Στην πολιτική ποτέ δεν λες ποτέ, γιατί οι συνθήκες αποκτούν τη δική τους δυναμική, και τροχοδρομούν εξελίξεις που αντιβαίνουν προθέσεις, συναισθήματα, σχεδιασμούς. Ουδείς περίμενε π.χ τον διωκόμενο Αντρέα του βρώμικου 89 να συμμετάσχει εκ των υστέρων σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας (η οποία έγινε η… χαρά του Κόκκαλη) με τους διώκτες του, ΝΔ και Συνασπισμό.
Ως εκ τούτου ίσως να είναι πρόωρη η χαρά των συριζαίων και η δυσθυμία των νεοδημοκρατών, για το ολοκληρωτικό «σχίσμα» μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με αφορμή την επισύνδεση Ανδρουλάκη. Αν όμως - ως απλοϊκό παράδειγμα - κάνουμε μια προέκταση στις οψέποτε επερχόμενες εκλογές, φτάσουμε σε Τρίτη εκλογική αναμέτρηση, και αυτή δεν τελεσφορήσει να αναδείξει αυτοδύναμη κυβέρνηση, θα αρνηθεί ο Ανδρουλάκης γιατί θα κρατάει γινάτι επειδή τον παρακολούθησαν με άδεια εισαγγελέως;
Εξ αυτού θεωρούμε τα μανιχαϊστικά περί μοναξιάς της ΝΔ και δημιουργίας προπλάσματος συγκυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ - επειδή ο τελευταίος στήριξε την πρότασή του για σύσταση εξεταστικής - ως νεφελοειδής «θυσάνους» που απορρέουν από ελαφρότητα ή κομματική σκοπιμότητα.
Το ίδιο θεωρούμε και τις αναλύσεις που προσπαθούν να πείσουν ότι το αντισύριζα μέτωπο κατέρρευσε. Το αντισύριζα μέτωπο δεν το δημιούργησε η συμπαράταξη Σαμαρά -Βενιζέλου (την οποία ξεχνάει τελευταία το ΠΑΣΟΚ και μιλάει για «κυβέρνηση Σαμαρά»). Αυτή δεν ήταν μια ιδεολογική ώσμωση. Ήταν μια αναγκαστική σύγκλιση που διαμόρφωσε κυβερνητική συμμαχία ώστε να συγκρατήσει τη χώρα, και να μην κυλήσει σε βάθη από τα οποία ο γυρισμός θα ήταν πολύ πιο οδυνηρός.
Το αντισύριζα μέτωπο δημιουργήθηκε από τα κάτω, από τον λαό. Δημιουργήθηκε από αυτούς που είδαν τον ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθεί να αναβιώσει λεκτικά τον εμφύλιο, νομίζοντας ότι ήρθε η ώρα του «τρίτου γύρου». Από τους «γερμανοτσολιάδες» και τους «προδότες» όπως τους χαρακτήριζαν οι αψίκοροι και ανόητοι οπαδοί του στο διαδίκτυο. Από τους τραμπουκισμούς, τα μουτζώματα και τις κρεμάλες των πλατειών. Από τους αποκλεισμούς της Βουλής και το ξύλο στους πολιτικούς αντιπάλους, και όσα άλλα κατά καιρούς έχουμε αναφέρει.
Τι αντισύριζα μέτωπο δημιουργήθηκε και από αυτούς που άκουγαν άναυδοι τις ουρανομήκεις αστειότητες για σκισίματα των μνημονίων, ταμπούρλα και χορούς των αγορών, και έβλεπαν ενεοί ένα μεγάλο λεφούσι συμπολιτών τους να τα πιστεύουν και να χειροκροτούν εκστασιασμένοι τον αρχηγό που βγαίνει κάθε εκατό χρόνια. Ενεοί γιατί είχαν στοιχειώδη γνώση του πως λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος και η ΕΕ, και ήξεραν πως ακούν ανοησίες.
Και φυσικά το «μέτωπο» συμπληρώθηκε αργότερα, μετά την εποποιία των Αλέξη-Γιάνη, από το λεφούσι που δεν βρέθηκε στη γη της Επαγγελίας, δεν πέταξε ο γάιδαρος και δεν άνοιξαν οι ουρανοί να βρέξουν σεισάχθειες, καταργήσεις ΕΝΦΙΑ, μείωση φόρων κ.α. Οι τελευταίοι νιώθουν και προδομένοι. Γιατί λέει ο Αλέξης τους κορόιδεψε, όχι αυτοί τον εαυτό τους.
Ο χρόνος αμβλύνει τις οξύτητες, απαλύνει την οργή, αλλά είναι νωρίς να σβήσει μνήμες. Το αποδείκνυαν όλες οι δημοσκοπήσεις προ θέρους, κυρίως οι εστιασμένες στην συμπεριφορά των οπαδών του ΠΑΣΟΚ, καθώς αυτοί θα κρίνουν εάν μπορεί να ευοδωθεί μια «προοδευτική διακυβέρνηση». Εάν η παρακολούθηση Ανδρουλάκη είναι τόσο καταλυτικό γεγονός στη δική τους συνείδηση, θα φανεί στις εγγύς δημοσκοπήσεις. Ωστόσο και να συμβεί, αυτό θα είναι πολιτική – ψυχική απομάκρυνση από τη ΝΔ, και ουδεμία σχέση έχει θα έχει με διάρρηξη του αντισύριζα μετώπου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φροντίζει αμετάπειστος με κραυγαλέο τέμπο να κρατάει την σημαία του λαϊκισμού ψηλά. Για να μην αφήνει κανένα συνειδητό πολίτη να απαγκιστρωθεί από το «μέτωπο». Γιατί μπορεί η παρακολούθηση Ανδρουλάκη να είχε σοβαρή αιτία ή να ήταν μια ανοησία έως γελοιότητα (κλίνουμε προς το δεύτερο). Αυτή όμως η γελοιότητα ήταν νομιμοποιημένη, με την άδεια της εισαγγελέως (μιας και μοναδικής που καθιέρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ως τότε υπήρχε χρεία αδείας δύο εισαγγελέων).
Εφόσον υπήρξε -ατυχής έστω- νομιμότητα, με ποια λογική η γραμματέας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Όλγα Γεροβασίλη καταγγέλλει τον «Πρωθυπουργό των σκανδάλων» ότι παραμένει στη θέση του; Θα παραιτηθεί επειδή τήρησε τον νόμο; Αυτό θα είχε βάση εάν η παρακολούθηση Ανδρουλάκη είχε γίνει εκτός των προβλεπόμενων νόμιμων διαδικασιών (βλέπε Watergate). Και με ποια λογική ο Σκουρλέτης δηλώνει ότι τίθεται «κορυφαίο ζήτημα δημοκρατίας»; Η δημοκρατία έχει κανόνες. Αυτοί τηρήθηκαν, όσο και αν οι επιφορτισμένοι επαΐοντες δεν είχαν την στοιχειώδη ευθυκρισία να μην προβούν στην επισύνδεση.
Είναι για να μας θυμίσουν ότι νομιμότητα δεν είναι σεβαστή, ούτε καν ως πρόσχημα και την επικαλούνται για να εξυπηρετήσουν το αφήγημα. Και έτσι νομίζουν ότι θα προσεγγίσουν τους λελογισμένους που τους απεχθάνονται, και θα διαρρήξουν το αντισύριζα μέτωπο.
