Με τις ψηφοφορίες παραπομπής του Κώστα Αχ. Καραμανλή στη δικαστική διαδικασία, τα εγκληματικά λάθη που προκάλεσαν το τραγικό δυστύχημα περνούν πλέον στα χέρια της Δικαιοσύνης. Επιτέλους κι ευτυχώς. Αυτό έπρεπε να έχει συμβεί πολύ ενωρίτερα, όπως πρόσφατα επανέλαβα. Επιπλέον και ορθώς, ο πρωθυπουργός επανέλαβε και έδωσε περισσότερα στοιχεία για την οριστική αναμόρφωση του σχετικού με τη διερεύνηση υπουργικών ευθυνών άρθρου 86 του Συντάγματος.
Παραδόξως, οι αντιπολιτεύσεις δεν τοποθετήθηκαν ως προς αυτό, το καθόλα σημαντικό ζήτημα. Προτίμησαν τους πομφόλυγες και την ξαναζεσταμένη σούπα διαφόρων ημιαληθειών και ψευδοκατασκευών, στην προσπάθειά τους να επαναφέρουν το κρεσέντο των άναρθρων κραυγών το οποίο, πιστεύουν, πως θέλουν να ακούν οι πολίτες που εντόνως διαμαρτυρήθηκαν προ ολίγων εβδομάδων.
Όμως, όσα είχαν να κερδίσουν από την φλόμωση της κοινής γνώμης με τερατώδη σενάρια τρομολαγνίας και fake news, ερασιτεχνικές και μάλλον προκατ εμπειρογνωμοσύνες και πάμπολλους ρωσομαθείς «ειδικούς» που χρησιμοποιούν τις καθιερωμένες σε αυτή την πλευρά σκοτεινές θεωρίες συνωμοτών, είναι πλέον γνωστά και μπορούν να τα μετρήσουν με την ησυχία τους.
Συνοπτικά, οι αντιπολιτεύσεις κέρδισαν πολλά γιατί ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης παραμένει θυμωμένο με την εγκληματική ανικανότητα της κρατικής μηχανής. Εκεί που το χάνουν οι αντιπολιτεύσεις είναι ότι ο θυμός δεν αφορά αποκλειστικά και μόνον τον Μητσοτάκη, αλλά όλους τους πολιτικούς, που παρήλασαν σε θέσεις ευθύνης, ειδικά μάλιστα στα συναρμόδια υπουργεία. Για να το κάνουμε φραγκοδίφραγκα, θεωρούν ότι φταίνε εξίσου ο Σπίρτζης με τον Καραμανλή, για να μείνουμε στους δύο τελευταίους και δεν αντιλαμβάνονται γιατί ο πρώτος θα συνεχίσει τις σπαρικάρδιες «εξηγήσεις» αθωότητας, που κανείς δεν προσέχει πλέον, ενώ ο δεύτερος παραπέμπεται στη Δικαιοσύνη.
Σε κάθε περίπτωση, αναμενόμενο ήταν από την πλευρά των αντιπολιτεύσεων να ενώσουν τις δυνάμεις τους αναδεικνύοντας τις όποιες θεωρούν ευθύνες των κυβερνήσεων Μητσοτάκη. Επειδή όμως, ως προς την τακτική, επικράτησε ο ασυγκράτητος λαϊκισμός των Βελόπουλου-Κωνσταντοπούλου, με την πρόταξη της εξωφρενικής και στρεψόδικης κατηγορίας περί εσχάτης προδοσίας του πρωθυπουργού, η υπόθεση των Τεμπών, ως προς τις δυνατότητες άμεσης πολιτικής εκμετάλλευσης, τελείωσε χθες τα μεσάνυχτα στη Βουλή.
