Με τη φράση «Ίσως σύντομα ταξιδέψουμε σε πιο όμορφες θάλασσες» ο Αλέξης Τσίπρας προανήγγειλε την ίδρυση νέου κόμματος, αμέσως μετά την προχθεσινή του παραίτηση από τη Βουλή.
Φαίνεται πως ο πρώην πρωθυπουργός εξακολουθεί να βλέπει την πολιτική του πορεία σαν καπετάνιος σε φουρτουνιασμένο πέλαγος. Δεν είναι κακή η μεταφορά∙ ίσα-ίσα, σε μια χώρα που περιβάλλεται από θάλασσα και διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους εμπορικούς στόλους στον κόσμο, έχει και μια κάποια ποιητική βάση.
Το πρόβλημα είναι πως ο κ. Τσίπρας έχει ξαναχρησιμοποιήσει παρόμοιες θαλασσινές εικόνες, και η τωρινή του αναφορά ξυπνά μνήμες από το 2015 - τότε που, εν μέσω της καταιγίδας της ελληνικής κρίσης, αναζητούσε «ασφαλή λιμάνια» μακριά από την Ευρώπη και τις δυτικές δημοκρατίες στις οποίες σήμερα ορκίζεται.
Τότε είχε δηλώσει:
«Βρισκόμαστε στη μέση μιας φουρτούνας, αλλά ο ελληνικός λαός είναι λαός της θάλασσας. Δεν φοβάται και θα φτάσει σε νέα λιμάνια».
Και συμπλήρωνε ότι βρίσκεται «εδώ και όχι στις Βρυξέλλες», γιατί ήθελε «πολυδιάστατη πολιτική».
Ευτυχώς, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν έριξε κάβο στο σκαρί του κ. Τσίπρα για να το δέσει σε κάποιο ρωσικό λιμάνι. Αντίθετα, τηλεφώνησε στον Φρανσουά Ολάντ και του σύστησε να μαζέψει το «αδέσποτο» που παρίστανε τον Φιντέλ της Μεσογείου.
Η πολιτική αφέλεια του κ. Τσίπρα τότε ήταν πως πίστεψε ότι μπορούσε να βρει «ασφαλές λιμάνι» εκτός Ευρώπης χωρίς να χάσει τη μισή χώρα. Πίστεψε πως θα μπορούσε να ανατρέψει τη μεταπολεμική γεωπολιτική ισορροπία χωρίς κόστος. Παιδαριώδες.
Τώρα αιτιολόγησε την αποχώρησή του από τη Βουλή λέγοντας ότι «δεν μπορεί και δεν θέλει να συμμετέχει σε ένα δημοκρατικά απογυμνωμένο κοινοβούλιο».
Ίσως, να νοσταλγεί τη Βουλή της Ζωής Κωνσταντοπούλου, του Πάνου Καμμένου, του Χαϊκάλη, του Βαρουφάκη και του Λαφαζάνη - τη «θρυλική» σύνθεση που οδήγησε τη χώρα στα capital controls και στο δημοψήφισμα-παρωδία.
Το πιθανότερο είναι πως ο κ. Τσίπρας θα επιστρέψει στην επόμενη Βουλή, σε δύο χρόνια. Η κατάσταση των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι τέτοια που, όπως λέει η παροιμία, «στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος».
Οι δημοσκοπήσεις του δίνουν περίπου 15-18% για ένα νέο κόμμα, ποσοστό αντίστοιχο της τελευταίας του ήττας. Όμως, όπως σε κάθε νέο εγχείρημα, η φθορά θα φανεί πριν καν φτάσει στις κάλπες.
Ο Τσίπρας έχει τρία βασικά μειονεκτήματα:
1️⃣ Στηρίζεται απροκάλυπτα από επιχειρηματικά συμφέροντα που πιστεύουν ότι η οικονομική επιφάνεια δίνει και πολιτικό δικαίωμα. Για πρώτη φορά ίσως δούμε αντιπολίτευση ταυτισμένη με συγκεκριμένα οικονομικά κέντρα που συγκρούονται με την κυβέρνηση.
2️⃣ Στα αριστερά του θα έχει την αντισυστημική πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, με προεξάρχουσα τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία θα τον αποδομεί σε κάθε βήμα. Το αντισυστημικό μπλοκ, αριστερό και δεξιό, τον θεωρεί «προδότη». Αν το 2015 με όλους αυτούς έφτασε στο 35%, τώρα δύσκολα θα περάσει το 20%.
3️⃣ Το συστημικό μπλοκ στο οποίο απευθύνεται πλέον δεν τον εμπιστεύεται. Θυμάται πως το 2015 έκλεισε τις τράπεζες, επέβαλε capital controls και καθυστέρησε την ανάκαμψη για χρόνια.
Το πιστό ακροατήριό του -όσοι έμειναν μέχρι το 2023- πιθανότατα θα τον ακολουθήσουν, απλώς γιατί δεν βλέπουν άλλη διαδρομή προς την εξουσία και τα προνόμιά της. Αυτοί όμως δεν αρκούν.
Το μόνο σενάριο που φαίνεται να προωθείται από τα συμφέροντα που τον στηρίζουν είναι η ανατροπή εκ των έσω της σημερινής κυβέρνησης και η δημιουργία «κυβέρνησης συνεργασίας» με άλλον πρωθυπουργό.
