Αν μια τρομοκρατική οργάνωση εισέβαλε και εξόντωνε μερικές εκατοντάδες Έλληνες πολίτες στην Ήπειρο, τη Μακεδονία ή την Κρήτη και στη συνέχεια αποσυρόταν για να κρυφτεί σε κάποια γειτονική χώρα - αναρχούμενη ή απλώς ανεκτική (ακόμη και υποστηρικτική) - ποιο θα ήταν το καθήκον της ελληνικής πολιτείας;
Δεν θα έπρεπε να τους εντοπίσει και να τους παραπέμψει στη δικαιοσύνη; Και αν προέβαλαν ένοπλη αντίσταση, δεν θα όφειλε να τους εξαλείψει; Αν μια γειτονική χώρα ή μια πληθυσμιακή ομάδα εντός της επικράτειας δίνει άσυλο στους εγκληματίες δεν πρέπει να έχει συνέπειες;
Αυτό δεν είναι ο πυρήνας της έννοιας της ασφάλειας που κάθε κράτος οφείλει να προσφέρει στους πολίτες του;
Αυτό το κράτος δεν ονειρεύεται κάθε δημοκρατικός πολίτης; Δημοκρατικός με την έννοια του κοινωνικού συμβολαίου: όπου το μονοπώλιο της βίας εκχωρείται στο κράτος, με αντάλλαγμα την εγγύηση της ασφάλειας, της δημόσιας τάξης και της εθνικής κυριαρχίας.
Γιατί λοιπόν οι «επαγγελματίες δημοκράτες» εξανίστανται για το ανελέητο κυνηγητό που έχει εξαπολύσει το Ισραήλ κατά της Χαμάς; Μετά τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου, ο στόχος του Ισραήλ είναι ξεκάθαρος: η εξάλειψη της Χαμάς και η παράδοση της Γάζας στη διαχείριση ενός συνδέσμου αραβικών κρατών. Το σχέδιο είναι ίδιο με εκείνο που εφαρμόστηκε έναντι της Χεζμπολάχ στο νότιο Λίβανο: το Ισραήλ εισέβαλε, διέλυσε τους ισλαμιστές τρομοκράτες που καταδυνάστευαν τη χώρα και παρέδωσε την εξουσία στους ίδιους τους Λιβανέζους.
Την αναγνώριση ποιας Παλαιστίνης προτείνουν οι προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης; Με ποια σύνορα; Με ποιες δομές κράτους; Την αποτυχία των αρχών της Δυτικής Όχθης που δεν μπορούν να ελέγξουν τους ίδιους τούς τους εξτρεμιστές και ζητούν τη βοήθεια του Ισραήλ για να επιβάλουν την τάξη; Ή τις συμμορίες που λυμαινόταν τη Γάζα και δια του ελέγχου και εκμετάλλευσης της ανθρωπιστικής βοήθειας έσκαβαν τούνελ και εκτόξευαν ρουκέτες εναντίον του Ισραήλ.
Γιατί λοιπόν κρώζουν τα κύμβαλα της αριστεράς σε όλο τον κόσμο; Διότι η αριστερά - ακραία ή κεντρώα - δεν διαθέτει πια εναλλακτική πολιτική πρόταση έναντι της κεντροδεξιάς. Αντίθετα, η κεντροδεξιά έχει ενσωματώσει τις πολιτικές της κεντροαριστεράς και τις εφαρμόζει με μεγαλύτερη συνέπεια.
Η αριστερά, ως εκ τούτου, αναζητά απεγνωσμένα πεδίο ύπαρξης. Σε πολλές κοινωνίες, η πολιτική στράτευση δεν είναι ιδεολογία αλλά επάγγελμα. Έτσι, στρέφεται σε «πελάτες» που ανήκουν σε περιθωριακές μειονότητες, σε παράνομους μετανάστες που παριστάνουν τους πρόσφυγες (τη στιγμή που οι νόμιμοι μετανάστες είναι πιο συντηρητικοί και φιλοδυτικοί ακόμη και από τους ντόπιους), ή σε ισλαμιστικά αντιδυτικά κινήματα μόνο και μόνο επειδή αντιπαθούν τον καπιταλισμό και τις δυτικές δημοκρατίες.
