Του Γιάννη Σιδέρη
«Η Ελλάδα να πεθάνει να ζήσουμε εμείς, στο διάολο οικογένεια θρησκεία και πατρίς», έγραφε το πανό στην κατάληψη στο Κουκάκι. Δεν γνωρίζουμε αν οι γόνοι της οικογένειας Ινδαρέ ήταν μέτοχοι της κατάληψης, αναμένουμε το αποτέλεσμα των ερευνών. (και σιγά το ατόπημα εν τέλει στη σημερινή Ελλάδα).
Πάντως η «Πατρίς», αν πήγαινε στο διάολο, θα αδυνατούσε να αιμοδοτεί το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου στο οποίο απευθύνονται, και καλώς κάνουν, οι ευέλπιδες σκηνοθέτες που θέλουν να εκφράσουν την καλλιτεχνικότητά τους και δεν βρίσκουν τα προς το ζην στην αγορά. Παράλληλα η οργανωμένη σε κράτος «Πατρίς» εμπεριέχει και τη ΔΕΗ, από την οποία οι εναλλακτικοί αντικρατιστές έκλεβαν τσάμπα ρεύμα. Αν η Πατρίς κατέρρεε, θα έψαχναν για σπαρματσέτα.
Παράλληλα, ενώ η σύζυγος Ινδαρέ σε ζωντανή σύνδεση με τον ΣΚΑΪ δήλωνε ότι μπούκαραν στο σπίτι της χωρίς άδεια εισαγγελέα, την ίδια στιγμή ακούγεται η φωνή της να λέει «ήρθε και η κα εισαγγελέας», η οποία ήταν παρούσα στην επιχείρηση!Ϊ
Πολύ νωρίς, υπό την πίεση της αριστερόφρωνης κατακραυγής, ο Νίκος Αλιβιζάτος -χωρίς να προλάβει να διερευνήσει τι συνέβη - στέλνει επιστολή στον Χρυσοχοΐδη για τη βία της αστυνομίας (και να σκεφτείς ότι κάποιοι τον είχαν προτείνει και για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Με τόσο… κρύο αίμα θα έκανε σημαντικές παρεμβάσεις αν τύχαινε κάτι εθνικά έκτακτο; ). Την ίδια ώρα η εξουσία των επωνύμων άρχισε να εκδηλώνει -όχι την συμπαράστασή της, όπως θα ήταν εύλογο να κάνει, αλλά- την δικαστική της απόφαση ότι ο κ. Ινδαρές και η οικογένεια ήταν αμέτοχοι. Πότε πρόλαβαν να τη διερευνήσουν τα τσακάλια;
Πιθανά, πιθανότατα λέμε, ο σκηνοθέτης και οι υιοί να είναι αμέτοχοι. Αλλά από ποια στοιχεία προκύπτει; Από τον πρότερο βίο τους; Μα και ο Κουφοντίνας φιλήσυχος μελισσοκόμος ήταν, και ο Σάββας Ξηρός καλοκάγαθος αγιογράφος ήταν, και τα υπόλοιπα μέλη της «17 Ν» φιλήσυχοι υπάλληλοι ήταν, με τους γείτονες να δηλώνουν ότι έπεσαν από τα σύννεφα όταν απεκαλύφθησαν ( μην πει κανείς ότι εξομοιώνουμε καταστάσεις και ενοχοποιούμε ανθρώπους με παράταιρες συγκρίσεις. Δε αναφερόμαστε σε αυτούς. Την αυθαίρετη εξουσιαστική παρέμβαση των επωνύμων καυτηριάζουμε, που λόγω φιλίας, γνωριμίας ή σεβασμού σε πρόσωπα, εκδίδουν πορίσματα επί νομικών – αστυνομικών θεμάτων, με το θράσος που τους παρέχει η εξουσία της επωνυμίας τους σε καθεστώς ευνοϊκής προς αυτούς μηντιοκρατίας).