Άλλωστε, αν διέπραξε «προδοσία» ο πρωθυπουργός, δεν έκαναν το ίδιο και τα άλλα κυβερνητικά στελέχη; Βεβαίως είχαμε ακούσει την κυρία Καρυστιανού να δηλώνει πως δεν θα ησυχάσει «αν δεν πάει φυλακή ο Μητσοτάκης», όπως επιπλέον έχει διαβεβαιώσει ότι δεν δίνει καμία σημασία σε όσα θα κάνει η Ελληνική Δικαιοσύνη και περιμένει τη δικαίωση μόνον από ανώτατο ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Λυπάμαι αλλά θα απογοητευτεί. Σε όλη την Ευρώπη έχουν ερευνηθεί και δικαστεί πολλά παρόμοια δυστυχήματα και γνωρίζουμε πολλά για τους χειρισμούς τους και τις ποινές, αυστηρές, που έχουν επιδικάσει.
Αφού μάλιστα προώθησε η ίδια το κατηγορητήριο που ανέλαβε η αλλοπρόσαλλη «συμμαχία» να εισαγάγει στο Κοινοβούλιο, υποθέτω ότι θα έχει ήδη απογοητευθεί από το πραγματικό γεγονός, ότι η κατηγορία δεν συμπεριλαμβάνει τίποτε από όσα φοβερά συντάραξαν όσους κατέβηκαν στις πλατείες.
Εκρηκτικά άγνωστα υλικά, λαθρέμποροι φίλοι του Μητσοτάκη, διεφθαρμένοι μηχανοδηγοί και άλλοι μηδέποτε κατανομασμένοι υπάλληλοι του ΟΣΕ, στελέχη παραβάτες καθήκοντος του κρατικού σιδηρόδρομου, φαυλότητα υπέρ δήθεν μη προνομιούχων που κατέληξαν στον διορισμό του μοιραίου σταθμάρχη, διαπλεκόμενα συμφέροντα που καθυστερούσαν τις συμβάσεις προμηθειών και λειτουργίας συστημάτων ασφαλείας, μαζί και οι συχνές και διαλυτικές κλοπές των πάντοτε υπό προστασία τσιγγάνων συμπολιτών και άλλα πολλά ακόμη, όλα όσα συμμετείχαν στην πρόκληση του δυστυχήματος.
Γιατί, μην το ξεχνούμε, αυτό που διερευνά η Δικαιοσύνη είναι πώς συνέβη και γιατί συνέβη το μοιραίο. Τελεία. Όλα τα άλλα είναι παράλληλες συζητήσεις, με την ειδική αξία η καθεμιά. Σίγουρα πάντως δεν φανταζόταν κανείς ότι θα κατηγορηθεί για «προδοσία» ο πρωθυπουργός επειδή πρόκρινε, ως έχει δικαίωμα και καθήκον από τη θέση του επικεφαλής του εκτελεστικού βραχίονα, να ανατεθεί σε ανώτερο και έμπειρο δικαστικό λειτουργό μια τόσο δύσκολη και βαρύνουσας σημασίας ανάκριση. Όταν μάλιστα η ίδια η Δικαιοσύνη, δια των οργάνων της, πήρε τελικά την απόφαση και με την καθιερωμένη αδιάβλητη διαδικασία επέλεξε τελικά τον κατά την κρίση της κατάλληλο δικαστικό λειτουργό. Αναρωτιέμαι ποιο μπορεί να είναι το επόμενο βήμα όσων κινούν τα νήματα στα οποία έχει προσδεθεί η κυρία Καρυστιανού.
Περισσότερο όμως ανησυχώ για τις συνθήκες υπό τις οποίες θα αφεθούν να δικάσουν οι δικαστές όταν έρθει η ώρα. Ελπίζω, μέχρι εκείνη τη στιγμή, να επικρατήσει η δημοκρατική τάξη. Δεν είμαι σίγουρος, αλλά η σταδιακή απόρριψη των θεωριών συνωμοσίας δημιουργεί χαραμάδες φωτός. Εξάλλου δεν έχουμε κάτι περισσότερο να μάθουμε για όσα συνέβησαν. Την καταλόγιση των ευθυνών και των ποινών περιμένουμε, τελικά...
(Μικρό διάλειμμα της «ιστορικής» αναπόλησης όσων τραγικών λαθών έκανε ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνοδιπόροι του τέτοιες μέρες του 2015).
