Του Βασίλη Γεώργα
Στο παράλληλο σύμπαν της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν κατοικούν ένας και δύο. Τα «ορφανά» του Γιάνη Βαρουφάκη που εξακολουθούν ίσως με μεγαλύτερο ζήλο να ονειρεύονται μια διαφορετική Ελλάδα μακριά από τα δυτικά καπιταλιστικά πρότυπα και τον «ζουρλομανδύα» του ευρώ, είναι πολλά περισσότερα.
Χθες αποκαλύφθηκε ότι είναι θιασώτης των «κουπονιών» ο οικολόγος αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γιάννης Τσιρώνης. Αύριο πιθανόν θα είναι κάποιος άλλος. Ο κίνδυνος είναι να βλέπουμε αυτό το πλήθος να μεγαλώνει και να στοιχίζεται πίσω από την ανάγκη τους να δικαιολογούν τα μνημόνια που ψηφίζουν και την αδυναμία να χτίσουν πάνω στο αφήγημα της ανάπτυξης.
Δεν είναι δύσκολο κάθε μέρα να ξεφυτρώνει κι από ένα νέο φασούλι από μια κυβέρνηση που συστηματικά σπέρνει τον σπόρο της αμφισβήτησης απέναντι σε κάθε τι που οι ιθύνοντες νόες της δεν θεωρούν φυσιολογικό ή πιστεύουν πως είναι αταίριαστο με τα ιδεολογικά τους πρότυπα.
Κέρδισαν τις εκλογές με σημαία το «παράλληλο πρόγραμμα», ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έχει εμβαθύνει όσο κανείς άλλος στο «παράλληλο τραπεζικό σύστημα», το υπουργικό συμβούλιο εκθείαζε το «παράλληλο σύστημα πληρωμών» του Γ. Βαρουφάκη, ο πρωθυπουργός έχει τοποθετήσει στη θέση του υπουργού Ανάπτυξης τον άνθρωπο που εισηγήθηκε ως πρόεδρος του ινστιτούτου Levy τη χρήση του «παράλληλου νομίσματος- Geuro» στην Ελλάδα, ενώ εκείνος με τη σειρά του ανέθεσε σε μια επιτροπή αποτελούμενη από «αμφισβητίες» του ευρώ και φιλοδραχμιστές την εκπόνηση Αναπτυξιακού Σχεδίου της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες. Υπάρχουν επίσης εν ενεργεία υπουργοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ που συμμετείχαν στην προσπάθεια «παράλληλων χρηματοδοτήσεων» από χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν και σήμερα μάχονται για την εκταμίευση δανείων από άλλες «παράλληλες πηγές» όπως είναι η Παγκόσμια Τράπεζα και η αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS.
Δεν είναι κατ' ανάγκη κακό να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να έχει τις ιδέες του. Αλλά πρέπει να μας πουν αν αυτό το συνονθύλευμα προτάσεων που πηγαινοέρχονται στο τραπέζι, εξακολουθεί μέχρι σήμερα να συγκροτεί κάποιο «παράλληλο κυβερνητικό σχέδιο» το οποίο τελεί εν υπνώσει.
Η εμμονή αμφισβήτησης των θεσμών με πρώτη τη Δικαιοσύνη που συστηματικά απαξιώνεται από κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, την Παιδεία, τις ανεξάρτητες αρχές και το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο έναντι του οποίου προβάλλεται η εναλλακτική των «Σοβιέτ» και της Βενεζουέλας, χτυπούν καμπανάκια.
Η κυβέρνηση οφείλει μια απάντηση στους πολίτες και τις επιχειρήσεις όχι μόνο για το πρόσφατο παρελθόν που την τραβά σαν μαγνήτης, αλλά κυρίως για το μέλλον. Οι δυσκολίες που υπάρχουν μπροστά μας μέχρι την οριστική έξοδο από τα μνημόνια, δημιουργούν γόνιμο έδαφος ώστε το ζιζάνιο της αμφισβήτησης για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας κάποια στιγμή να επανέλθει.
Αν υπάρχει ένας λόγος για να έρθει το θέμα Βαρουφάκη στη Βουλή δεν είναι το χθες, αλλά το αύριο. Η κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να εξηγήσει προς ποια κατεύθυνση θέλει να οδηγήσει τα πράγματα στα επόμενα δύο χρόνια που θεωρητικά της απομένουν στο τιμόνι της χώρας.
