H Τουρκία προσπαθεί να σπάσει το μεσογειακό μέτωπο που έχει διαμορφωθεί ανάμεσα σε Ελλάδα - Γαλλία - Κύπρο, και με τη συμμετοχή και άλλων κρατών, εκτός ΕΕ, όπως η Αίγυπτος, το Ισραήλ και ως ένα βαθμό την Ιορδανία. Επιχειρεί να σπάσει αυτό το μέτωπο με δύο χώρες, την Ισπανία και την Ιταλία, με τις οποίες διατηρεί παραδοσιακά καλές σχέσεις.
Την Ισπανία, με την οποία η Τουρκία διατηρεί στενή αμυντική συνεργασία με αιχμή την ανάπτυξη και κατασκευή ενός ελικοπτεροφόρου ή μίνι αεροπλανοφόρου, στα πρότυπα του ισπανικού αντίστοιχου πλοίου «Χουάν Κάρλος», συνεργασία, την οποία ο Ερντογάν επιχειρεί να διευρύνει με υποβρύχια και άλλα αμυντικά συμβόλαια.
Και την Ιταλία με την οποία τη δένουν τόσο αμυντικά συμβόλαια, όσο και η Λιβύη, δεδομένου ότι εκεί έχει μεγάλα συμφέροντα, τόσο ενεργειακά, όσο και με το προσφυγικό - μεταναστευτικό και ενδιαφέρεται σφόδρα για τις εκεί εξελίξεις. Στη βορειοαφρικανική χώρα, η Τουρκία σώζοντας τη κυβέρνηση Αλ Σάρατζ κατάφερε να εδραιωθεί και το «πουλά» αυτό στη Ρώμη, παρ' ότι η τελευταία γνωρίζει ότι η Άγκυρα παίζει παιχνίδι αποκλειστικά υπέρ των τουρκικών συμφερόντων. Παρ' όλα αυτά, οι δύο χώρες έχουν βρει ένα modus operandi στην Λιβύη.
Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Το ένα είναι η Τουρκία να θέλει να διευρύνει αυτό το μέτωπο και να προσθέσει στην εξίσωση και την Ισπανία. Μια μεσογειακή χώρα που ναι μεν βρίσκεται μακριά από τις εξελίξεις, ωστόσο διατηρεί μεγάλο άνοιγμα στον τουρκικό τραπεζικό τομέα, που σημαίνει ότι την ενδιαφέρει πολύ να μην καταρρεύσει η τουρκική οικονομία. Διόλου τυχαία είχε ταχθεί παλαιότερα κατά των κυρώσεων σε βάρος της Άγκυρας, καθώς αυτές θα άγγιζαν τις ισπανικές τράπεζες.
Το δεύτερο που μπορεί να συμβαίνει είναι ότι διαπιστώνοντας ο Ερντογάν ότι η Ιταλία, λόγω Ντράγκι, ο οποίος βρίσκεται κοντά στον Μακρόν και κατ' επέκταση στον Μητσοτάκη, δεν είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να διευκολύνει την Τουρκία να διασπά το ευρωμεσογειακό μέτωπο, επιλέγει μια πιο στενή συμμαχία με την Ισπανία, την 4η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, προκειμένου να διασφαλίσει ότι το ευρωμεσογειακό μέτωπο δεν θα είναι αρραγές. Το ερώτημα είναι κατά πόσο η Τουρκία έχει τη δυνατότητα να αποπληρώσει αυτά τα αμυντικά συμβόλαια, καθώς σήμερα με τόσο μεγάλη υποτίμηση της τουρκικής λίρας, δεν την έχει. Υπό τις παρούσες συνθήκες της τουρκικής οικονομίας κάτι τέτοιο φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο.
Το ερώτημα επομένως είναι κατά πόσο η Ισπανία γνωρίζει ότι η Τουρκία δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει τις συμφωνίες, τις οποίες συνάπτει μαζί της. Γιατί η Μαδρίτη δέχεται να παίξει αυτό το παιχνίδι; Προφανώς, γιατί ο βαθμός έκθεσης των ισπανικών τραπεζών στην Τουρκία είναι πολύ μεγάλος. Τυχαίο δεν είναι ότι η BBVA, η δεύτερη μεγαλύτερη ισπανική τράπεζα, εξαγόρασε πρόσφατα την τουρκική τράπεζα Garanti, γεγονός που δείχνει πως η σχέση των δύο πλευρών επεκτείνεται ολοένα και περισσότερο στο χρηματοοικονομικό επίπεδο. Η στήριξη από την ισπανική τράπεζα και ο πολλαπλασιασμός της έκθεσης του τραπεζικού συστήματος της χώρας στην τουρκική οικονομία αποτελεί μία πολύ σημαντική κίνηση σε μία στιγμή που συνεχίζεται η ραγδαία πτωτική πορεία της τουρκικής λίρας.
Ίσως η Ισπανία να εκτιμά ότι υπάρχει μια ευκαιρία να ενισχύσει ακόμη περισσότερο το αποτύπωμά της στην Τουρκία, εκτιμώντας ότι στη μετά Ερντογάν εποχή, η κατάσταση θα εξομαλυνθεί. Θεωρούν επομένως ότι οι τωρινές τους κινήσεις θα αποδώσουν καρπούς στο μέλλον.
