Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ενδέχεται να καθυστερήσει την τελική μείωση των επιτοκίων έως τον Δεκέμβριο, χωρίς αυτό να ερμηνευτεί από τις αγορές ως το τέλος του κύκλου νομισματικής χαλάρωσης, σύμφωνα με έρευνα του Bloomberg σε οικονομολόγους.
Η πλειονότητα των αναλυτών αναμένει ακόμη μια τελευταία μείωση του επιτοκίου καταθέσεων τον Σεπτέμβριο, στο 1,75%, μετά από παύση στη συνεδρίαση του Ιουλίου. Παράλληλα, οι μισοί εκτιμούν ότι η ΕΚΤ θα έχει περιθώριο τριών συνεδριάσεων μέχρι να σχηματιστεί η εντύπωση ότι το κόστος δανεισμού έχει αγγίξει το κατώτατο όριο, κάτι που οφείλεται κυρίως στην εμπορική αβεβαιότητα.
Η παύση των μειώσεων τον Ιούλιο έχει ήδη προαναγγελθεί από αξιωματούχους όπως η Κριστίν Λαγκάρντ. Ωστόσο, μετά το καλοκαίρι, οι απόψεις διίστανται. Ενώ η Ιζαμπέλ Σνάμπελ θεωρεί απίθανη μια νέα μείωση, άλλοι, όπως οι Όλι Ρεν και Φρανσουά Βιλερουά ντε Γκαλό, ανησυχούν ότι ο πληθωρισμός μπορεί να πέσει κάτω από τον στόχο του 2%, ειδικά αν συνεχιστεί η ενίσχυση του ευρώ έναντι του δολαρίου.
Σύμφωνα με την έρευνα, περίπου το 25% των συμμετεχόντων θεωρεί ότι η ΕΚΤ έχει ήδη ολοκληρώσει τις μειώσεις, ενώ σχεδόν οι μισοί «βλέπουν» μία ακόμη μείωση τον Σεπτέμβριο και το 21% τον Δεκέμβριο. Αντίθετα, μια μικρή μειοψηφία προβλέπει αύξηση επιτοκίων, με κάποιους να εκτιμούν ότι αυτό μπορεί να συμβεί ακόμα και πριν από το τέλος του 2026.
Η πορεία των επιτοκίων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εμπορικές σχέσεις ΕΕ-ΗΠΑ. Παρότι οι Βρυξέλλες έχουν πλησιάσει σε συμφωνία, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έχει απειλήσει με επιβολή δασμών ύψους 30%. Η εξέλιξη αυτών των συνομιλιών εκτιμάται ως κρίσιμη, καθώς μπορεί να ανατρέψει τη σημερινή ισορροπία μεταξύ εγχώριας οικονομικής σταθερότητας και εξωτερικής ζήτησης.
Οι αναλυτές εμφανίζονται διχασμένοι ως προς την κατεύθυνση του πληθωρισμού. Ορισμένοι βλέπουν μεγαλύτερους καθοδικούς κινδύνους βραχυπρόθεσμα και ανοδικούς μεσοπρόθεσμα, ενώ η ενίσχυση του ευρώ - που έχει αυξηθεί σχεδόν 12% φέτος - ασκεί αποπληθωριστικές πιέσεις.
Παράλληλα, εντοπίζονται ανοδικοί κίνδυνοι, κυρίως λόγω της αύξησης των δημόσιων δαπανών, που ενδέχεται να διατηρήσουν τον δομικό πληθωρισμό άνω του στόχου της ΕΚΤ τα επόμενα χρόνια.
