Τους λόγους για τους οποίους είναι απαραίτητη η επιλογή ενός προληπτικού προγράμματος στήριξης μετά τον Αύγουστο του 2018 εξηγεί ο Στέφανος Μάνος σε ανάρτησή του στο facebook με αφορμή τις δηλώσεις του εκπροσώπου του Ελληνικού Δημοσίου στη συνέλευση της ΤτΕ.
Αναλυτικά η ανακοίνωσή του κ. Μάνου:
Ο εκπρόσωπος του Ελληνικού Δημοσίου στη συνέλευση της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Κουτεντάκης, δήλωσε την αντίθεση της κυβέρνησης στο "προληπτικό πρόγραμμα στήριξης" που υποστηρίζει ο διοικητής της ΤτΕ κ. Στουρνάρας.
Είπε ο κ. Κουτεντάκης: "Εν όψει της εξόδου της Ελλάδας από το πρόγραμμα, η στρατηγική στόχευση όλων των καλοπροαίρετων πλευρών είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην Ελληνική οικονομία και η διαμόρφωση θετικών προσδοκιών ώστε να εξασφαλιστεί η ομαλή μετάβαση. Τόσο η ελληνική κυβέρνηση, όσο και οι θεσμοί έχουν συμφωνήσει σε επίπεδο Eurogroup ότι η διαδικασία εξόδου θα υποστηριχθεί από τη συσσώρευση ταμειακών διαθεσίμων (cash buffer), μια πρακτική που εφαρμόστηκε με επιτυχία και σε άλλες χώρες κατά την έξοδό τους από παρόμοια προγράμματα."
Δυστυχώς ούτε ο κ. Κουτεντάκης, ούτε ο κ. Στουρνάρας εξηγούν πλήρως τους συλλογισμούς τους.
Η κυβέρνηση προτίθεται να συσσωρεύσει ένα "βουνό" ταμειακά διαθέσιμα περί τα 20 δις που θα κάθονται έτοιμα για κάθε ενδεχόμενο. Η Ελλάδα θα δανειστεί από τις αγορές περί τα 10 δισ. που θα συμπληρώσουν τα περίπου 10 δις που θα περισσέψουν από το τρίτο πρόγραμμα. Με τα δισ. του "βουνού" θα αυξηθεί το δημόσιο χρέος και θα επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός (δηλαδή ο φορολογούμενος) με τόκους ύψους 350 εκ. Ευρώ ετησίως. Έτσι έκανε και η Πορτογαλία μετά την έξοδό της από τα μνημόνια. Ναι, αλλά με το μισό περίπου επιτόκιο από εκείνο που πληρώνει η Ελλάδα.
Η πρόταση του κ. Στουρνάρα είναι συντηρητική. Ναι, να συσσωρεύσουμε ταμειακά διαθέσιμα, αλλά λελογισμένα. Δέκα δισεκατομμύρια από τα υπόλοιπα του τρίτου προγράμματος (όπως λέει η κυβέρνηση) και για τα υπόλοιπα δέκα να συνάψουμε ένα προληπτικό πρόγραμμα στήριξης που θα κοστίζει 1% και θα συνοδεύεται από διαφόρους όρους. Το πρόγραμμα θα έχει διάρκεια ενός έτους και θα μπορεί να παραταθεί μόνο για άλλο ένα χρόνο.
Το 2019 είναι έτος πολιτικά φορτισμένο και φορτωμένο με δυσάρεστες ψηφισμένες υποχρεώσεις (περικοπές συντάξεων, αφορολόγητο). Είναι έτος με αυξημένες υποχρεώσεις αποπληρωμής δανείων. Ο κίνδυνος αιφνίδιων εξοπλιστικών αναγκών είναι ορατός. Με αυτά τα δεδομένα η επιλογή του προληπτικού προγράμματος στήριξης φαίνεται να είναι η ενδεδειγμένη. Αντιθέτως η εμμονή στην άρνηση του για αμφιβόλου αξίας επικοινωνιακούς λόγους φαίνεται ακραίως τυχοδιωκτική.
