Επιστροφή στην αντιμνημονιακή εξαλλοσύνη;

Επιστροφή στην αντιμνημονιακή εξαλλοσύνη;

Εκείνος ο αρχαίος «σκοτεινό φιλόσοφος» είχε πει ότι δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι δυο φορές, αφού βρέχεσαι από διαφορετικά νερά. Αλλά αυτά είναι πολύ κλασικά για το κόμμα του Αλέξη, που χθες οι νομαρχιακές οργανώσεις του Αθήνας και Πειραιά, συνάμα με τη Νεολαία του, οργάνωσαν παράταση διαμαρτυρίας στην ισραηλινή Πρεσβεία, σε διαμαρτυρία για την εξαγγελία της προσάρτησης κατεχομένων.

Λίγες ημέρες δηλαδή μετά την συνάντηση του Νίκου Παππά με τον Πρέσβη του Ισραήλ στον απόηχο της πολύκροτης συνομιλίας του με τον Σάμπυ Μιωνή, που έγινε με παρότρυνση του «Μπίμπι» Νετανιάχου, λίγο μετά την καταγγελία Νίκου Φίλη, ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε σε προνομιακό της συνομιλητή το κράτος του Ισραήλ, λίγο μετά από τα κομπορρήμονα δημοσιεύματα ότι ο «East Med» είναι κυρίως έργο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα ξαναφορά την «κεφίγια», την παλαιστινιακή μαντήλα (40 χρόνια μετά από το ΠΑΣΟΚ των 70ς και 80ς).

Την ίδια στιγμή δεν κρύβει… το μαράζι. Για τη χθεσινή παρουσία Μητσοτάκη στο Ελληνικό, στα πρόχειρα «εγκαίνια» έναρξης των εργασιών, ο ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε μια πρωτοφανή ανακοίνωση με την οποία μας γνωστοποιεί ότι «πέντε κατεδαφίσεις και χιλιάδες ψέματα δεν φέρνουν την ανάπτυξη»! Ο δε Χρήστος Σπίρτζης με άρθρο του στα ΝΕΑ μας ενημερώνει ότι η εκκίνηση του κάθε έργου «δεν είναι οι μπουλντόζες που κατεδαφίζουν, αλλά τα συνεργεία που κτίζουν και ολοκληρώνουν».

Πρωτοποριακή σκέψη! Σε ένα χώρο με 900 κτίσματα, των οποίων η κατεδάφιση αποτελεί προϋπόθεση για να αρχίσει η ανοικοδόμηση, κατά την αξιωματική αντιπολίτευση η κατεδάφιση δεν αποτελεί εκκίνηση των εργασιών! Προφανώς μόνο όταν θα μπει το πηλοφόρι, το μυστρί, που θα έλεγε και ο αρχηγός που έχει κάνει «στο γιαπί»!

Και αυτή η μιζέρια δημοσιοποιείται ως επιχείρημα όταν διεθνή Μέσα κάνουν την έναρξη των εργασιών είδηση, όπως το Reuters που κάνει λόγο για χιλιάδες τουρίστες και επενδυτές στην Ελλάδα, και το ABC για το μεγαλύτερο έργο στη Μεσόγειο.

Είναι άλλο ο προβληματισμός - τον οποίο συμμερίζεται και η στήλη - κατά πόσο θα τελεσφορήσει ένα τόσο τεράστιο και σύνθετο έργο, καθώς η ολοκλήρωσή του είναι μια διαρκής δεκαετής διαδικασία. Είναι άλλο ο θεμιτός προβληματισμός καθώς η ολοκλήρωσή του επηρεάζεται από τους διεθνείς οικονομικούς ανέμους, από τις τουριστικές τάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, και φυσικά από τις ασταθείς γεωπολιτικές αναταράξεις τις ανατολικής Μεσογείου. Και είναι εντελώς άλλο, ένα κόμμα που υπήρξε κυβέρνηση, να ισχυρίζεται ότι οι εργασίες δεν άρχισαν επειδή της ανοικοδόμησης προηγείται η κατεδάφιση!

Φυσικά εκ κορυφής άρξασθε. Ας πούμε, ως υπόθεση εργασίας, ότι θα ισχύσει αυτό που είπε ο Τσίπρας στην Κέρκυρα «Το Φθινόπωρο αν ξανάρθω εδώ ή σε άλλα μεγάλα νησιά μας, στην Ρόδο, στην Κρήτη, δεν θα μιλάμε πια για μέτρα στήριξης της εργασίας ή των επιχειρήσεων, αλλά για οργάνωση συσσιτίων». Μόνο που αυτά δεν τα απέδωσε στην πανδημία αλλά στην ανικανότητα της κυβέρνησης.

Σαφώς έγιναν λάθη, αστοχίες και καθυστερήσεις από την κυβέρνηση. Αλλά όταν η χώρα έχει γίνει διεθνές σημείο αναφοράς για την αντιμετώπιση του ιού, πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί να πείσει, ακόμη και… δίκιο να είχε, πως τα ενδεχόμενα συσσίτια του Φθινόπωρου θα οφείλονται στην κυβέρνηση; Κάποτε είχε ως δικαιολογία το «παλιό σύστημα που χρεοκόπησε η χώρα». Τώρα ποιον θα κατηγορήσει; Τον… Κορονοϊό;

Τον Μητσοτάκη θα πει κάποιος. Μόνο που είναι αναποτελεσματικό. Το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης (τον οποίο «είχε για πρωινό» όπως έλεγαν κατά την παράδοξη οπτική τους κάποιοι βυθισμένοι στα βιβλία), του «ρίχνει» στην πρωθυπουργική καταλληλότητα 20 μονάδες, ένα χρόνο μετά τις εκλογές, δεν πείθει τον Τσίπρα ότι πρέπει να αλλάξει τακτική; Να γίνει ορθολογικός, αποτινάσσοντας την έφεση του στην επιδερμική καταγγελιολογία και την κραυγαλέα εξαλλοσύνη της προκυβερνητικής του εκδοχής;

Εκτός αν δεν μπορεί. Εκτός αν αυτός είναι, και αν αυτό είναι το κόμμα του. Αρχηγός ενός γκρουπούσκουλου που η παραδοξότητα των καιρών και η απρονοησία του θυμωμένου λαού, τον ανέδειξε Πρωθυπουργό.

Αυτή η εριστική πολιτική που δεν εδράζεται σε λογική κριτική, αποβαίνει υπέρ του Μητσοτάκη. Δημιουργεί στην κοινωνία αναχώματα. Η κρίσιμη μάζα που εκλέγει κυβερνήσεις, λειτουργεί αμυντικά. Θα στηρίζει Μητσοτάκη για να μην έρθουν «αυτοί».