Η αλήθεια είναι πως η αριστερά χρεοκόπησε τη νύχτα που έσβησε το κόκκινο άστρο πάνω από το Κρεμλίνο. Το κράτος πρόνοιας είχε υπόσταση όταν η αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους ήταν 7 προς 1. Σήμερα, με τη δημογραφική κατάρρευση και την αναλογία κάτω από 3 προς 1, κανένα σύστημα κοινωνικής αναδιανομής δεν είναι βιώσιμο. Αυτό φοβάται να παραδεχτεί η δυτική αριστερά - γι’ αυτό και γελοιοποιείται.
Η αριστερά μισεί το Ισραήλ επειδή η ίδια έχει πάρει διαζύγιο από την ιστορία και τη γεωπολιτική. Αντίθετα, το Ισραήλ, λόγω γεωγραφίας, είναι αναγκασμένο να επιβιώνει ελέγχοντας και εξουδετερώνοντας όλες τις απειλές γύρω του. Η ύπαρξή του υπενθυμίζει διαρκώς στην αριστερά μια πραγματικότητα που η ίδια αρνείται να δει.
Μην έχετε καμιά αυταπάτη πως η πραγματικότητα η ίδια θα αναγκάσει την ελληνική αριστερά να αλλάξει στάση. Η ελληνική αριστερά το ’22 μιλούσε για ελληνικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Μικρά Ασία και τασσόταν υπέρ των σοβιετικών που υποστήριζαν και εξόπλιζαν τον Κεμάλ. Το ’41 όταν ο ελληνικός στρατός έσπασε το μέτωπο των επιτιθέμενων Ιταλών και προέλαυνε στην Αλβανία μιλούσαν πάλι για ιμπεριαλιστική εισβολή, το ’45 απεργάζονταν την απόσχιση της Μακεδονίας για τη δημιουργία ανεξάρτητης σοσιαλιστικής δημοκρατίας.
Το Ισραήλ είναι η πρόφαση, αυτό που πραγματικά μισούν είναι η Ελλάδα και εν τέλει ο ίδιος τους ο εαυτός... Η εξήγηση είναι απλή. Οι περισσότεροι όταν επιλέγουν να σπουδάσουν ή να ζήσουν δεν επιλέγουν ούτε τη Γάζα, ούτε την Κούβα ή τη Βόρεια Κορέα. Επιλέγουν το Μόναχο, το Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη. Η αντίφαση αυτή διαβρώνει την υπαρξιακή υπόσταση.
📬🖊️ Επιστολές αναγνωστών
«Τυφλή εμπιστοσύνη σε σαθρό σύστημα: η Γαλλία ως καμπανάκι»
Καλημέρα Κύριε Κώστα
Ο σχολιασμός μου είναι για το άρθρο σχετικά με την πτώση της Γαλλίας.
Υπάρχει ένα φαινόμενο το οποίο κρύβεται και υποθάλπει όλη την συνολική εικόνα και λέγεται τυφλή εμπιστοσύνη.
Αν οι λεγόμενες αγορές πράξουν όπως λέτε τα δέοντα θα πρέπει να έχουν μια ιδέα το τι επακόλουθο θα συμβεί.
Δηλαδή κατάρρευση ισοτιμίας και περιουσιακών στοιχείων.
Σε αυτό το συμβάν κανένας δεν κάνει την αρχή αλλά και κανένας δεν λέει όχι.
Το σάπιο σύστημα που έχουμε θα καταρρεύσει γιατί η αγορά είναι ήδη στο κόκκινο.
Δεν χρειάζεται να σκάσει κάποιος την περιβόητη φούσκα αρκεί να την αφήσουν να μεγαλώνει μέχρι να μην χωράει πουθενά.
Αυτό έδωσε χρόνο στους πάντες να συγκεντρώσουν πλούτο. Και για τους λίγους δουλεύει.
