Ήταν πολύ ενδιαφέρον ότι ο Απόστολος Κακλαμάνης, Πρόεδρος της Βουλής, εφήρμοσε τον «κόφτη» στις ομιλίες των κκ. Ανδρουλάκη και Μητσοτάκη κατά τον κοινοβουλευτικό έλεγχο την προηγούμενη Παρασκευή. Και μάλιστα σε ένα τόσο σημαντικό και δύσκολο θέμα όπως αυτό που επέλεξε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για να ελέγξει τον επικεφαλής της κυβέρνησης με τον πομπώδη τίτλο: «Η ακρίβεια και τα χρέη πνίγουν την κοινωνία και την οικονομία».
Όμως, οι δύο ομιλητές τήρησαν τους προβλεπόμενους χρόνους και η συζήτηση κράτησε μόλις 55 λεπτά. Με λίγη καλή διάθεση, μπορούν να την παρακολουθήσουν όσοι πολίτες «χαζεύουν» πολλές περισσότερες παρόμοιες συζητήσεις στο τηλεοπτικό «γυαλί». Παραμένει άλλωστε διαθέσιμη στο τηλε-αρχείο της Βουλής. Παρακαλώ να προσέξετε ότι, επειδή δεν επρόκειτο να μιλήσει ο δικός τους «αρχηγός» δεν παρέστη κανείς βουλευτής άλλου κόμματος προφανώς γιατί το θέμα της ακρίβειας δεν τους έλκει...
Σπουδαία ευκαιρία λοιπόν αλλά πήγε, μερικώς, χαμένη. Κυρίως γιατί δεν μάθαμε κάτι νέο ή, έστω, καλύτερα επεξεργασμένο από όσα έχουμε ήδη παρακολουθήσει δεκάδες φορές στις τηλεοράσεις. Μάλιστα, τα επιχειρήματα αμφοτέρων κινήθηκαν στο επίπεδο των εντυπώσεων, λες και οι δύο αρχηγοί είχαν κάνει «κόπυ-πάστε» τις τρέχουσες τηλεμαχίες.
Τρία παραδείγματα:
Ο κ. Ανδρουλάκης είπε πως οι πολίτες «έχουν αγανακτήσει από το κόστος ζωής και από το κόστος παραγωγής» δικαιολογώντας, χωρίς να το αντιληφθεί υποθέτω, τη βαθύτερη και ουσιαστική αιτία του πληθωρισμού. Πυρήνας του ζητήματος είναι η αύξηση του κόστους εργασίας, ενέργειας και εμπορίας. Αυτό είναι το κόστος παραγωγής, το οποίο διαμορφώνει το ακριβό κόστος ζωής.
Η περίοδος του υψηλού πληθωρισμού αφορά στην περίοδο Οκτωβρίου 2021-Απριλίου 2023. Ο ετήσιος ρυθμός ανόδου τιμών ήταν 12%. Από τον Μάιο 2023 και μέχρι τον Οκτώβριο 2025 ρυθμός του πληθωρισμού μειώθηκε στο 7%, υψηλός και πάλι βεβαίως. Αλλά τους τελευταίους δώδεκα μήνες έχει πέσει στο 2% και όλα δείχνουν πως μπορούμε να πούμε ότι τέθηκε υπό έλεγχο. Αφήνοντας βεβαίως πίσω του ένα υψηλό επίπεδο ακρίβειας, αφού τα εισοδήματα μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας (συνταξιούχοι, νέοι εργαζόμενοι, δημόσιοι υπάλληλοι) προσαρμόζονται με χρονοκαθυστέρηση.
Επιλέγοντας όμως την τηλεοπτική προσέγγιση, έναντι μιας βαθύτερης και ουσιαστικής, ο κ. Ανδρουλάκης προτίμησε να μιλήσει με «παραδείγματα», από αυτά που συζητώνται αυτές τις μέρες στα πάνελ. Είπε: «Σε έναν μόνο χρόνο η τιμή στο μοσχαρίσιο κρέας από 12 και 13 ευρώ το κιλό, πήγε 18 με 19 ευρώ το κιλό». Βολικό θέμα για τον πρωθυπουργό, που έσπευσε να θυμίσει ότι «το 80% του μοσχαρίσιου κρέατος είναι εισαγόμενο, υπάρχει παγκόσμια έξαρση στις τιμές του μοσχαριού (και άρα) δεν θα τη χρεωθεί η Κυβέρνηση, κύριε Ανδρουλάκη, όταν αυτές είναι οι τιμές οι οποίες καθορίζουν την παγκόσμια αγορά.»
