιών.
Αποτυπώνουν και την αδυναμία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος να αντιδράσει σε τέτοιες περιπτώσεις με μεγαλύτερη ταχύτητα. Όπως έγινε με την οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008. Αφήνοντας έτσι πεδίο δόξης λαμπρό στον λαϊκισμό και τους ευρωσκεπτικιστές.
Η αναφορά του Μητσοτάκη από τους Δελφούς το Σάββατο ενδεικτική. O πρωθυπουργός στη συζήτηση που είχε στο πλαίσιο του 7ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών τόνισε την ανάγκη κινητοποίησης ευρωπαϊκών πόρων για να βοηθηθούν τα κράτη μέλη ως προς την αντιμετώπιση της απειλής της ακρίβειας που επιτρέπει τη δημιουργία συνθηκών αναβίωσης του λαϊκισμού.
Σημειώνοντας πως αν δεν κινηθεί η Ευρώπη τότε «θα είναι υπόθεση των κρατών – μελών να δαπανήσουν περισσότερα χρήματα για τη στήριξη των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών» ανέφερε ότι αυτό θα κάνει η Ελλάδα και κατέληξε επισημαίνονται με έμφαση:
«Αν δεν το κάνουμε αυτό, θα επιτρέψουμε στις δυνάμεις του λαϊκισμού στην Ευρώπη να επανεμφανιστούν ισχυρότερες. Και καθώς προσπαθούμε να ενισχύσουμε την υποστήριξή μας προς την Ουκρανία και κατά της Ρωσίας, θα είναι τρομερό λάθος αν, για οικονομικούς λόγους, χάσουμε την υποστήριξη των λαών μας, γιατί θα υποστούν τα δεινά από αυτή τόσο έντονα όσο και οι Ρώσοι πολίτες».
Η εικόνα του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών αν μη τι άλλο οδηγεί σε αφύπνιση με την Ευρώπη πλέον να καλείται να αντιμετωπίσει την κατάσταση τόσο ενόψει του δεύτερου γύρου όσο και γενικότερα στις χώρες μέλη.