Ακόμα κι αν αυτό το σενάριο περπατήσει, η σταθερότητα της οικονομίας θα ανατραπεί και τελικά ωφελημένες θα βγουν οι αντισυστημικές δυνάμεις.
Ο Τσίπρας, λοιπόν, κινδυνεύει να παίξει ξανά τον ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου». Την πρώτη φορά (2015-2019) βοήθησε να εφαρμοστούν τα μνημόνια που δεν τόλμησαν να ολοκληρώσουν οι Σαμαράς και Παπανδρέου. Η δεύτερη ίσως αποδειχθεί ακόμη πιο... θαλασσοδαρμένη.
📬🖊️ Επιστολές αναγνωστών
Περί Μακροχρόνια ανέργων μεγάλης ηλικίας
Καλημέρα κύριε Στούπα,
Σας γράφω με αφορμή το σχόλιό σας σε αναγνώστη που ανέφερε πως είναι μακροχρόνια άνεργος για να αναδείξω μία πτυχή αυτού του θέματος.
Εργαζόμουν για πάνω από 10 χρόνια σε πολυεθνική εταιρία τεχνολογικού κλάδου αιχμής, έχοντας πολύ μεγάλη εμπειρία στο συγκεκριμένο χώρο. Πριν από 2 χρόνια περίπου αναγκάστηκα σε αποχώρηση, σε ηλικία 54 ετών με τη δικαιολογία πως ο ρόλος που είχα μέχρι τότε στην εταιρία θα μεταφερόταν σε άλλη χώρα. Από τότε, παρά τις προσπάθειές μου δεν έχω καταφέρει να βρω εργασία, αν ότι ο συγκεκριμένος χώρος που εργαζόμουν εμφανίζει θεωρητικά μεγάλη ζήτηση σε εργατικό δυναμικό με τις δεξιότητες που διαθέτω και παρότι έχω κάνει πολλές αιτήσεις σε θέσεις εργασίας που ταιριάζουν απόλυτα με το προφίλ μου.
Το πιο ενοχλητικό είναι ότι στις αιτήσεις μου τις περισσότερες φορές δεν λαμβάνω απάντηση και όταν λαμβάνω η απάντηση είναι μία τυπική, αυτοματοποιημένη επιστολή του τμήματος ανθρωπίνου δυναμικού πως δεν θα προχωρήσουν με την αίτησή μου. Έχω καταφέρει να πραγματοποιήσω ελάχιστες συνεντεύξεις, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Να σημειώσω ότι στις προσπάθειές μου έχω χρησιμοποιήσει τη βοήθεια γνωστών αλλά και τη βοήθεια ειδικών επαγγελματικής υποστήριξης.
Μετά από τόσους μήνες αναζήτησης και μετά από συζητήσεις με ανθρώπους που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με μένα αλλά και με εργασιακούς συμβούλους, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στην αγορά εργασίας υπάρχει σε πολύ μεγάλο βαθμό «ηλικιακός ρατσισμός», δηλαδή είναι εξαιρετικά δύσκολο σε ανθρώπους που κινούνται ηλικιακά πάνω από τα 50 έτη να επανενταχτούν στην αγορά εργασίας, ανεξαρτήτως προσόντων. Επίσης, θα έχετε παρατηρήσει και εσείς ότι οι εταιρίες, όποτε μπορούν, πραγματοποιούν προγράμματα εθελουσίας εξόδου με σκοπό να απομακρύνουν τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζομένους τους.
Έχω την άποψη ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα θα πρέπει να απασχολήσει με προτεραιότητα την κυβέρνηση αλλά και να αναδειχτεί από εσάς τους δημοσιογράφους. Αποτελεί αντίφαση το γεγονός ότι από τη μία πλευρά το κράτος ωθείται στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και από την άλλη πλευρά επιτρέπει την πολύ εύκολη απομάκρυνση των μεγαλύτερης ηλικίας εργαζομένων ακόμα και από πολύ κερδοφόρες επιχειρήσεις, χωρίς να λαμβάνει κάποια ουσιαστική μέριμνα για την αποκατάσταση αυτών των ανθρώπων.
Πού θα βρουν εργασία αυτοί οι άνθρωποι για να συμπληρώσουν τα απαιτούμενα χρόνια συνταξιοδότησης; Επίσης, αποτελεί αντίφαση η προσπάθεια του κράτους να προβεί σε διακρατικές συμφωνίες με άλλα κράτη για εισαγωγή εργαζομένων ειδικευμένων σε κλάδους αιχμής της τεχνολογίας χωρίς πρώτα να απαιτεί από τις εταιρίες να εξαντλούν τις δυνατότητες απορρόφησης των ανέργων που έχουν αντίστοιχες δεξιότητες.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας και θα επιθυμούσα αν σας είναι εύκολο να αναδείξετε το συγκεκριμένο θέμα που απασχολεί πολύ κόσμο που έχει όρεξη και ενέργεια να προσφέρει και δεν μπορεί να βρει εργασία λόγω ηλικίας.
Με εκτίμηση,
Κ. Σ.
Απάντηση: Αγαπητέ κύριε Κ.Σ.,
Σας ευχαριστώ για την επιστολή σας, που περιγράφει με ακρίβεια μια σκληρή πραγματικότητα. Θεωρώ πως οι αρμόδιοι θα πρέπει να δημιουργήσουν κάποια κίνητρα ώστε οι επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν μεγαλύτερους περιορίζονταν τον ηλικιακό ρατσισμό.