Την ίδια μέρα καμιά δεκαριά γενναίοι σάρκωναν το όνειρο της επανάστασης καίγοντας το χριστουγεννιάτικο δενδράκι του δήμου Αθηναίων στα Εξάρχεια και στόλισαν τη βάση του με σακούλες. Προς αυτοθαυμασμόν ανήρτησαν την επαναστατική πράξη στο διαδίκτυο. Έτσι, για να μην ομορφύνει χρονιάρες μέρες η πλατεία. Οι θύλακες της επανάστασης πρέπει να είναι σκληροί και γυμνοί, χωρίς γιορτινά στολίδια, όπως σκληρή και γυμνή από απολαύσεις είναι και η ζωή των επαναστατών στα χαρακώματα του πολέμου με τον καπιταλισμό.
Άλλοι γενναίοι, εις ανταπόδοσιν της επιχείρησης στο Κουκάκι, κατέβαζαν τζαμαρίες άσχετων καταστηματαρχών και καφετεριών της Ερμού, αφού είναι γνωστόν ότι αυτοί οι αιμοσταγείς αποτελούν την ιθύνουσα τάξη της χώρας που πίνει το αίμα εκατοντάδων χιλιάδων εργατών με το μπουρί της σόμπας.
Η εποποιία της επανάστασης συνεχίστηκε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί κάποιοι γενναίοι του Βορρά επιτέθησαν ανενόχλητοι σε 13 καταστήματα, με τους φασίστες μεγαλοαστούς ιδιοκτήτες τους να είναι σε απόγνωση για τις καταστροφές, έξι μέρες πριν τα Χριστούγεννα.
Και όλα αυτά θα ήταν περιθωριακά αν δεν έπαιρνε θέση ο ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν μιλούσε γι' αυτά ο Τσίπρας στη Βουλή, αν δεν εξέδιδε πύρινες ανακοινώσεις ο Ραγκούσης, αν δεν μιλούσαν για αστυνομικό κράτος και αστυνομοκρατία τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παίρνοντας αμπάριζα τα ράδια και τα κανάλια.
Βέβαια δεν είναι όλοι τόσο άσχετοι να μη γνωρίζουν ότι αστυνομικό κράτος και η αστυνομοκρατία δεν υπάρχουν όταν τύχει και συμβεί παρέκβαση στη συμπεριφορά κάποιων αστυνομικών οργάνων - αν υπήρξε. Ξέρουν ότι η αστυνομοκρατία αναφέρεται στο πολίτευμα εκείνο κατά το οποίο η αστυνομία χρησιμοποιεί τους κρατικούς μηχανισμούς εναντίον των πολιτικών της αντιπάλων, στερώντας τους την ελευθερία έκφρασης, διώκοντάς τους λόγω των απόψεών τους, και φυλακίζοντάς τους γι' αυτές. Στέρησε κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ, τους αλληλέγγυους ή τους αντιεξουσιαστές την ελευθερία έκφρασης; Την καταπάτηση ξένης περιουσίας προσπαθεί να τους «στερήσει».
Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει οπαδούς. Έχει ιδεολογικούς υπηκόους που στρατεύονται άκριτα σε ό,τι λέει. Παράλληλα εκπέμπει τη φαντασίωση της εναλλακτικότητας (μαζί με το τρίτο μνημόνιο και τις συνομιλίες με τον «διαβολικό» Τραμπ). Τοποθετεί στο κέντρο της σύγκρουσης με την κυβέρνηση (και εξευτελίζοντας) μια εναλλακτική μορφή δράσης, η οποία στο εξωτερικό ξεκίνησε από την ανάγκη των απόκληρων, των άστεγων, αυτών που πετά στο πεζοδρόμιο ο καπιταλισμός, να βρουν στέγη. Αλλά εδώ εξελίχτηκε σε στέγαση μεταναστών -συχνά με το αζημίωτο- και σε θύλακες μετωπικής σύγκρουσης με το κράτος.
