Η μεγάλη στρατιωτική παρέλαση στο Πεκίνο, μετά τη σύνοδο των «αναθεωρητικών δυνάμεων» στην Κίνα, δεν ήταν μια απλή επίδειξη πειθαρχίας και τεχνολογικής ισχύος. Ήταν κυρίως μήνυμα. Μήνυμα προς τη Δύση ότι η Κίνα δεν κρύβεται πια, αλλά διεκδικεί ρόλο ισότιμης υπερδύναμης σε έναν κόσμο που αναδιαμορφώνεται.
Την ίδια στιγμή, στην Ανατολική Ευρώπη, τα περιστατικά παραβίασης εναέριων χώρων από ρωσικά αεροσκάφη και drones πυκνώνουν. Στις 19 Σεπτεμβρίου 2025, τρία MiG-31 παραβίασαν για 12 λεπτά τον εναέριο χώρο της Εσθονίας, ενώ λίγες ημέρες νωρίτερα σημειώθηκε παραβίαση και στη Ρουμανία, καθώς και δραστηριότητα drones πάνω από την Πολωνία. Το ΝΑΤΟ, αν και δεν αιφνιδιάζεται από τέτοιες τακτικές, βλέπει την ένταση να ανεβαίνει επικίνδυνα.
Πρόκειται απλώς για προβολή ισχύος; Ή μήπως είναι κομμάτι ενός πιο σύνθετου σχεδίου; Οι εκτιμήσεις των δυτικών αξιωματούχων συγκλίνουν: η Ρωσία δοκιμάζει τις αντοχές της Συμμαχίας, ενώ αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μεγαλύτερης εμπλοκής, εάν οι εξελίξεις στον Ειρηνικό το απαιτήσουν.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο γ.γ. του ΝΑΤΟ είχε προειδοποιήσει ήδη από τον Ιούλιο ότι, σε περίπτωση κινεζικής κίνησης κατά της Ταϊβάν, ο Σι Τζινπίνγκ θα ζητήσει από τον Πούτιν να «δέσει» το ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, ακόμη και με θερμό επεισόδιο σε νατοϊκό έδαφος.
Η «εταιρική σχέση χωρίς όρια» που υπέγραψαν Μόσχα και Πεκίνο το 2022, λίγο πριν τα ρωσικά άρματα εισβάλουν στην Ουκρανία, μοιάζει σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ.
Οι δύο χώρες λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία: η Κίνα στηρίζει την οικονομία και την τεχνολογία της Ρωσίας, ενώ η Ρωσία προσφέρει αποσταθεροποίηση στην Ευρώπη, δημιουργώντας στρατηγικό αντιπερισπασμό για την Ταϊβάν.
Για την Ελλάδα, οι εξελίξεις αυτές έχουν δύο διαστάσεις:
Ασφάλεια και αποτροπή – Η χώρα βρίσκεται στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και σε περιοχή όπου οι γεωπολιτικές πιέσεις πολλαπλασιάζονται. Η ενίσχυση της άμυνας και η στενότερη συνεργασία με ΗΠΑ και Ευρωπαίους συμμάχους δεν είναι επιλογή, αλλά αναγκαιότητα.
Η Ελλάδα πρέπει να κινείται ανάμεσα στη διελκυστίνδα της ανάγκης της Δύσης για μια ισχυρή και ικανοποιημένη Τουρκία και τις τουρκικές απειλές εναντίον μας.
Ενέργεια και οικονομία – Ένα πιθανό διπλό μέτωπο (Ευρώπη–Ταϊβάν) θα αναταράξει εκ νέου τις αγορές ενέργειας και πρώτων υλών, με επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία, αλλά και ευκαιρίες για τον ρόλο της χώρας ως ενεργειακού κόμβου (Στο black Box υπάρχει μια αναλυτικότερη προσέγγιση για τις επιπτώσεις σε οικονομίας και αγορές).
Η στρατιωτική παρέλαση του Πεκίνου, οι παραβιάσεις στον ευρωπαϊκό εναέριο χώρο και η ανησυχία του ΝΑΤΟ δεν είναι ασύνδετα γεγονότα. Συνθέτουν το σκηνικό ενός κόσμου που επιστρέφει στη λογική της σύγκρουσης μεγάλων δυνάμεων. Ένα σκηνικό όπου η Ελλάδα πρέπει να γνωρίζει ότι η γεωγραφία της δεν την αφήνει ποτέ θεατή.
Μια ταυτόχρονη κρίση σε Ανατολική Ευρώπη και Ταϊβάν θα προκαλούσε ενεργειακό σοκ, πληθωρισμό και αβεβαιότητα στην καθημερινότητα. Οι αγορές θα κατέγραφαν διόρθωση, με άνοδο σε πετρέλαιο, χρυσό και δολάριο. Η διακοπή παραγωγής μικροπεξεργαστών στην Ταϊβάν θα έπληττε τεχνολογία και βιομηχανία παγκοσμίως.
Ας έχουμε το νου μας λοιπόν καιροί ου μενετοί…
📬🖊️ Επιστολές αναγνωστών
1)Δώσε στον Έλληνα συνωμοσιολογία και πάρτου την ψυχή
Καλημέρα Κώστα,
Διαβάζω στις σημερινές ειδήσεις ότι ανατράπηκε το όχημα της Ζωής Κωνσταντοπούλου αλλά εκείνη δεν έπαθε τίποτα.
https://www.protothema.gr/politics/article/1699415/trohaio-gia-ti-zoi-konstadopoulou-koda-sto-laurio/
Μια ρητορική ερώτηση: σε περίπτωση που είχε σκοτωθεί, μπορείς να φανταστείς τι συνωμοσιολογία θα γεννιόταν στο μυαλό του φαντασιόπληκτου αυτού λαού; Σαν να τους ακούω: "Έβαλε ο Μητσοτάκης να την φάνε επειδή απειλούσε το σύστημα". Θα είχαμε πορείες και επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Έχω άδικο; Μάλλον ο καλός θεός της Ελλάδας μας προφύλαξε και δεν έπαθε τίποτα ο θηλυκός Κιμ...
Φιλικά,
Αλέξανδρος Αγγελής
2) Εάν υπήρχε σοβαρή αντιπολίτευση
Αξιότιμε κ. Στούπα,
Εάν υπήρχε σοβαρή αντιπολίτευση στην χώρα μας, θα ήταν ήδη σε επικοινωνία μαζί σας για να έρθουν σε επαφή με τον Δ, του οποίου η επιστολή κλείνει το σημερινό σας άρθρο, ώστε να χτυπήσει την κυβέρνηση, και κυρίως την δημόσια διοίκηση εκεί που πονάει: στον ανατροφοδοτούμενο νεποτισμό και την αυξανόμενη αυθαιρεσία.
Αλλά, δυστυχώς...
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας
Με τιμή
Ν. Κορδαλής