Το θέμα είναι πως θα μπορέσει το ίδιο το σύστημα να απορροφήσει την περίσσια ρευστότητα μετά την κατάρρευση.
Εκεί μάλλον θα δούμε ότι τα αγαθά που παράγουμε είναι μηδαμινά μπροστά στα χρηματιστήρια.
Τότε θα καταλάβουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε τα δεδομένα που έχουμε για τα αγαθά.
Οι κοινωνίες κλείστηκαν στις φυλακές των πόλεων και νομίζουν ότι όλα θα έρχονται από κάπου αλλού π.χ. Κίνα, Ινδία Διάστημα.
Όλες αυτές οι φαντασιώσεις πρέπει να τελειώνουν κάποια στιγμή και η Γαλλία μακάρι να είναι η αρχή.
Δεν θέλω να συμβούν όλα αυτά αλλά οι κεντρικές αποφάσεις και η ονειρεμένη ενοποίηση της ΕΕ μαζί με τα γεγονότα που μας οδήγησαν στα μνημόνια δεν αφήνουν να γίνει η δημιουργική καταστροφή.
Αυτό έχει και τις συνέπειες που βλέπουμε
Τικ τοκερ και only fans άνθρωποι να κάθονται και να αμείβονται.
Χρηματιστές με ένα κλικ να νομίζουν ότι είναι το κέντρο του κόσμου και λένε to big to fall.
Οι άμεσες επενδύσεις στην αγροκτηνοτροφία να μειώνονται παγκόσμιος λόγω της αστικοποίησης και της άδικης κατανομή των κερδών. Πλέον μπαίνει και ο παράγοντας πρόσβαση σε νερό.
Το σημερινό lifestyle γενικώς της καλής άνετης και ξεκούραστης ζωής. Το μότο εύκολο και γρήγορο χρήμα χωρίς κόπο.
Όλοι κοιτάνε να βρούνε τέτοια επαγγέλματα.
Δεν θέλω να αναφερθώ σε αυτό το σκέλος στις πολιτικο - κοινωνικές επιπτώσεις και μένω μόνο στο κομμάτι της οικονομικής πολιτικής.
Κλείνοντας το τελευταίο που θα συμβεί μετά από πολλά χρόνια αδράνειας και χαλιναγώγησης των κοινωνιών είναι ένα άγριο ξέσπασμα εναντίον των πολιτικών που κυβερνούν με αδικία και κλεψιά.
Εκεί θα φανεί η γυμνή αλήθεια για τα τυραννικά καθεστώτα που μας κυβερνούν.
Τα ίδια γεγονότα συνέβησαν και στη Ρώμη όταν όχλος δεν άντεξε πια και ξεκίνησε τη μαζική εξέγερση ενάντια στο σύστημα.
Μακάρι σήμερα να γίνουν ποιο ήπια και εύχομαι καθόλου γιατί στις μέρες μας θα μιλάμε για εμφυλίους.
Εύχομαι να βγω ένας φαντασιόπληκτος και όλα αυτά να μη γίνουν ποτέ αλλά τα δεδομένα αυτά λένε.
Γ.Φ.
Απάντηση: Ευχαριστώ θερμά για τον εκτενή και ουσιαστικό σχολιασμό σας. Θίγετε τον πυρήνα του προβλήματος: την τυφλή εμπιστοσύνη σε ένα σαθρό σύστημα που παράγει «φούσκες» αντί για πραγματικά αγαθά. Η Γαλλία ίσως αποδειχθεί η αφορμή να φανεί η αδυναμία μιας οικονομίας που στηρίζεται σε χρέος, αστικοποίηση και εικονικό πλούτο. Συμφωνώ πως η κρίση τελικά θα εκδηλωθεί ως κοινωνική, όχι μόνο οικονομική. Το ζήτημα είναι αν οι κοινωνίες θα βρουν δημιουργικό δρόμο ή αν θα οδηγηθούν σε βίαιες εκρήξεις. Μακάρι, όπως γράφετε, να διαψευστούν τα πιο δυσοίωνα σενάρια.
