Ο Πρωθυπουργός με την ομιλία του δεν ανταποκρίθηκε απλώς στο πρωτόκολλο. Γι’ αυτό θα αρκούσε η απλή παρουσία του. Αντιθέτως, αξιοποίησε τη στιγμή για να στείλει τα δικά του μηνύματα, στοχεύοντας το κοινό που ήταν ευμενές στην πολιτική Σημίτη.

Αναλυτές από κάθε ιδεολογικό χώρο στην Ευρώπη έχουν αποτύχει επανειλημμένα να κατανοήσουν τον Ντόναλντ Τραμπ και το φαινόμενο του Τραμπισμού. Η πιο πρόσφατη απόδειξη αυτής της αδυναμίας είναι οι αντιδράσεις στις προκλητικές δηλώσεις του για τη Γροιλανδία, τον Παναμά και τον Καναδά. Οι δηλώσεις αυτές ερμηνεύονται ως γραφικότητες, απειλές ή ένδειξη ενός απομονωτικού προσανατολισμού. Ωστόσο, όσοι σπεύδουν να απορρίψουν τις απόψεις του Τραμπ ως απλά παραληρηματικές...

Με τη φόρα που έχει πάρει μπορεί να μας πει ότι χρειάζεται και την Κρήτη για λόγους εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Τι θα κάνουν οι εν Ελλάδι οπαδοί του, οι οποίοι σημειωτέον είναι και άγριοι στα εθνικά θέματα; Θα ζητήσουν να προτάξουμε τα στήθη μας αναφωνώντας «μολών λαβέ» ή θα συμφωνήσουν με τον πρόεδρο; Για να το σοβαρέψω: η όλη κατάσταση με τον πρόεδρο τείνει προς τη γελοιότητα. Δεν μπορεί να πάρεις στα σοβαρά έναν άνθρωπο που με τον τσαμπουκά του ζητά την αλλαγή συνόρων. Ακόμα και αν είναι πλανητάρχης.  

Ευτυχώς η συζήτηση για την Προεδρία της Δημοκρατίας έχει μείνει στα πρόσωπα. Αρμοδιότητες δεν συζητώνται. Παραμένουν οι ίδιες, όπως περιγράφονται στα τριάντα άρθρα του Β’ τμήματος του Συντάγματος. Αλλαγές στις «εξουσίες» της Προεδρίας έγιναν από τον Ανδρέα Παπανδρέου, το 1985, σε μια παρασυνταγματική επιδίωξη να εμπεδώσει την πρωθυπουργική παντοκρατορία. Τι πρέπει να έχει ο υποψήφιος για να μας αρέσει; Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Εξαρτάται ποιος μιλά.

Το είπε ο πρόεδρος Πάνος: «Ερχόμαστε»! Δεν μπορώ να σας πω αν ο πρόεδρος Πάνος πιστεύει ότι θα επιστρέψει ως πρωταγωνιστής στα δρώμενα. Ο πρόεδρος Πάνος ήταν βέβαια τραμπικός πριν η Λατινοπούλου βγει από το πολιτικό της αυγό. Από την άλλη, μεταξύ του Πάνου και της Αφροδίτης, τι πιστεύετε, σύντροφοι και συντρόφισσες, ότι θα διαλέξει ο πάνσοφος ελληνικός λαός; Τον παλαιό Πάνο ή την φρέσκια Αφροδίτη; Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, φίλοι και φίλες, έρχονται. Το επαναλαμβάνουμε για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί: Έρχονται…

Ο επικήδειος λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη στη σημερινή εξόδιο ακολουθία, ήταν η επιτομή του πολιτικού πολιτισμού. Χωρίς ακρότητες, χωρίς υπερβολές, χωρίς αχρείαστες ωραιοποιήσεις, ο πρωθυπουργός κάνοντας μια δίκαιη αποτίμηση, αναγνώρισε το έργο ενός σπουδαίου πολιτικού αντιπάλου. Ήταν όμως τελικά ο Κώστας Σημίτης ένας πολιτικός αντίπαλος; Τύποις ναι, στην ουσία όχι. Γιατί αν κοιτάξουμε τη μεγάλη εικόνα, ο Σημίτης συνέχισε το έργο του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Και ο Κυριάκος συνεχίζει αυτό του Σημίτη.

Ένα νέο σύστημα εν δυνάμει εύκολο που θα βοηθήσει πολίτες και γιατρούς στον προγραμματισμό των ραντεβού τους ετοιμάζεται να τεθεί σε λειτουργία από το υπουργείο Υγείας. 

Ένα σύγχρονο έργο μουσικού θέατρου, όπου η μνήμη συνδέει το παρόν με το παρελθόν, αποτελεί το «Ματαρόα στον ορίζοντα», μία συμπαραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής ΕΛΣ με το Εθνικό Θέατρο.

Προτίμησε να αφήσει την Πολιτεία του να καεί, για να σώσει ένα άχρηστο ψάρι. Αυτό είπε χθες ο Τραμπ για τον κυβερνήτη της Καλιφόρνια η οποία καίγεται. Ο κυβερνήτης Γκάβιν Νιούσομ είχε μπλοκάρει ένα σχέδιο που πρόβλεπε τη μεταφορά τεραστίων ποσοτήτων γλυκού νερού από τη βόρεια στη νότια Καλιφόρνια, εκτρέποντας ουσιαστικά τον ποταμό Σακραμέντο από την πανάρχαια κοίτη του και αλλάζοντας ολόκληρο το οικοσύστημα της περιοχής. Ξέχασε να πει ο Τραμπ για τις δικαστικές αποφάσεις εναντίον του φαραωνικού αυτού έργου.

Όλα δείχνουν ότι το 2025 μπορεί να είναι μια κρίσιμη χρονιά, με απρόβλεπτα γεγονότα και πιθανές κρίσεις. Ότι μπορεί να φέρει σημαντικότερες αλλαγές από αυτές του 2024 υπό την επίδραση σειράς παραγόντων. Πριν απ' όλα, το διεθνές περιβάλλον θα τροφοδοτεί προβλήματα και ένα νέο κλίμα, μια νέα περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην κοινωνία.

Η ομιλία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αποτελεί ακόμη ένα επεισόδιο στη διαρκή προσπάθειά του να αναδείξει τη χώρα του ως αυτόνομη γεωπολιτική δύναμη. Με ύφος που ταλαντεύεται μεταξύ ηγέτη και προπαγανδιστή, είπε ότι η Τουρκία είναι ο «φύλακας της ειρήνης».