Στον άτυπο «εθνικό ύμνο» που μας χάρισε ο Σαββόπουλος υπάρχουν κάποια ωραία στιχάκια (τα οποία ελαφρά ανασυντάσσω για τις ανάγκες του παρόντος):
«Τι να φταίει η Βουλή; Τι να φταιν’ οι εκπρόσωποι, έρημοι κι απρόσωποι, αν πονάει η κεφαλή;»
Αναλόγως, το τι μπορεί να «φταίει η Βουλή» εξηγείται από την απίθανη περίπτωση εφαρμογής του 60ού άρθρου του Συντάγματος, το οποίο ορίζει στην πρώτη παράγραφο πως:
«Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση».
Ωραία, αλλά σε μια συγκυρία, όπως αυτή που διαμορφώθηκε τις προάλλες με την κακοκυβέρνηση των ΕΛΤΑ, ποιο από τα δύο αποδίδει καλύτερα τη σημερινή εικόνα του ρόλου των εκπροσώπων του Έθνους;
Και τα δύο, κατά τη γνώμη μου.
Μόνον που, ούτε σε αυτή την περίπτωση, αποφάσισαν για κάτι οι βουλευτές. Της πλειοψηφίας μάλιστα. Άσκησαν απλώς και ξαφνικά, ένα άγραφο «δικαίωμα» αρνησικυρίας, βέτο δηλαδή, σε ένα θέμα για το οποίο υπέθεσαν ότι θα μπορούσε να βλάψει το «συμφέρον» ορισμένων σταυροδοτών τους. Πόσων; Ελαχίστων!
Δεν γνωρίζω, ούτε κάποιος έχει δημοσιεύσει, πόσοι είναι οι συνταξιούχοι που δεν εισπράττουν τη σύνταξη τους στον τραπεζικό τους λογαριασμό, αλλά πρέπει να είναι ελάχιστοι. Άρα, το σχετικό επιχείρημα είναι για πέταμα;
Ότι πάνε στα εναπομείναντα Ταχυδρομεία και για κάποιες άλλες εργασίες είναι σωστό, αλλά οι περισσότερες από αυτές δεν έχουν καμία σχέση με το ορθώς κατοχυρωμένο δικαίωμα της καθολικής υπηρεσίας ταχυδρόμησης. Η οποία, να το πούμε και αυτό, κοστίζει πανάκριβα στους φορολογουμένους (γύρω στα 15 εκατ. ετησίως).
Αλλονών δουλειές έκαναν οι ταχυδρομικοί (μέχρι και εικονίτσες πουλούσαν…) αλλά, για να σοβαρευτούμε, ήσαν από τους τελευταίους που θύμιζαν πως ο πολίτης μπορεί να έχει επαφή με τις κρατικές υπηρεσίες. Η Αστυνομία δεν εμφανίζεται αν δεν γίνει κάτι τραγικό, η εφορία έκλεισε, η τράπεζα έκλεισε, η ΔΕΗ παρέδωσε στον τηλεφωνικό ΔΕΔΔΗΕ, τα ΚΕΠ αραίωσαν, κατάστημα της Κοινότητας δεν υπάρχει λόγω «Καποδίστρια». Μόνον οι εταιρείες τυχερών παιγνίων διατηρούν πυκνό δίκτυο στην επαρχιακή Ελλάδα.
Δεν είναι προφανώς αυτός ο λόγος της βουλευτικής «εξέγερσης». Ο λόγος είναι βαθύτερος, ουσιαστικός, δομικός που θα έλεγαν και οι διανοούμενοι της «αριστεράς». Η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, δεν έκανε τίποτε απολύτως για να δώσει περιεχόμενο δημοκρατικό στην ως άνω διάταξη του Συντάγματος. Λένε ότι ο Τσίπρας δεν αναγνώριζε τους βουλευτές «του» όταν τους πετύχαινε κάπου τυχαία και γι αυτό υπήρχε από δίπλα κάποιος να κάνει τις… συστάσεις. Δεν φαντάζομαι να το έχει συμπεριλάβει αυτό στην αναζήτηση της «Ιθάκης».
