Η Επιτροπή Ανταγωνισμού αναμένεται να δημοσιοποιήσει και επισήμως, στις αμέσως επόμενες ημέρες, την γνωστή από τον Μάρτιο απόφαση για τις παραβάσεις ανταγωνισμού στον κατασκευαστικό κλάδο. Όμως, το πόρισμα αυτό κατά τρόπο πρωτοφανή θα είναι μισό. Η απόφαση θα περιλαμβάνει μόνο τα τεράστια πρόστιμα (82 εκ. ευρώ) που αφορούν τις Ελληνικές εταιρείες που υπό την απειλή ακόμα πιο εξοντωτικών προστίμων, που θα τις οδηγούσαν σε λουκέτο – ξαφνικό θάνατο, επέλεξαν τη διαδικασία του συμβιβασμού. Το σκανδαλώδες στην υπόθεση είναι ότι η Επιτροπή διαχωρίζει την ανακοίνωση αυτή, από την ανακοίνωση της έκβασης της ίδιας ακριβώς υπόθεσης για τις ξένες πολυεθνικές του κατασκευαστικού τομέα.
Παρά το γεγονός ότι στην αρχική εισήγηση της ΕΑ που δημοσιοποιήθηκε επισήμως το 2016 περιλαμβάνονταν πέραν των ελληνικών εταιρειών, σχεδόν όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές κατασκευαστικές πολυεθνικές εταιρείες. Και το κάνει αυτό λίγες μέρες λίγο πριν από την υποβολή των υποψηφιοτήτων για τη γραμμή 4 του Μετρό. Αν και γνωρίζει πολύ καλά ότι η ανακοίνωση των σχετικών αποφάσεων σε «δύο δόσεις», νοθεύει τον ανταγωνισμό στον κατασκευαστικό κλάδο υπέρ των ξένων πολυεθνικών προσφέροντας τους ένα πολύ σοβαρό και απολύτως αθέμιτο πλεονέκτημα εις βάρος των Ελληνικών εταιρειών.
Η Επιτροπή Ανταγωνισμού είχε ήδη από το 2013 επιδείξει σκανδαλωδώς ευνοϊκή μεταχείριση στις ξένες πολυεθνικές αφού δεν τις περιέλαβε στις αιφνιδιαστικές επιδρομές που αυτεπαγγέλτως έκανε στα γραφεία των ελληνικών εταιρειών. Τους είχε έτσι δώσει τη δυνατότητα να συγκαλύψουν τα στοιχεία που τυχόν θα αποδείκνυαν την εμπλοκή τους, η οποία παρά ταύτα προέκυψε στην πορεία, όταν η έρευνα προχώρησε στην επόμενη φάση και άρχισαν οι μαρτυρικές καταθέσεις.
Από τις πληροφορίες για το υλικό της υπόθεσης προκύπτει ότι όλες σχεδόν οι μεγάλες ευρωπαϊκές πολυεθνικές τεχνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα (π.χ. η ισπανική FCC, η γαλλική Vinci, οι γερμανικές Hochtief και (βέβαια) Siemens κ.ά) έχουν βρεθεί εμπλεκόμενες στο συγκεκριμένο καρτέλ.
Κι όμως η Επιτροπή Ανταγωνισμού δεν τις περιέλαβε στην αρχική έρευνα, παρά το γεγονός ότι γνώριζε πολύ καλά ότι μεγάλες ξένες πολυεθνικές έχουν πρωταγωνιστήσει στην Ευρώπη (Γαλλία, Ισπανία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, Πολωνία κ.λπ.) σε πλήθος καρτέλ στο χώρο των κατασκευών και όχι μόνο, ενώ η κάθε μια χωριστά είναι τόσο μεγάλη ώστε να ισοδυναμεί με όλες τις ελληνικές μαζί.
Το περισσότερο εξοργιστικό στην υπόθεση είναι ότι η μη ταυτόχρονη ανακοίνωση γίνεται εις βάρος των ελληνικών εταιρειών που αποφάσισαν να συνεργαστούν με την Επιτροπή Ανταγωνισμού και προς όφελος των πολυεθνικών που αρνήθηκαν να συνεργαστούν και προχώρησαν σε αντιδικία. Δηλαδή κατά παράβαση κάθε λογικής των αρχών ανταγωνισμού που παντού στον κόσμο φροντίζουν να μεταχειρίζονται ευνοϊκότερα τις επιχειρήσεις που συνεργάζονται με τις αρχές και οι οποίες όχι μόνο πληρώνουν άμεσα τα σχετικά πρόστιμα αλλά και δεν ταλαιπωρούν το δημόσιο και τη δικαιοσύνη με μακροχρόνιες αντιδικίες.
Εδώ αντίθετα όσοι συνεργάστηκαν με τις αρχές αντί να αντιμετωπιστούν ευνοϊκά τιμωρούνται διπλά μέσω της νόθευσης του ανταγωνισμού υπέρ αυτών που αρνούνται κάθε συνεργασία!
Κ. Μαριόλης
