Στα όρια της οικονομικής ασφυξίας βρίσκεται πλέον η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης. Με εντολή του ίδιου του πρωθυπουργού έχει ζητηθεί να διασφαλισθεί πάση θυσία η βιωσιμότητα της επιχείρισης και να μην σκάσει η εταιρία επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ γιατί το πολιτικό κόστος θα είναι πολύ μεγάλο και οι κοινωνικές αντιδράσεις ανεξέλεγκτες για ευαίσθητες περιοχές της χώρας όπως είναι η Σέρρες, η Ορεστιάδα και το Πλατύ Ημαθίας.
Η κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από δραματική για την ιστορική εταιρεία. Πλέον οι αποφάσεις λαμβάνονται σε πολιτικό επίπεδο και ορισμένοι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα συνδέουν τον βίο της εταιρείας με την ημερομηνία ανακοίνωσης των εκλογών αν κα εφόσον γίνουν πρόωρες, γιατί διαφορετικά η εταιρία πολύ δύσκολα θα αντέξει τους επόμενους μήνες. Πρόσφατα η ΕΒΖ έλαβε δάνειο 7,2 εκατ. ευρώ από τη Συνεταιριστική Τράπεζα Σερρών για να πληρωθούν οι οφειλές στους αγρότες από την περυσινή σοδειά τεύτλων που προσκόμισαν στην εταιρεία. Η τράπεζα για να δώσει το δάνειο απαίτησε και έλαβε ως ενέχυρο τα έσοδα από την πώληση 22.000 τόνων ζάχαρης που βρίσκονται στις αποθήκες της εταιρείας.
Σήμερα οι τιμές της ζάχαρης κυμαίνονται γύρω στα 350 εκατ. ευρώ ο τόνος. Η εταιρεία ευελπιστεί να πετύχει τιμές κοντά στα 400 ευρώ, αν και η συσκευασία του ενός κιλού που θα πωληθεί η ζάχαρη έχει επιπλέον κόστος 30 ευρώ ο τόνος. Έστω και με 400 ευρώ καθαρά, το έσοδο θα φτάσει στα 8.800.000 ευρώ. Θα αποπληρωθεί το δάνειο και θα μείνουν και 1,6 εκατ. ευρώ. Η είδηση όμως είναι ότι στις αποθήκες της εταιρείας στο Πλατύ Ημαθίας δεν υπάρχει άλλη ζάχαρη. Υπάρχουν 8.000 τόνοι στο εργοστάσιο της Ορεστιάδας, αλλά είναι και αυτοί ενεχυριασμένοι στην Τράπεζα Πειραιώς. Έτσι, προκύπτει ότι με τα 1,6 εκατ. ευρώ - που θα περισσέψουν στην καλύτερη περίπτωση από την πώληση των 22.000 τόνων - η εταιρεία θα πρέπει να καταβάλει μισθούς, να πληρώσει Εφορία, φυσικό αέριο και άλλα λειτουργικά έξοδα έως τον επόμενο Δεκέμβριο. H εταιρεία δεν είναι χρηματοδοτήσιμη, αφού έχει ληξιπρόθεσμα δάνεια 165 εκατ. ευρώ προς την Τράπεζα Πειραιώς.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χρειάστηκε να αλλάξει μέχρι σήμερα τέσσερις διοικήσεις, γιατί τα κομματικά στελέχη που είχαν διοριστεί δεν μπορούσαν να «υπηρετήσουν» το πρόγραμμα και η εταιρεία, αντί να βγάζει από πάνω της βαρίδια, φορτωνόταν και άλλα. Ο ορκωτός ελεγκτής δήλωσε αδυναμία έκφρασης συμπεράσματος για τις ετήσιες λογιστικές καταστάσεις 2016-2017. Η μητρική εταιρεία λειτουργεί με υψηλό κόστος διοίκησης και διάθεσης, που οφείλεται κυρίως στις υψηλές ανελαστικές δαπάνες μισθοδοσίας προσωπικού. Ο μέσος μισθός των εργαζομένων είναι 2.300 ευρώ και για τους εργαζομένους στη μονάδα της Ορεστιάδας, που υπολειτουργεί, αυξάνεται στις 3.000 ευρώ επειδή λαμβάνουν και το επίδομα παραμεθορίου. Η σπατάλη αγγίζει και τις διοικήσεις.
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της χρήσης 2016-2017, οι αμοιβές του Δ.Σ. και των διευθυντικών στελεχών έφθασαν στο τέλος του 2017 σε 163.000 ευρώ έναντι 91.000 ευρώ στην περασμένη χρήση.
