Τις τελευταίες μέρες στα κοινωνικά δίκτυα κυκλοφορεί μια πρόσκληση μιας δέησης στη Πλατεία Συντάγματος για τους μάρτυρες της Χαμάς και ειδικά έναν από τους ηγέτες της που εξολόθρευσαν οι ισραηλινές δυνάμεις, τον Σινουάρ.
Καμία έκπληξη, ο δήθεν ανθρωπισμός για τα παιδάκια της Παλαιστίνης δεν ήταν ποτέ τίποτα περισσότερο από μίσος για την δημοκρατία και τη Δύση συν ταύτιση με τις επιδιώξεις του ισλαμικού μεσαίωνα. Δεν είναι η πρώτη φορά που η αριστερά συμπεριφέρεται σαν «χρήσιμος» ηλίθιος και προσπαθεί να βλάψει τα θεμέλια του σπιτικού που την στεγάζει και τις προσφέρει ελευθερία και ανέσεις.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Σοβιετική Ένωση και η KGB χρησιμοποίησαν τα λεγόμενα «κινήματα ειρήνης» για να διεισδύσουν στις δυτικές κοινωνίες. Τα απανταχού ΚΚ και οι αριστεριστές έπαιξαν το ρόλο του Δούρειου Ίππου εντός των δημοκρατιών.
Υπό το πρόσχημα της φιλειρηνικής δράσης, προωθούσαν την ιδέα του μονομερούς αφοπλισμού και της αποδυνάμωσης του ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για εργαλεία ψυχολογικού πολέμου, σχεδιασμένα να διαβρώσουν την εσωτερική ενότητα των δημοκρατιών.
Οι παλαιότεροι θυμούνται τα διάφορα κινήματα ειρήνης και αφοπλισμού τα οποία στην ουσία προωθούσαν τον αφοπλισμό της Δύσης προς όφελος της Σοβιετίας. Ακόμη υπάρχουν ξεχασμένες διάφορες πινακίδες που γράφουν δήμος τάδε, αποπυρηνικοποιημένη ζώνη κλπ. που τοποθετούσαν διάφοροι αριστεροί δήμαρχοι.
Αν και η Ελλάδα δεν είχε ποτέ πυρηνικά όπλα ή εργοστάσια για να εμποδίσει κάποιος γραφικός βλαχοδήμαρχος την τοποθέτηση ή διέλευσή τους από τα όρια του δήμου του, τότε προς τι η χρησιμότητα των πινακίδων;
Η χρήση τους αφορούσε προπαγανδιστικούς και ψυχολογικούς λόγους υπόμνησης της παρουσίας της «πέμπτης φάλαγγας» εντός των ανεκτικών δημοκρατιών.
Παρά ταύτα οι δημοκρατίες χάρη στην γοητεία της ελευθερίας και την δυναμική της καπιταλιστικής μηχανής της ελεύθερης αγοράς νίκησαν και επικράτησαν του κομμουνιστικού μεσαίωνα.
Σήμερα
Σήμερα, το σενάριο επαναλαμβάνεται με διαφορετικά μέσα. Οι αναθεωρητικές δυνάμεις –Ρωσία, Τουρκία και σε μικρότερο βαθμό η Κίνα– χρησιμοποιούν το μεταναστευτικό και την ισλαμική ριζοσπαστικοποίηση ως όπλα υβριδικού πολέμου.
Οι ανεξέλεγκτες ροές προσφύγων και μεταναστών δεν είναι μόνο ανθρωπιστικό ζήτημα· μετατρέπονται σε εργαλείο πίεσης, κοινωνικής αποσταθεροποίησης και πολιτικού διχασμού εντός των δυτικών κοινωνιών.
Η Ρωσία το απέδειξε το 2021 μέσω Λευκορωσίας, διοχετεύοντας μαζικά μετανάστες προς τα σύνορα της Πολωνίας και της Λιθουανίας για να πιέσει την ΕΕ.
Η Τουρκία το κάνει συστηματικά: άλλοτε απειλεί να «ανοίξει τις πύλες», άλλοτε εμφανίζεται ως προστάτιδα του Ισλάμ και της παλαιστινιακής υπόθεσης. Η Κίνα, αν και καταπιέζει το Ισλάμ στο εσωτερικό της, εκμεταλλεύεται διεθνώς την παλαιστινιακή τραγωδία για να εμφανιστεί ως υπερασπιστής των καταπιεσμένων και να χτυπήσει την αξιοπιστία της Δύσης.
Το Παλαιστινιακό παίζει κεντρικό ρόλο σε αυτή την τακτική. Κάθε αναζωπύρωση συγκρούσεων στη Γάζα ενισχύει τη ριζοσπαστικοποίηση μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Ευρώπη, πυροδοτώντας ταυτόχρονα αντιδράσεις ισχυρής καταστολής από κράτη-μέλη.
Στο Παρίσι, το Λονδίνο, το Μιλάνο και αλλού στίφη νομιμοποιημένων λαθρομεταναστών σε συνεργασία με τους χρήσιμους ηλίθιους της «γεροντοκοριασμένης» από την απουσία εργατικής τάξης ισλαμο-λάγνας-αριστεράς πραγματοποιούν μαζικές διαδηλώσεις και βίαια επεισόδια προκειμένου να εκβιάσουν την εξωτερική πολιτική των χωρών, έναντι της ισλαμικής τρομοκρατίας υπό τη κεφίγια της Παλαιστίνης.
