«Όχι» για τρίτη φορά είπε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Βόλου στον Δημήτρη Κουφοντίνα και στο αίτημά του για τη χορήγηση της 7ης κατά σειρά άδειας. Στο βούλευμά τους οι δικαστές αναφέρουν ότι υπάρχει «σοβαρός κίνδυνος, κατά τη διάρκεια της άδειάς του, ο κρατούμενος να τελέσει και νέες αξιόποινες πράξεις».
Όπως επισημαίνεται στο βούλευμα σε βάρος του Δημήτρη Κουφοντίνα έχει ασκηθεί σε βάρος του «η από 4-6-2019 ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για την αξιόποινη πράξη της απλής συνέργειας σε στάση κρατουμένων, κατά συρροή και συναυτουργία, πράξη τελεσθείσα την 24-2-2018, ήτοι σε χρόνο προγενέστερο της από 30-4-2019 κατάθεσης της αίτησής του για χορήγηση τακτικής άδειας απουσίας, και εντός του Καταστήματος Κράτησης …όπου κρατείτο».
Και συνεχίζει το βούλευμα: «στο πρόσωπο του κρατουμένου-κατάδικου δεν συντρέχει η αρνητική τυπική προϋπόθεση της μη εκκρεμούσας σε βάρος του ποινικής διαδικασίας για αξιόποινη πράξη σε βαθμό κακουργήματος, και καθώς δεν πληροί την ως άνω τυπική προϋπόθεση που τάσσει ο νόμος σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 55 §1 αρ.2 του Ν. 2776/1999 «Σωφρονιστικού Κώδικα» για τη χορήγηση τακτικής άδειας απουσίας, γενομένης δεκτής της υπό κρίση προσφυγής μας, η από 30-4-2019 αιτηθείσα από τον κρατούμενο κατάδικο τακτική άδεια απουσίας πρέπει να απορριφθεί για τυπικούς λόγους, και να ακυρωθεί η με αριθμό 31/2-5-2019 απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου-Αδειών του Ε.Α.Κ.Κ.Ν. … Μαγνησίας, με την οποία χορηγήθηκε, κατά πλειοψηφία, τακτική άδεια απουσίας από τον αιτηθέντα αυτή κρατούμενο στο ως άνω Κατάστημα Κράτησης».
Παράλληλα, σημειώνεται στο βούλευμα:
«Εκ των ανωτέρω, λοιπόν, εδράζεται βεβαία η πεποίθησή μας για τη σοβαρότητα των ενδείξεων τέλεσης από μέρους του κρατουμένου Δημήτρη Κουφοντίνα, της ως άνω περιγραφόμενης αξιόποινης πράξης της «διέγερσης σε διάπραξη κακουργήματος ή πλημμελήματος» όπως αυτή τυποποιείται ως έγκλημα με τις διατάξεις του άρθρου 184, τόσο κατά τον προγενέστερο Ποινικό Κώδικα, όσο και κατά τον Νέο Ποινικό Κώδικα, πράξη την οποία με τις επανειλημμένες δημόσιες δηλώσεις-προσκλήσεις του τελεί κατ'' εξακολούθηση, όντας ήδη κρατούμενος, προκειμένου να επιτύχει τη χορήγηση τακτικής άδειας στο πρόσωπό του. Επίσης, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, βεβαία είναι και η πεποίθηση μας ότι ο κρατούμενος διατηρεί ιδιαίτερα στενούς δεσμούς εκτός του σωφρονιστικού καταστήματος όπου εκτίει την ποινή του, με οργανώσεις, ομάδες και συλλογικότητες του αναρχικού - αντιεξουσιαστικού χώρου (όπως άλλωστε και οι ίδιες αυτοπροσδιορίζονται), οι οποίες κινούνται εκτός των ορίων της νομιμότητας, δεδομένου ότι, άλλως, αυτές δεν θα παρείχαν τόσο αυξημένης έντασης υποστήριξη στο πρόσωπό του εκδηλούμενη με έκνομες συμπεριφορές (δια τελέσεως αξιόποινων πράξεων) και όχι με νόμιμες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, και ότι ο ίδιος ο κρατούμενος δεν θα έσπευδε να τους «ευχαριστήσει για τη συμπαράστασή τους στο πρόσωπό του» αποκαλώντας τους «συντρόφους και συντρόφισσες» στην από 10-5-2019 επιστολή που απέστειλε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όντας νοσηλευόμενος στο Γ.Ν.Βόλου».
Και καταλήγει το βούλευμα :
«Εξ όλων των προαναφερομένων, συνάγεται μετά βεβαιότητας ότι στο πρόσωπο του αιτουμένου τη χορήγηση τακτικής άδειας κρατουμένου ………………του ………….δεν συντρέχουν οι ουσιαστικές προϋποθέσεις του άρθρου 55 §1 αρ. 3 και 4 του Ν.2776/1999 «Σωφρονιστικού Κώδικα» για τη χορήγηση τακτικής άδειας, και συγκεκριμένα, το παρόν Συμβούλιο κρίνει (στο στάδιο προβλεψιμότητας όπου βρίσκεται) ότι βασίμως εκτιμάται ότι υπάρχει: α) σοβαρός κίνδυνος, κατά τη διάρκεια της άδειάς του, ο κρατούμενος να τελέσει και νέες αξιόποινες πράξεις, και να σχεδιάσει και να καθοδηγήσει τις ως άνω αναφερόμενες οργανώσεις, ομάδες και συλλογικότητες του αναρχικού - αντιεξουσιαστικού χώρου, με τις οποίες ο ίδιος δηλώνει «αλληλέγγυος» και εξακολουθεί ακόμη και μέσα από τη φυλακή να διατηρεί ισχυρούς δεσμούς, στην τέλεση και νέων αξιόποινων πράξεων βίας σε βάρος προσώπων και πραγμάτων, λαμβάνοντας υπόψη ότι όντας ήδη κρατούμενος δεν διστάζει επανειλημμένως να διεγείρει τους «αλληλέγγυους συντρόφους» του, όπως ο ίδιος τους αποκαλεί, στην τέλεση (τουλάχιστον) πλημμελημάτων που ενέχουν πράξεις βίας (ή και απειλής βίας) κατά προσώπων και πραγμάτων, εκθέτοντας κατ'' αυτόν τον τρόπο σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη, προκειμένου να επιτύχει το σκοπό του, και δη τη χορήγηση άδειας από το κατάστημα κράτησης όπου κρατείται, β) βάσιμη προσδοκία ότι τοιουτοτρόπως ο εν λόγω κρατούμενος θα κάνει κακή χρήση της άδειάς του και γ) η λήψη μέτρων για τη σταδιακή επάνοδό του σε καθεστώς πλήρους ελευθερίας, με την παροχή αδειών, ουδεμία ωφέλεια μπορεί να έχει για την προσωπικότητά του».