Αν σκάλιζε λίγο καλύτερα ο κ. Ανδρουλάκης τους αριθμούς, θα έβλεπε ότι η διεθνής τιμή του μοσχαρίσιου κρέατος ανέβηκε κατά 34% τα δύο τελευταία χρόνια (16% από πέρυσι). Αν μάλιστα χρησιμοποιούσε τις γνώσεις που προφανώς απέκτησε στη θητεία του ως ευρωβουλευτής, θα πρόσεχε ότι στην Ευρώπη η αύξηση του νεαρού βόειου κρέατος ξεπέρασε το 30% μέσα σε δώδεκα μήνες.
Καλό θα ήταν να μην μπερδεύουν οι πολιτικοί την τηλεοπτική μάχη εντυπώσεων με την κοινοβουλευτική συζήτηση επί της ουσίας.
Αλλά και το δεύτερο παράδειγμα του κ. Ανδρουλάκη ήταν ατυχώς τηλεοπτικό: «Τα ρεβίθια, παρακαλώ, δεκαπέντε φορές πάνω η τιμή από το χωράφι στο ράφι» Επί του οποίου ο πρωθυπουργός ευλόγως απάντησε: «Δεν ξέρω αν τα ρεβίθια είναι δεκαπέντε φορές πιο ακριβά. Παρακαλώ, αν υπάρχουν στοιχεία ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει, είμαι σίγουρος ότι το Υπουργείο και οι σχετικές αρχές έως ότου δημιουργηθεί αρχή, θα επιμεληθεί».
Είναι αλήθεια πως ούτε εγώ (προφανώς ούτε ο κ. Ανδρουλάκης) γνωρίζω πολλά για την αγορά του ρεβιθιού. Θυμήθηκα όμως – με τη φιλική συνδρομή της TN – ότι εφέτος υπήρξε πρωτοφανής τριπλασιασμός της παραγωγής ρεβιθιού (κυρίως επειδή δεν έβαλαν βαμβάκι) με αποτέλεσμα να σημειωθεί έντονα καθοδική πορεία των τιμών κατά περίπου 20% στο χονδρικό εμπόριο (γύρω στο 1 ευρώ). Λογικά, ο αρμόδιος κ. Θεοδωρικάκος μπορεί να μας διαφωτίσει περαιτέρω αν η μείωση αυτή πέρασε στον καταναλωτή (ο οποίος πληρώνει γύρω στα 3-7 ευρώ/κιλό), σίγουρα πάντως το «15 φορές» μοιάζει υπερβολικό!
Σε κάθε περίπτωση είναι σίγουρο ότι στο πρόβλημα της ακρίβειας ελάχιστα συμμετέχει το υπέροχο αυτό όσπριο για το οποίο, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ «ξοδεύουμε» κοντά στα 10 λεπτά σε κάθε χιλιάρικο που δαπανούμε για τις καταναλωτικές μας ανάγκες.
Με δυο κουβέντες, ο πρωθυπουργός δεν δέχτηκε «ισχυρό ράπισμα» αφού, ούτως ή άλλως, με το ίδιο ακανθώδες πρόβλημα που μπήκε στη Βουλή, με το ίδιο έφυγε. Ούτε όμως και ο επικεφαλής της αντιπολιτεύσεως κέρδισε πόντους αφού δεν είχε τίποτε καινούργιο να μας πει, από όσα ήδη γνωρίζουμε τηλεοπτικώς, αφού εμφανίστηκε «ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στο αλεύρι».
Συμπέρασμα, η κοινοβουλευτική «κόντρα» – και μάλιστα για ένα τέτοιο θέμα – ήταν άνευ ουσίας. Το πιο ενδιαφέρον στην προχθεσινή συζήτηση ήταν η τήρηση των χρόνων ομιλίας.