Έτσι, η κοινωνική συνοχή δοκιμάζεται: από τη μια πλευρά ανθρωπισμός και αλληλεγγύη, από την άλλη φόβος και αντιδράσεις για την ασφάλεια. Αυτή η διάσπαση είναι το πραγματικό «κέρδος» του υβριδικού εχθρού.
Δεν χρειάζονται πλέον τανκς ή βόμβες για να αποδυναμωθούν οι δημοκρατίες. Ηθικά διλήμματα, εσωτερικοί διχασμοί και ανεκτικότητα απέναντι σε θρησκευτικά δίκτυα που αρνούνται να ενσωματωθούν είναι αρκετά για να σπάσουν την ενότητα των δυτικών κοινωνιών.
Όπως τα «κινήματα ειρήνης» λειτουργούσαν τότε σαν Δούρειος Ίππος, έτσι σήμερα το μεταναστευτικό και η ισλαμική βία χρησιμοποιούνται σαν «5η φάλαγγα» στον νέο ψυχρό πόλεμο.
📬🖊️ Επιστολές αναγνωστών
1)Περιμένοντας το τέλος
Καλημέρα κύριε Κώστα,
Στο σημερινό άρθρο σας σχολιάσατε επαρκώς τη στρατηγική του Τραμπ.
Το ζήτημα για κάθε απλό πολίτη είναι να μπορεί να συνυπάρχει ειρηνικά με τον γείτονά του και όχι να οδηγείται σε αντιπαράθεση.
Όταν όμως μιλάτε για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, εκεί αλλάζει το θέμα.
Οι πολίτες σήμερα, σε όλη τη Δύση, πιστεύουν ότι δεν έχουμε πραγματική δημοκρατία.
Δείτε τα γκάλοπ για τη διαφθορά, τη μη φορολόγηση των πλουσίων, την παιδεία, την κοινωνική ανισότητα και τόσα άλλα ζητήματα.
Σήμερα δεν έχουμε δημοκρατία στη Δύση,
αλλά ένα ολιγαρχικό σύστημα που νομοθετεί για τους λίγους.
Δεν γίνεται να θεωρούμε σοβαρό έναν πολιτικό που δηλώνει ότι «θα κάνουμε Ριβιέρα τη Γάζα».
Δεν γίνεται να λέμε ότι η κλιματική αλλαγή είναι μείζον ζήτημα στην Ευρώπη και ταυτόχρονα να εισάγουμε φθηνότερα προϊόντα από τρίτες χώρες.
Πιστεύετε ότι ο εξοπλισμός της Ευρώπης είναι η σωτηρία της, ενώ τα υποχείρια της Αμερικής κοιτάζουν το δικό τους συμφέρον.
Η αντιπαράθεση με την Ανατολή είναι ήδη στο κόκκινο.
Κανείς δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την εξουσία χωρίς να ξαναπιάσει τα όπλα — το ίδιο θα πράξει και η Δύση.
Όταν γράφατε για την παγίδα του Θουκυδίδη, τα λέγατε διαφορετικά.
Τώρα μοιάζετε να υποστηρίζετε τη Δύση χωρίς να βλέπετε τα λάθη της.
Ίσως μια Δηλιακή Συμμαχία θα ταίριαζε περισσότερο στα σημερινά σας λεγόμενα — ως το καλύτερο σενάριο για το υπάρχον σύστημα.
Εύχομαι σε όσους επιζητούν αυτές τις εξελίξεις να αποδειχθούν σωστοί.
Το ότι ως χώρα φαινόμαστε να βγαίνουμε «κερδισμένοι» από μια απλή αντιπαράθεση με την Τουρκία
δεν σημαίνει ότι κερδίσαμε κάτι ουσιαστικό —
γιατί ο δήθεν σύμμαχός μας είναι εκείνος που μας λέει: «εγώ θα σε ελέγχω».
Όλοι γνωρίζουμε ότι η Δύση ουσιαστικά ίδρυσε την Ελλάδα,
αλλά δεν μας αξίζει αυτή η συνεχής υποχώρηση.
Ένας λαός χωρίς όραμα και προοπτική είναι ήδη νεκρός.
Και κάπως έτσι πέθαναν οι πραγματικοί επαναστάτες — εκείνοι που είχαν λόγο στην ελευθερία.
Γ.Φ.
2)Μνημείο Αγνώστου Στρατιώτη
Κύριε Στούπα
Με εκπλήσσει δυσάρεστα η εμμονική αντίθεση που εκφράζουν αριστερές φωνές για την ανάθεση της φροντίδας του μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη στο Υπουργείο Άμυνας.
Σύντομα πιστεύω, και σε συνάρτηση με την απέχθεια τους για οτιδήποτε σχετίζεται με τις ένοπλες δυνάμεις θα θέσουν θέμα και για την προεδρική φρουρά, στην οποία ανήκουν οι εύζωνες που φρουρούν τον Άγνωστο Στρατιώτη!
Με εκτίμηση
Ευάγγελος Λάβδας