Ούτε όμως ο εκ πεποιθήσεως φιλελεύθερος πρόεδρος Κυριάκος Μητσοτάκης, της μεγαλύτερης, εδώ και έξι χρόνια, κοινοβουλευτικής ομάδας φρόντισε να περνούν από το Κοινοβούλιο, τουλάχιστον τα μεγάλα θέματα. Όχι, απλώς προς ανάγνωση και ψήφιση, όπως συμβαίνει με σχέδια νόμου με τα οποία τους βομβαρδίζουν οι υπουργοί. Αλλά σε θέματα ουσιαστικής παρακολούθησης και ελέγχου των βασικών κρατικών λειτουργιών.
Έτσι, οι βουλευτές δεν έχουν την ευκαιρία να ακούσουν σε τακτικά διαστήματα τους ανεξέλεγκτους «άρχοντες» των ανεξαρτήτων αρχών, δεν μπορούν να καλέσουν διευθύνοντες μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων, δεν διανοούνται να ζητήσουν από τους υπουργούς ενημέρωση για τις εργασίες σημαντικών κρατικών υπηρεσιών.
Απ’ αυτή την άποψη, οι πρωτοβουλίες μικρών ομάδων βουλευτών, ομοειδούς συγκροτήσεως, επί ζεόντων ζητημάτων της επικαιρότητας είναι άνευ άλλης σημασίας πλην της προσοχής που προκαλούν στα μίντια, ως εκδηλώσεις αμφισβήτησης, ατελέσφορης, της ως άνω κατά Σαββόπουλο «κεφαλής». Η οποία, βεβαίως, γυρνά από την άλλη πλευρά για να συνεχίσει τα μακάρια έργα της.
Αναρωτιέμαι πως θα ήσαν τα πράγματα αν οι βουλευτές είχαν «πρεσάρει» τις υπουργικές κεφαλές για την πορεία εκτέλεσης των έργων εκσυγχρονισμού (π.χ. σύμβαση 717) των σιδηροδρόμων. Αν είχαν πληροφορηθεί τα σχέδια της ξαφνικά αντικατασταθείσας ηγεσίας του Υπερταμείου.
Αν ζητούσαν να γνωρίζουν τα επόμενα κύματα «αναδιάρθρωσης» των ΕΛΤΑ, μετά το προ διετίας κλείσιμο σχεδόν 150 καταστημάτων τους. Αν είχαν συζητήσει τα κρυφά κόστη της ακριβής ηλεκτρικής ενέργειας, όχι μόνον με την κυρίαρχη ΔΕΗ αλλά και με άλλους εξέχοντες διαχειριστές του ιδιωτικού τομέα.
Αν γνώριζαν τι συμβαίνει και κυρίως τι θα συμβεί με το ακτοπλοϊκό δίκτυο. Αν είχαν ακούσει, όπως τώρα συμβαίνει στις πολύ ενδιαφέρουσες συνεδριάσεις της Εξεταστικής, τους διοικούντες τον πανίσχυρο μηχανισμό διανομής ημιπαράνομο πλούτου, όπως είχε γίνει ο ΟΠΕΚΕΠΕ. Αν γνώριζαν λεπτομερέστερα το μπάτζετ των τριών όπλων. Αν τους ενημέρωνε αναλυτικά η Αστυνομία για τις δυσκολίες προστασίας της νομιμότητας ανά τη χώρα.
Ποτέ δεν είναι αργά. Το πολυκομματικό προεδρείο του ημικυκλίου, υπό τον εμπειρότατο και τολμηρό Πρόεδρο της Βουλής Νικήτα Κακλαμάνη, μπορεί να εισάγει τις απαραίτητες αλλαγές στον Κανονισμό, με ταυτόχρονη προσαρμογή, γενικής εφαρμογής, των διατάξεων που διέπουν τον έλεγχο του έργου των υπουργείων και άλλων κρατικών οργανισμών, προφανώς και εκείνο των πάμπολλων ανεξάρτητων αρχών.
Μήπως αρχίσουν οι πολίτες - ψηφοφόροι να σέβονται τους βουλευτές «τους». Μήπως αρχίσουν να απαντούν στο τηλέφωνο και οι τεχνοκράτες διοικούντες οργανισμών και επιχειρήσεων κρατικών: Βουλευτής της ΝΔ έλεγε στο ραδιόφωνο, πριν λίγες ημέρες, ότι προσπαθεί να επικοινωνήσει έξι μήνες με έναν από αυτούς.
Δεν τιμά τη Δημοκρατία η επικοινωνία των βουλευτών με την εκτελεστική εξουσία, να αποκτά κάποια σημασία για τα κοινά μόνον όταν περνά από τους κοριούς των μυστικών υπηρεσιών!
